Του Παναγιώτη Παστουσέα
Όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση στην χώρα μας, το 2009, παρά τα επώδυνα μέτρα που έφερε στον ελληνικό λαό, υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μια ελπίδα ότι έστω και με θυσίες, αυτή η χώρα, οι ταγοί της και η κοινωνία της, θα άρχιζαν σιγά -σιγά να αποκτούν άλλη νοοτροπία, να ενεργούν με ορθή λογική και επιτέλους, προσδοκούσαμε, αυτή η χώρα να γινόταν μια σύγχρονη Δυτική – Ευρωπαϊκή χώρα. Δυστυχώς η ορθή ή η κοινή, αν θέλετε, λογική ακόμα αναζητείται.
Μετά από 10 σχεδόν χρόνια δεν μπορούμε να μιλάμε πια για κρίση (κρίση εννοείτε κάτι παροδικό που περνά σχετικά γρήγορα) αλλά για πορεία παρακμής χωρίς τέλος και το χειρότερο είναι ότι η ελπίδα χάνεται.
Η Ελλάδα υποχωρεί σε όλα τα μέτωπα ακόμη και σ'' αυτά που διατηρούσε κάποια ψήγματα υπεροχής όπως αυτό των Σκοπίων, με ένα αδύνατο κράτος που δημιουργήθηκε με φορέα άλλοτε τον πανσλαβισμό και άλλοτε τον υπαρκτό σοσιαλισμό, με στόχο την διεκδίκηση «κληρονομικών δικαιωμάτων» στην «Μακεδονία του Αιγαίου» και το οποίο εξαρτάται για την επιβίωση, κατά ένα μεγάλο μέρος, από την χώρα μας και ιδιαιτέρως από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Παρ'' όλα αυτά το αδύναμο αυτό κράτος κατάφερε, με την δική μας υπογραφή, να διατηρήσει ζωντανό τον αλυτρωτισμό του. Η συμφωνία που υπογράφηκε στις Πρέσπες, προκαλεί κατάθλιψη στους Έλληνες πιστεύω ακόμη και σε αυτούς που στήριξαν ή στηρίζουν τους ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Δεν θα επεκταθώ στο θέμα αυτής της θλιβερής για εμάς συμφωνίας, άλλωστε γράφηκαν και γράφονται τόσα πολλά αυτές τις μέρες, θα ήθελα όμως να επισημάνω έναν σημαντικό παράγοντα, που έχει συμβάλει στην σημερινή μας κατάσταση, αυτόν της υποκρισίας που έχει διαποτίσει την πολιτική άλλα και την κοινωνία μας.
Η κρίση αξιών και η υποκρισί , θεωρώ ότι είναι η βασική αιτία που μας οδήγησαν και συνεχίζουν να μας οδηγούν στην κατάπτωση σε ότι αφορά στα εθνικά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά.
Βαρεθήκαμε να ακούμε για την αριστερή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με ταξικά πρόσημα αλλά δεν γίνεται αντιληπτό ποιους αφορά το ταξικό πρόσημό και ποιες είναι οι κοινωνικές τάξεις που θα πληγούν για να ευνοηθούν κάποιες άλλες. Μήπως είναι οι μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες που στήριξαν τον ταξικό τους εχθρό Τσίπρα; Φυσικά όχι (όπως εύστοχα περιγράφει ο Θ. Μαυρίδης στο άρθρο του «γιατί η ελληνική ελίτ στήριξε (ζει) Τσίπρα») αφού αυτή η μεγαλοαστική ελίτ δεν επλήγη καθόλου αλλά μάλλον ευνοήθηκε από τις όποιες «επαναστατικές» αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες ανέκοψαν κάθε προσπάθεια μικρών επιχειρηματιών, για δημιουργική ανάπτυξη σε περιβάλλον ίσων ευκαιριών έτσι ώστε η ελίτ αυτή να μην ταραχθεί από μία ουσιαστική πολιτική αλλαγή και να μην είναι υποχρεωμένη να παίξει επί ίσοις όροις με νέους μικρούς δυναμικούς καινοτόμους επιχειρηματίες.
Δέστε επίσης τους περισσότερους υπουργούς, βουλευτές, πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ευκατάστατοι σπουδαγμένοι στο εξωτερικό, με καταθέσεις σε ξένες Τράπεζες και με τα παιδιά τους να σπουδάζουν στο εξωτερικό Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός της Μπουρζουαζίας τότε ποιος είναι;
Αυτοί λοιπόν οι μπουρζουάδες αριστεροί, σε αγαστή συνεργασία με τις μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες, έρχονται να βάλουν ταξικό πρόσημο στην τάξη που κουβαλάει πάντα το φορτίο, την σκληρά εργαζόμενη πολύπαθη μικρομεσαία αστική τάξη που εξαΰλωσαν με τους φόρους, τις ασφαλιστικές εισφορές και την απαξιώνουν όταν αντιδρά, βάζοντας της, τις ταμπέλες του ακροδεξιού, ρατσιστή, φασίστα, αντιδραστικού ταξικού εχθρού. Το χειρότερο δε όλων είναι ο διχασμός που επιχειρούν να επιβάλουν στον Ελληνικό λαό μεταξύ των ταξικών, στον ταραγμένο τους εγκέφαλο, αντιπάλων. Τελικά ποιοι είναι Έλληνες «της γης οι κολασμένοι», ποιοι είναι οι προλετάριοι και ποιοι οι ταξικοί τους αντίπαλοι;
Αν εννοούν ότι οι «κολασμένοι προλετάριοι», που υποφέρουν, είναι οι εξαθλιωμένες, μικρομεσαίες οικογένειες και οι ταξικοί τους αντίπαλοι, οι αριστεροί μπουρζουάδες μαζί με την, συνεργαζόμενη με αυτούς, επιχειρηματική ελίτ τότε ΝΑΙ, συμφωνούμε!!!
Αλλά για να δούμε και την δεξιά πολιτική υποκρισία των ΑΝΕΛ, ένα κόμμα που έκανε σημαία τα εθνικά θέματα, όχι μόνο συνεργάστηκε με τους διεθνιστές του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο ξεπέρασε όλες τις κόκκινες γραμμές που έθεσε ο αρχηγός τους αλλά στην ουσία έθεσε την ταφόπλακα οποιασδήποτε προσπάθεια ευνοϊκής επίλυσης, για την χώρα μας, του Σκοπιανού προβλήματος. Το ερώτημα είναι εύλογο, οι ΑΝΕΛ είναι δεξιό πολιτικό κόμμα; Ή είναι ένα πολιτικό μπαλαντέρ, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο , με μοναδικό στόχο τον εναγκαλισμό του με την εξουσία.
Όσον αφορά στη Χρυσή Αυγή παρά τις λεκτικές αντιπαραθέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, εντός και εκτός βουλής, σαφώς προτιμά στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ από την Νέα Δημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ τους έβγαλε από την φυλακή (στην οποία τους έβαλε η ΝΔ) και επί ένα χρόνο, περιέργως, δεν βρίσκει κατάλληλες αίθουσες για την διεξαγωγή της δίκης !!! Άρα για την φασιστική Χ. Α ο αντίπαλος δεν είναι ο αριστερός διεθνιστικός ΣΥΡΙΖΑ άλλα η δεξιά Νέα Δημοκρατία.
Συνεπώς μετά από αυτά που αναφέρθηκαν, είναι φανερό ότι κάποιοι αριστεροί δεν είναι πραγματικά αριστεροί και κάποιοι δεξιοί δεν είναι πραγματικά δεξιοί. Δυστυχώς η υποκρισία αυτή διαπερνά όχι μόνο τον κόσμο της πολιτικής αλλά και μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Καλοβολεμένοι, για να καλύψουν τα υπαρξιακά κενά τους ή ανίκανοι, να αποκτήσουν υπόσταση , βάζουν την ταμπέλα του δήθεν προοδευτικού αριστερού, χωρίς ο βίος τους και οι πράξεις τους να έχουν ουδεμία σχέση με την αριστερή ιδεολογία. Από την άλλη πλευρά έχουμε, δεξιούς καιροσκόπους οπορτουνιστές που βρέθηκαν σε αυτόν τον πολιτικό χώρο χωρίς αρχές, με ιδιοτελείς λόγους και οι οποίοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν οτιδήποτε αρκεί να μην χάσουν τις καρέκλες τους μικρές ή μεγάλες
Η χώρα μας θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση, αν οι ηγέτες της και η κοινωνία της, ήταν περισσότερο ειλικρινείς και υπερτερούσαν αυτοί που έχουν αρχές και ιδεολογία τις οποίες αφού εφαρμόσουν στην πράξη πρώτα στον εαυτό τους και στον καθημερινό τους βίο τότε θα ήταν αποδεκτή η φιλοδοξία τους για την εφαρμογή της πολιτικής ιδεολογίας τους στο σύστημα διακυβέρνησης του κράτους.
Κάθε άλλη περίπτωση βλάπτει σοβαρά την υγεία της χώρας είτε το φάρμακο είναι αριστερό είτε είναι δεξιό.
Φωτογραφία: Wikimedia
