Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Σε εβδομήντα χιλιάδες (για την ακρίβεια, 73.209) ανέρχονται οι συμπολίτες μας που προστέθηκαν στους 657.584 δημοσίους υπαλλήλους του Δεκεμβρίου 2014, αυξάνοντας την μισθολογική δαπάνη κατά 2 δισ. (από 15.819.000.000 σε 17.962.000.000).
Η πλειονότητα εξ αυτών συγκαταλέγονται στην κατηγορία των «συμβασιούχων». Αποτελούν τους ιδιότυπους ομήρους της κυβέρνησης, αφού η συνέχιση της σύμβασής τους συναρτάται προς την ψήφο τους στον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ. Παλιά συνταγή του κατ' εξοχήν παλιού πολιτικού συστήματος που εφαρμόζεται με ιδιαίτερη ζέση και αφοσίωση από τον κ. Τσίπρα. Έχω την αίσθηση ότι ζούμε ένα ρουσφετολογικό deja vu.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις μαζικές μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων στην «κολασμένη» πενταετία Καραμανλή (2004-2009), τότε που oι μόνοι που δήλωναν θορυβημένοι από την επίπτωση που θα είχε στα δημοσιονομικά μας το ατέλειωτο γαϊτανάκι των προσλήψεων χαρακτηρίζονταν, αυθωρεί, γραφικοί.
Σαν να μην έφθασε η Ελλάδα, ακόμη μια φορά, στη νεώτερη ιστορία της στην χρεωκοπία με επίκεντρο τις αλόγιστες σπατάλες στις ΔΕΚΟ και τους ημέτερους των υπουργών. Επί ΣΥΡΙΖΑ οι κολλητοί των υπουργών διπλασιάσθηκαν και από τους 1.888 που τους άφησαν οι «Σαμαροβενιζέλοι», σήμερα αποτελούν έναν μικρό στρατό 2.613 ατόμων.
Σαν, τελικά, το πολύ παλιό πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας να μη μπορεί να αντλήσει άλλη νομιμοποίηση παρά μόνο από τους πολίτες που προκειμένου να απολαύσουν, σήμερα, τα οφέλη μιας προσωρινής θέσης δεν διστάζουν να υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών τους.
Κι' όμως, η έξοδος από το σπιράλ της ρουσφετοκρατίας και της χρεοκοπίας είναι απλή σαν το αυγό του Κολόμβου: Θα έχει συντελεστεί όταν οι πολίτες-ψηφοφόροι προκρίνουν την αξιοκρατία για όλους και για όλα στο δημόσιο. Όταν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες θα κρίνονται με βάση την ποιότητα, την οικονομικότητα και την αποδοτικότητα των υπηρεσιών που παρέχουν στους πολίτες. Όταν αντί για τα ψευτο-διλήμματα της κυβέρνησης σε σχέση με το θέμα της αξιολόγησης στο δημόσιο, επικρατήσει η αξιολόγηση δομών και ανθρώπων σε σχέση με την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν.
Όταν αυτό θα έχει συμβεί, τότε, στη θέση των ξεπερασμένων και άχρηστων κλάδων του δημοσίου, θα μπορούν να υπεισέλθουν 20 ομάδες σύγχρονων επαγγελμάτων. Kι' όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα είναι επαγγελματίες, τότε θα μπορούν να ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη επάρκεια στις απαιτήσεις ενός πεδίου δημόσιας πολιτικής και όχι μιας συγκεκριμένης αρμοδιότητας. Σημειωτέον, ότι τα πεδία πολιτικής που θα αντικαταστήσουν τους κλάδους χρησιμοποιούνται, ήδη, από την Στατιστική Υπηρεσία (Classification of functions of government- CofoG) αλλά για διαφορετικούς σκοπούς.
Αναγκαία προϋπόθεση αυτής της διοικητικής μεταρρύθμισης είναι να γίνει το ΑΣΕΠ το μοναδικό όργανο που θα διαπιστώνει τις ανάγκες σε προσωπικό, θα το κατατάσσει και θα εποπτεύει τόσο την πρόσληψη όσο και την εξέλιξή του. Την αξιοπρέπεια στον εργασιακό βίο του δημοσίου υπαλλήλου καθώς και την αμοιβή του δεν μπορεί να την εγγυηθεί καμία διαπλεκόμενη με ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις κυβέρνηση.
Όλα τα προηγούμενα, θα αποτελέσουν ένα από τα διακυβεύματα των επόμενων εκλογών. Οι πολίτες με την ψήφο τους θα αποφασίσουν, εάν θα εφαρμοστούν και πως. Όσοι πιστεύουν ότι, αντί για τη χαύνωση του ρουσφετολογικού deja vu, η χώρα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε μια γενναία διοικητική μεταρρύθμιση πρέπει να ψηφίσουν εκείνα τα κόμματα κι εκείνους τους υποψήφιους που γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, έχουν αποδείξει ότι έχουν τα κότσια να το κάνουν και δεν θα διστάσουν να πάνε σπίτι τους αν ηττηθούν στην αναμέτρηση με το θηρίο του πελατειακού κράτους.
Στο Κίνημα Αλλαγής είμαι σίγουρος ότι περισσότεροι μεταρρυθμιστές θέλουν σήμερα να βαδίσουν στον μοναχικό δρόμο του Αν. Πεπονή και του Αλ. Παπαδόπουλου. Θα μπορέσουν να το κάνουν, εφ' όσον περισσότεροι απο-ραγιαδισμένοι πολίτες τους δώσουν με την ψήφο τους την εντολή που χρειάζονται.
*Ο κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι υποψήφιος βουλευτής Α' Αθηνών με το Κίνημα Αλλαγής.
