«Ο Ζελένσκι είναι ένας φασίστας, φυτεμένος στην εξουσία της Ουκρανίας από τους δυτικούς. Το ναζιστικό Τάγμα Αζόφ είναι ενσωματωμένο μέσα στον εθνικό στρατό της Ουκρανίας. Με ποια λογική λοιπόν, εμείς να υποστηρίξουμε –με όπλα μάλιστα- έναν φασίστα, ακόμα και αν δέχεται επίθεση;». Ιδού η αποκρυστάλλωση των «επιχειρημάτων» της εγχώριας φιλοπουτινικής πτέρυγας, που ανήμπορη να σηκώσει ευθαρσώς ρώσικη σημαία το κάνει δια της υψώσεως του λάβαρου της ουδετερότητας.
Πρόκειται για καρικατούρες επιχειρημάτων. Δεν δέχεται επίθεση ο Ζελένσκι, αλλά η Ουκρανία. Επίσης, το Τάγμα Αζόφ υπάρχει και δρα, όπως υπήρχαν μέχρι πρότινος στην Ελλάδα τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Θα θεωρούσε κανένας από τους σημερινούς υποστηρικτές του Πούτιν θεμιτό ή λογικό να δεχτεί σαρωτική εισβολή η Ελλάδα, να ισοπεδωθεί από βόμβες και να κατακτηθεί από ξένα στρατεύματα, για να σωθεί από τη Χρυσή Αυγή; Για σκεφτείτε το.
Το περιβόητο Τάγμα Αζόφ αριθμεί περίπου χίλιους άνδρες. Ναζιστές, οπαδοί της Αρείας φυλής, είχε πράγματι κάνει εκκαθαρίσεις εναντίον αμάχων ρωσόφωνων, εναντίον Ρομά ή άλλων ξένων υπηκόων της Ουκρανίας. Είναι μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης ουκρανικής ιστορίας, πλην με όλες τις θηριωδίες του δεν παύει να είναι μια ομάδα χιλίων ανδρών μέσα σε έναν πληθυσμό σαράντα πέντε εκατομμυρίων.
Η διάλυσή του και η καταδίκη των μελών του Τάγματος ως εγκληματίες, θα έπρεπε πράγματι να αποτελεί προϋπόθεση των δυτικών για στήριξη του Ζελένσκι τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμα και ήταν γνωστό ότι και οι Ρώσοι παραστρατιωτικοί αυτονομιστές δεν ήταν αθώα παιδάκια. Αυτοί δεν σκότωσαν με εντολή του φιλορώσου Γιανουκόβιτς εκατό φιλοευρωπαϊκούς διαδηλωτές με βολές ελεύθερων σκοπευτών το 2014 στο κέντρο του Κιέβου;
Όμως όλα αυτά ίσχυαν προ της εισβολής. Η μετά την εισβολή στάση κάθε χώρας και ανθρώπου ξεχωριστά, δεν επιτρέπεται να αγνοεί τα σημερινά δραματικά γεγονότα και να παραμένει στα παλιά προσχήματα. Η θεωρία ότι η Ουκρανία δεν αξίζει υποστήριξης διότι έχει τον Ζελένσκι και ο Ζελένσκι πρέπει να αφεθεί στην τύχη του επειδή ανέχθηκε το Τάγμα Αζόφ είναι ανόητη και εγκληματική.
Όποιος Έλληνας τα λέει αυτά, ξέρετε τι υποστηρίζει στην πραγματικότητα; Ότι στον αλβανικό πόλεμο του 1940, η ορθή στάση κάθε προοδευτικού και ειρηνόφιλου θα ‘πρεπε να είναι η ουδετερότητα απέναντι σε Ελλάδα και Ιταλία. Ο Μεταξάς τι ήταν τότε; Κανένας δημοκράτης μήπως; Δεν ήταν φασίστας και δικτάτορας; Ο οποίος δέχτηκε την επίθεση ενός άλλου φασίστα και δικτάτορα, του Μουσολίνι;
Τι θα ‘πρεπε να πουν τότε τα ελεύθερα κράτη της Δύσης; Σκοτώνονται δύο φασίστες, τι δουλειά έχουμε εμείς να ανακατευτούμε; Άστους να βγάλουν τα μάτια τους; Για σκεφτείτε το και αυτό…
