Του Ανδρέα Λοβέρδου
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας και οι Υπουργοί του, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά ατυχώς έχουν προκαλέσει ανήκεστες βλάβες σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής άλλοτε με τις παραλείψεις τους, άλλοτε με τις πρωτοβουλίες τους και άλλοτε με θανατηφόρους συνδυασμούς αυτών των δύο. Είναι πρωταθλητές της αποτυχίας και φαίνονται! Με ό,τι καταγίνονται, αυτό είτε υποβαθμίζεται, είτε καταστρέφεται. Με τα πεπραγμένα τους δίνουν συνεχώς όπλα στην Αντιπολίτευση. Ακριβώς επειδή ο ρόλος των κομμάτων της Αντιπολίτευσης είναι να ελέγχουν την Κυβέρνηση, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φροντίζουν καθημερινά να της δίνουν ευκαιρίες για να ασκεί με επιτυχία το παραπάνω κοινοβουλευτικό της καθήκον. Και δεν θα ισχυριστώ ότι προσωπικά δεν ανήκω σε εκείνους που χάνουν αυτές τις ευκαιρίες.
Υπάρχουν όμως κάποιοι, αρκετοί θα έλεγα τομείς του δημόσιου βίου που δεν προσφέρονται για αντιπολιτευτική προσέγγιση. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται par excellence ο τομέας της Παιδείας. Γράφω λοιπόν σήμερα ως Βουλευτής, ως πρώην Υπουργός Παιδείας, κυρίως ως Έλληνας πατέρας ορμώμενος από ειλικρινή θλίψη και πηγαία αγανάκτηση για τα όσα επιχειρεί αυτή η Κυβέρνηση στον χώρο της Εκπαίδευσης. Δεν γράφω για να την αντιπολιτευτώ. Γράφω για να υπογραμμίσω ότι δεν έχουν κανένα πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να κονιορτοποιούν όσα καλά υπάρχουν στο δημόσιο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Όταν άκουσα τον Υπουργό Γαβρόγλου να προαναγγέλλει ότι του χρόνου «το κουδούνι θα χτυπά στις εννέα για να κοιμόμαστε λίγο περισσότερο» δεν πήγε ο νους μου μόνο στους γονείς που πιάνουν δουλειά στις οκτώ, οπότε τι θα κάνουν τα παιδιά. Σκέφτηκα επίσης από τι πάστα είναι φτιαγμένος αυτός ο άνθρωπος που την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς το μήνυμα-πρόταγμα που θέλει να στείλει στους μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές είναι εκείνο της ήσσονος προσπάθειας. Γι αυτό τον άνθρωπο την ημέρα του αγιασμού αξία δεν έχει η δύναμη του αγαθού της γνώσης, ούτε ο καθοριστικός ρόλος του σχολείου στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και την κοινωνικοποίηση των μαθητών, ούτε καν η ελπίδα και το όραμα που δίνει το σχολείο στους νέους. Δεν βρήκε μια λέξη ενθάρρυνσης να πει στα παιδιά, μια φράση να τα παρακινεί να θέλουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Περιορίστηκε μόνο στο μίζερο, στο λίγο, στο τελικά φθηνό και μαζί φθηνιάρικο «Μαζί μας θα κοιμάστε περισσότερο».
Και τα ερωτήματα που δημιουργεί η συγκεκριμένη υπουργική στάση είναι πολλά και εξόχως αποκαλυπτικά της νοοτροπίας των κυβερνώντων: Ποιος σας είπε κ.Υπουργέ ότι είναι σωστό τα παιδιά μας να ξυπνούν λίγο αργότερα; Από πού και ως που νομιμοποιείστε να εισάγετε στην μαθητική κοινωνική τέτοια αδιανόητα desiderata; Και σε επίπεδο τελευταίας ανάλυσης τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι Έλληνες ονειρεύονται να γίνουν τα παιδιά τους τεμπέληδες και τίποτε άλλο;
Έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια και του λαϊκισμού και της λάσπης. Είναι όμως πραγματική ντροπή σε αυτές τις μεθόδους να εμπλέκουν και την Εκπαίδευση. Μόλις προχθές ο Πρωθυπουργός ανερυθρίαστα από το βήμα της ΔΕΘ υποστήριζε ότι για πρώτη και μόνη φορά στην Ελλάδα καλύφτηκαν όλες οι θέσεις των εκπαιδευτικών και όλοι οι μαθητές είχαν βιβλία από την πρώτη μέρα του σχολικού έτους. Και έκανε μάλιστα και θεατρινίστικες παύσεις για να τον χειροκροτούν οι γνωστοί κλακαδόροι. Όμως το 2014 ήμουν ο ίδιος Υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε φροντίσει τα πάντα να δουλεύουν ρολόι. Με μία μόνο διαφορά: Στο ακριτικό Αγαθονήσι όπου βρέθηκα για τον αγιασμό, αυτό που ευχήθηκα στους μαθητές ήταν «να έχουν δύναμη και χαρά για την σπουδαία χρονιά που έρχεται στη ζωή τους. Να ξυπνούν με το πιο μεγάλο χαμόγελό τους κάθε πρωί και να βάζουν τα δυνατά τους για να πηγαίνουν όλο ψηλότερα».
Και θα ήταν αληθινή χαρά μου τέσσερα χρόνια μετά οι συνθήκες στα ελληνικά σχολεία να είναι όλο και καλύτερες. Θα ήμουν ο πρώτος που θα χειροκροτούσα. Όμως οι ιδεοληψίες των ανθρώπων που κυβερνούν είναι τόσο βαθιές και τόσο στρεβλές που δεν τους αφήνουν περιθώρια να μην βυσσοδομήσουν ακόμη και κατά της εκπαίδευσης!
