Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1998 και μεγάλωσε στο ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης, όπου οι γονείς του δούλευαν ως εκπαιδευτές τένις. Ο πατέρας του είναι ο Απόστολος Τσιτσιπάς, προπονητής τένις, και η μητέρα του η Ρωσίδα Γιούλια Σαλνίκοβα, πρώην No. 1 στην κατηγορία Juniors με τα χρώματα της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Γιώργος Λάνθιμος σπούδασε κινηματογραφική και τηλεοπτική σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Από το 1995 έχει σκηνοθετήσει ταινίες, θεατρικά έργα, videodance, βίντεο κτλ και αρκετές τηλεοπτικές διαφημίσεις . Ήταν επίσης μέλος της δημιουργικής ομάδας που σχεδίασε την έναρξη και τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004! Το 2009, η ταινία του Κυνόδοντας κέρδισε το βραβείο "Ένα Κάποιο Βλέμμα" ("Prix Un Certain Regard") στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών του 2009 από όπου και ξεκίνησαν όλα...
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι το τρίτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Αντετοκούμπο, που το1992 μετανάστευσε από τη Νιγηρία στην Ελλάδα, μέσω Τουρκίας. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά σήμερα, πρωταγωνιστεί στο ΝΒΑ ως παίκτης των Μilwaukee Βucks.
Ο Μπάμπης γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στις Σέρρες. Οι γονείς του δεν είχαν μεγάλες εκτάσεις. Ο Μπάμπης όμως, αφού σπούδασε πρώτα Λογιστική, ασχολήθηκε με την καλλιέργεια της ντομάτας και σε λίγα χρόνια, πολλαπλασίασε την αγροτική γη που του άφησε ο πατέρας του. Σήμερα κάνει εξαγωγές σε πολλές χώρες της ΕΕ και στη Σερβία.
Τι ενώνει τον Τσιτσιπά, τον Λάνθιμο, τον Αντετοκούνμπο και τον Μπάμπη; Ότι και οι τέσσερις ακολουθούν μια προσωπική επιτυχημένη πορεία η οποία τους εξασφαλίζει οικονομική ανεξαρτησία αλλά και αυτοεκτίμηση. Ότι η περίπτωσή τους αποτελεί ένα succes story βασισμένο στο ταλέντο, στην εργασία, στην εξωστρέφεια και στην εμμονή τους να πετύχουν οπωσδήποτε σ΄αυτό που κάνουν.
Το πιο κοινό τους όμως χαρακτηριστικό είναι ότι και στους τέσσερις θριαμβεύει η βοήθεια της οικογένειας ή του στενού δημιουργικού περιβάλλοντος έναντι της παντελούς απουσίας του κράτους. Γιατί ο Τσιτσιπάς έπαιζε τένις με τους γονείς του, ο Λάνθιμος δέχτηκε μια καλή αστική παιδεία σε ιδιωτικό σχολείο, ο Αντετοκούνμπο είδε την οικογένειά του να παλεύει σκληρά για να επιβιώσει και ο Μπάμπης θαύμαζε πάντα τον πατέρα του που έδινε αγώνα να ζήσει με τα λίγα στρέμματα γης που διέθετε.
Όλοι τους είναι σίγουρο ότι θα έκαναν ακριβώς το ίδιο σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, με την προϋπόθεση ότι θα πλαισιώνονταν από ανάλογα πρόσωπα στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.
Υπάρχει τώρα κάποιος συγκεκριμένος λόγος που εμείς αισθανόμαστε υπερήφανοι για τις επιτυχίες αυτών των νέων ανθρώπων; Όχι. Καμία λογική σύνδεση δεν υπάρχει. Παρά μόνο μία επιβράβευση του κοινού μας υποσυνείδητου. Κάτι που μάλλον, παραπέμπει στον θαυμασμό μας για την απόδρασή τους από το ευρύτερο εθνικό στο εγγύτερο συλλογικό περιβάλλον. Και κυρίως, στην παραδοχή μας ότι ξέφυγαν από την μιζέρια της εθνικής μας εσωστρέφειας και διέπρεψαν κάπου αλλού.
Ποιον χρειαζόμαστε στα αλήθεια από τους τέσσερις; Καλές οι διακρίσεις των τριών ομοεθνών στο εξωτερικό. Όμως τον Μπάμπη έχουμε ανάγκη για να σηκωθούμε ψηλότερα. Το δικό του success story είναι αυτό που θα σώσει τη χώρα...
