Του Σάκη Μουμτζή
Προχθές ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο ήταν φανερά εκνευρισμένος. Ίσως τον ενόχλησαν οι άδειες κερκίδες. Ίσως τον ενόχλησε πως δεν του απάντησε ο επικεφαλής της ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Μ.Βέμπερ, αλλά ένας συνεργάτης του. Δικαιολογημένη η πικρία του, αδικαιολόγητος ο εκνευρισμός του. Ένας πρωθυπουργός δεν επιτρέπεται να εκνευρίζεται, δεν επιτρέπεται να χάνει την ψυχραιμία του.
Και στην συνέχεια παρεκτράπηκε, κάνοντας επίθεση στον Κ.Μητσοτάκη και στην Νέα Δημοκρατία, εκτός Ελληνικού εδάφους. Απρέπεια που τίναξε στον αέρα, για μια ακόμα φορά, την θρυλούμενη στροφή του προς την μετριοπάθεια.
Γιατί την μετριοπάθεια είτε την έχει ένα κόμμα στο DNA του είτε δεν την έχει. Επίκτητη μετριοπάθεια δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνον «δήθεν».
Ο Α.Τσίπρας προσπαθεί να μετακινηθεί για λόγους εκλογικής τακτικής και προσωπικής επιβίωσης προς την κεντροαριστερά. Με τις πολιτικές επιλογές που έχει κάνει αντιλαμβάνεται πως ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι αφιλόξενος γι΄αυτόν. Αισθάνεται άβολα, αλλά και η μετακόμιση του δεν είναι εύκολη ούτε ανώδυνη.
Κινδυνεύει να εγκαταλείψει την γενέθλια γη, χωρίς όμως να έχει βρει άλλη πατρίδα. Κανένας δεν θέλει να τον φιλοξενήσει, λόγω του προτέρου «ανέντιμου βίου» του. Δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη.
Τι θα κάνει; Πώς θα κινηθεί; Το παρελθόν τον στοιχειώνει. Όσο αυτός και η παρέα του αναγνωρίζουν το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται, τόσο χάνουν την ψυχραιμία τους και παρεκτρέπονται. Οι συνεταίροι του στην κυβέρνηση βλέποντας αυτήν την κατάσταση αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει είτε τον εκβιάζουν (Καμμένος) είτε μιλούν υποτιμητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ (Παπακώστα).
Ως γνωστόν, η κυρία δήλωσε πως δεν έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια κυβέρνηση εθνικής συμμαχίας, υπονοώντας προφανώς πως η συμμετοχή της σε αυτήν, της προσδίδει εθνική διάσταση. Κάτι τέτοια ο Α.Τσίπρας πριν από δύο χρόνια δεν τα άκουγε, γιατί κανένας δεν τολμούσε να τα πει. Τώρα τον πεσμένο όλοι τον χτυπούν.
Παρ΄όλη την πρωτοφανή διεθνή στήριξη που έχει, ο πρωθυπουργός κινδυνεύει μετά τις εκλογές να τεθεί εκτός παιχνιδιού. Οι πολιτικές ακροβασίες που κάνει επιτείνουν την ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στις γραμμές του κόμματος του. Προς το παρόν οι διορισμοί και η εξουσία, μαλακώνουν τις αντιδράσεις των πιστών της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά μετά την ήττα τι θα γίνει; Θα πορευθεί όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, ενωμένος;
Αυτά σκέφτεται ο Α.Τσίπρας και μελαγχολεί και χάνει την ψυχραιμία του. Ίσως γι΄αυτό συνέβη και το πρωτοφανές στην συνέντευξη του στην ΔΕΘ. Κάποιες ερωτήσει προ-υποβλήθηκαν για να μην δυσκολευθεί στις απαντήσεις του ο πρωθυπουργός και εκνευρισθεί. Δημοσιογραφικό σκονάκι, το αποκάλεσαν αυτό το, διόλου τιμητικό για τους δημοσιογράφους, φαινόμενο.
Κάθε ημέρα που περνά φέρνει τις εκλογές όλο και πιο κοντά. Κάθε ημέρα που περνά καθιστά επιτακτική την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να βαδίσει προς αυτές με ξεκάθαρη φυσιογνωμία. Με απλά λόγια, στροφή προς την Κεντροαριστερά με εμπρηστικές—διχαστικές ομιλίες δεν γίνεται. Ούτε με επίορκους κρατικούς λειτουργούς που ραδιουργούν για να βάλουν τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ στην φυλακή.
Ένας Μαδουρίσκος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και Ευρωπαίος ηγέτης.
