Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Σοβαροί αναλυτές θεωρούν ότι η βόμβα του αδιεξόδου θα σκάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Αν εξαντληθεί η τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που θα έχει μείνει πίσω, θα είναι «καμένη γη». Όχι αυτή που επικαλούνταν σχηματικά, οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης αλλά απολύτως ρεαλιστική.
Ο πρωθυπουργός ακολουθεί ένα σχέδιο «προεξαγγελτικής ομηρίας» για την επόμενη κυβέρνηση που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ασφαλούς επιδείνωσης μέχρι που να επέλθει το τελικό σοκ. Πρόκειται καθαρά για ένα σύνολο από παθητικές επιλογές, που καθιστούν την ελληνική υπόθεση υποχείριο στα χέρια των ξένων, χωρίς καμία πρόληψη προστασίας της κοινωνίας.
Υπάρχουν τρία βασικά μέτωπα, στα οποία η χώρα δέχεται αυτή τη στιγμή, ασφυκτικές πιέσεις. Είναι η οικονομία, η ποιότητα της δημοκρατίας και η κοινωνική συνοχή.
Η αδυναμία της οικονομίας να αναπτυχθεί και η υψηλή φορολογία ενισχύουν την απομείωση των καταθέσεων, την αύξηση των ανέργων, την μείωση της καταναλωτικής πίστης και την φορολογική αφαίμαξη κάθε παραγωγικής πηγής πλούτου. Στο εξωτερικό, κανείς δεν ξέρει πότε θα ενταχθούμε στην ποσοτική χαλάρωση ούτε και πώς μπορεί να γίνει διαχείριση του τεράστιου χρέους. Το ΔΝΤ \μεταθέτει το ζήτημα του χρέους για την λήξη του προγράμματος - η ΕΚΤ δεν θα μπορέσει να βάλει την Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση, αφού θα λείπει η πιστοποίηση βιωσιμότητος του χρέους από το ΔΝΤ. Και τέλος, με αυτόν τον ρυθμό πιστωτικής απομόνωσης, εγκυμονεί πάντα ο κίνδυνος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Με λίγα λόγια, ο πρωθυπουργός ακολουθεί την τακτική του «πολεμάμε το εσωτερικό κεφαλαίο και ζητιανεύουμε το εξωτερικό», προσπαθώντας να συνεχίσει με κάθε τρόπο το αριστερό αφήγημα.
Σχετικά με την ποιότητα της δημοκρατίας, είναι σαφέστατη η συντονισμένη προσπάθεια μετάλλαξης των θεσμών σε επίπεδο κεντρικής ή περιφερειακής εξουσίας- ο Σκουρλέτης εργάζεται για την απλή αναλογική… Τα δείγματα επίσης, είναι πολλά: Οι επιθέσεις στον τύπο, η λυσσαλέα διάθεση ελέγχου του κράτους δικαίου, η βία σε πανεπιστήμια και δημόσιους χώρους (ξύλο σε καθηγητές, καταστροφές στις συγκοινωνίες κτλ) και το σημαντικότερο, η καλλιέργεια διχαστικού κλίματος παντού, με τα απροκάλυπτα ψεύδη σε καθημερινή διάταξη. Όλα αυτά, θα γίνουν απολύτως αισθητά όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές. Όποτε και αν γίνουν.
Σε κοινωνικό επίπεδο, από τη μία, η μεσαία τάξη συρρικνώνεται δραματικά και από την άλλη, τα χαμηλότερα στρώματα αγανακτούν περισσότερο. Οι μόνες που μένουν ανέπαφες είναι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει από κάτω τους. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει πιο διαβρωτική επίδραση από την απερίγραπτη τακτική «πουλάμε τρέλα και σανό, για όλους». Δεν θέλει πολλή σκέψη να καταλάβεις τι θα συμβεί αν αυτή κατάσταση συνεχιστεί για έναν ακόμα χρόνο. Όταν οι πλειστηριασμοί θα πάρουν φωτιά και οι οφειλές στο Δημόσιο θα δημιουργήσουν νέο ρεκόρ- πολύ πιο πάνω από τα 100 δις που βρίσκονται σήμερα.
Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να εγγυηθούν την αποτροπή του λάθους ή να ανακόψουν τον ελληνικό τυχοδιωκτισμό. Προς στιγμήν, για να ψηφιστούν οι υποχρεώσεις του Μνημονίου στηρίζουν τον Τσίπρα αλλά δεν πρόκειται να το κάνουν και στους επόμενους, αν δεν τους εξασφαλίσουν ότι θα είναι γενναίοι απέναντι στους σημερινούς υπάκουους που τότε θα μετατραπούν σε «τρομοκράτες»…
Η κοινωνία πρέπει να απαλλαγεί το συντομότερο, από μία ανεύθυνη κυβέρνηση που δεν θέλει να διοικήσει τη χώρα αλλά να την υποτάξει, διαλύοντας ακόμα περισσότερο την οικονομία και τους θεσμούς της.
