Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Αλέξης Τσίπρας αφαιρεί από τον Ελληνικό λαό την δυνατότητα να αποφασίσει, στις επόμενες εκλογές για το άρθρο 16 και για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή, εμμένει σε ένα ξεπερασμένο παρελθόν, όταν ο κόσμος γύρω μας αλλάζει.
Ποιον νομίζει ότι υπερασπίζεται ο πρωθυπουργός; Τους ακαδημαϊκούς δημόσιους υπαλλήλους, τους απανταχού συνδικαλιστές και κάποιες μειοψηφικές ομάδες των φοιτητικών παρατάξεων.
Αυτοί είναι οι «δυναμικοί» και «επίσημοι» εκπρόσωποι στην άρνηση, για απελευθέρωση των πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών.
Οι υπόλοιποι, γονείς, μαθητές, φοιτητές και η ευρύτερη κοινή γνώμη είναι πλέον υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16.
Όποτε όμως ανοίγει η συζήτηση, ο λαϊκισμός επικαλείται τον φτωχό και μικροαστό Έλληνα. Τι κράτος ανάλγητο θα είναι αυτό που δεν θα μεριμνά για τη μόρφωσή του;
Οι ίδιοι βέβαια, οι «φιλολαϊκοί» εκπρόσωποι, έχουν εξασφαλίσει τα προνόμια του «αμαρτωλού» ιδιωτικού χώρου, για τις δικές τους οικογένειες κι έτσι μπορούν πια, απαλλαγμένοι από τα βάρη, να μάχονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Πάντα για το καλό του μικροοαστού…! Όχι για το δικό τους…!
Κι αυτός, περιχαρής που βρίσκονται «ηρωικοί υπερασπιστές» του δικαιώματος της «δωρεάν εκπαίδευσης», κοιμάται ήσυχος και «ασφαλής». Βλέπει το παιδί του να αλλοτριώνεται στα σχολεία, να ακολουθεί λάθος ειδικότητες, να βολοδέρνει σε βρώμικα αμφιθέατρα, να πέφτει θύμα των φοιτητικών «κομματόσκυλων» και να καταντά επαίτης ενός ξοφλημένου πανεπιστημίου. Εν τω μεταξύ, πληρώνει φροντιστήρια, σπίτια και ένα κάρο λεφτά σε άλλες πόλεις, γεμίζει με ψευδαισθήσεις.
Το κράτος που αυτή τη στιγμή χρησιμοποιεί ο Τσίπρας πουλάει «προστασία» και εκμεταλλεύεται τον φτωχό Έλληνα με τρόπο κουτοπόνηρο και χυδαίο.
Όποιος κάνει τον λογαριασμό μπορεί να καταλάβει τι στοιχίζει το πτυχίο του παιδιού του στο δημόσιο ταμείο. Και πόσο ακόμα στοιχίζει στην τσέπη του.
Τα χρήματα είναι δικά του. Και τα κονδύλια του κράτους και το δικό του υστέρημα. Δεν είναι τζάμπα το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Αν κάνουμε μια λίστα με όλους αυτούς που λυσσάνε εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μάθουμε εύκολα πού σπούδασαν τα δικά τους παιδιά.
Ποια ταπεινά και βρώμικα ένστικτα δεν τους αφήνουν να οραματιστούν ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και για τα παιδιά των άλλων;
Χειρότερο πανεπιστήμιο, απ΄ αυτό που έχουμε σήμερα, δεν γίνεται. Και το ιδιωτικό δεν θα απέκλειε κανέναν γιατί δεν θα ζητούσε περισσότερα λεφτά απ΄ ό,τι πληρώνει το δημόσιο σήμερα.
Υπάρχουν άλλωστε, χορηγοί -δεν είναι τέρατα, ιδρύματα, φορείς και επιχειρήσεις είναι- υπάρχει έρευνα που πληρώνεται, υπάρχουν υποτροφίες, υπάρχει σύστημα εξετάσεων -μπορεί και πανελλαδικές-, υπάρχουν επιστήμονες που δεν συνδικαλίζονται… φοιτητές που δεν ανέχονται σχέση με κόμματα, υπάρχει καθαριότητα, σεβασμός, σύνδεση με την αγορά.
Γιατί χωρίς αγορά, η επιστήμη δεν μπορεί να σταθεί! Η αγορά δίνει το χρήμα, η αγορά ανοίγει δουλειές, η αγορά φτιάχνει νέες ανάγκες κι επαγγέλματα.
Όταν καταργηθεί το άρθρο 16 και μπορέσει το ίδρυμα Ωνάση, το Ευγενίδειο, το ίδρυμα Λάτση, Νιάρχου να σηκώσουν τα πρώτα κτίρια δε θα ρωτήσουν τον Αλέξη για το πώς θα λειτουργήσει το πρόγραμμά τους.
Θα επιλέγουν τους φοιτητές τους για να κάνουν έρευνα και να κυνηγούν την αριστεία. Τα δημόσια θα υπάρχουν και θα αναγκαστούν τότε να «μαζευτούν» και να μπουν στο κυνήγι του ανταγωνισμού. Απ΄ ό,τι φαίνεται όμως, θ΄ αργήσουμε πολύ να δούμε τις μεγάλες ανατροπές.
Να θυμίσω μόνο ότι κι άλλοι που σήμερα το παίζουν εκσυγχρονιστές είχαν ευκαιρίες να άρουν το άρθρο 16. Περιμένουμε τώρα από τους τυφλοπόντικες της Αριστεράς να αλλάξουν τη χώρα;
