Ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς, φιλοσόφους και υποστηρικτές των φιλελεύθερων ιδεών, ο Tom Palmer, μιλάει για τον «επικίνδυνο» Donald Trump, τον «πολεμοχαρή» Vladimir Putin, τα ευρωσκεπτικιστικά κινήματα στην Ευρώπη και τον ψηφιακό πόλεμο που έχει στόχο την εξάπλωση του μίσους. Ο Dr. Tom G. Palmer, εκτελεστικός αντιπρόεδρος διεθνών προγραμμάτων του Atlas Network, υποστηρίζει ότι ο «εχθρός» της ελευθερίας είναι η άρνηση της ευθύνης και η επιθυμία μας να κυριαρχήσουμε πάνω σε άλλους και γι'' αυτό θεωρούμε υπεύθυνο για όλα το κράτος.
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Μαριόλη
Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν σε αξίες, όπως η πολιτική ελευθερία και η αυτονομία, η ελευθερία της έκφρασης και της επιλογής, η ατομική κρίση. Ποιος θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο εχθρός του Φιλελευθερισμού;
Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι με τη λογική του «εχθρού». Σίγουρα, όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν ενστερνίζονται τις ίδιες απόψεις, άνθρωποι που έχουν άλλη αντίληψη και ορισμένοι που θέλουν να ενισχύσουν την κυριαρχία τους έναντι άλλων. Άνθρωποι που υπό κάποια έννοια θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε εχθρούς της ελευθερίας. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο, αυτή τη λέξη θα ήθελα να χρησιμοποιήσω αντί για «εχθρός», είναι η άρνηση της προσωπικής ευθύνης και η αποφυγή της ευθύνης. Είναι πολύ εύκολο να πω «δεν θέλω να πάρω αυτές τις αποφάσεις, ας τις πάρει κάποιος άλλος». Μπορούμε, φυσικά, να το κάνουμε αυτό με πολλούς τρόπους στην προσωπική μας ζωή, όπως για παράδειγμα όταν βάζω ένα πολύ δυνατό ξυπνητήρι να με ξυπνήσει το πρωί, υπό μία έννοια το καθιστώ υπεύθυνο για το αν θα ξυπνήσω.
Όμως η... μαγική υπηρεσία που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα είναι το κράτος για πολλούς ανθρώπους. Πιστεύω ότι αυτό υπονομεύει την ανθρώπινη φύση και το να μπορούν να παίρνουν οι άνθρωποι αποφάσεις για τη ζωή τους. Υπό μία έννοια, λοιπόν, αυτό είναι ένα βασικό εμπόδιο. Το άλλο που προανέφερα είναι η επιθυμία να κυριαρχούμε σε άλλους ανθρώπους. Είναι μία κάπως σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να κάνουν καλό αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει και η ικανότητα για το κακό.
Βρίσκετε στην Ευρώπη, όπου βλέπουμε να ανθίζει ο ευρωσκεπτικισμός, παρόμοια κινήματα με τα Alt-right, όπως για παράδειγμα το κόμμα της Marine Le Pen;
Η Marine Le Pen νομίζω ότι βασικά αντιτίθεται στην ιδέα ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου. Και αντί αυτού να υπάρχει μία ισχυρή εθνική ταυτότητα και όλοι θα πρέπει να ενσωματώνονται σε αυτή την ομογενοποιημένη εθνική ταυτότητα. Το έχουμε ήδη βιώσει αυτό στην Ευρώπη και ήταν φοβερό. Όταν ο κόσμος κινήθηκε προς την μοναδική εθνική ταυτότητα που αποκλείει όλους τους υπόλοιπους.
Κι εγώ θα μπορούσα να πω ότι είμαι ευρωσκεπτικιστής, αλλά μόνο υπό την έννοια ότι μεταφέρθηκε υπερβολική εξουσία στις Βρυξέλλες. Πιστεύω, δηλαδή, ότι η Ε.Ε. έχει πολλά οφέλη σε ότι αφορά το εμπόριο, τις μετακινήσεις, τον τουρισμό και άλλους κλάδους. Παρ' όλα αυτά, εκτιμώ ότι έχει συγκεντρωθεί υπερβολική εξουσία στις Βρυξέλλες, και δεν είμαι ο μόνος. Αν αυτό είναι ευρωσκεπτικισμός, τότε είναι εντάξει. Όμως την άλλη προσέγγιση, αυτή που γίνεται μίσος για τις σχέσεις ελεύθερου εμπορίου με τους γείτονες, την απορρίπτω. Το πρόβλημα με τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα στην Ευρώπη, όπως το AfD στη Γερμανία που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι πως όταν τα πάντα που πρεσβεύει είναι η αντίθεση σε κάτι, τότε δεν έχει κανένα θετικό όραμα για ευρωπαϊκές αξίες και αρχές. Έτσι βλέπουμε ένα «κόμμα αντίθεσης», που αργά ή γρήγορα στρέφεται στο μίσος. Είναι κατά των μεταναστών, κατά του εμπορίου, κατά των ξένων, κατά των ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος, κλπ.
Μιλήσατε για ένα «κόμμα αντίθεσης». Τι λέτε για το κίνημα αντίθεσης κατά του Donald Trump, καθώς οι κινήσεις του δείχνουν να αποσταθεροποιούν τον κόσμο;
Πιστεύω ότι ένα από τα λίγα πράγματα που μπορείς να πεις για τον Donald Trump που θα είναι αναμφίβολα σωστό, είναι ότι δεν έχει συνεκτική πολιτική και καμία αξία σε τίποτα. Άρα, αν προσπαθείς να παρακολουθείς τις κινήσεις του στην εξωτερική πολιτική δεν θα βρεις συνεκτικότητα. Όλα είναι παρόρμηση. Επιτρέψτε μου να επαναδιατυπώσω. Υπάρχει μία αρχή που μπορούμε να εντοπίσουμε. Είναι η αρχή του «όλα γύρω από μένα». Είναι νάρκισσος, θέλει να τραβάει την προσοχή όλη την ώρα. Έτσι κάνει τα πάντα για να τραβάει την προσοχή και αγνοεί πλήρως τις επιπτώσεις για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο πιστεύω ότι είναι πολύ επικίνδυνος για ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνο για τις ΗΠΑ.
Στην άλλη άκρη είναι ο Vladimir Putin, ο οποίος γίνεται… κανονικός Τσάρος πλέον. Πόσο επικίνδυνος είναι ο συνδυασμός των δύο;
Ο Putin έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα εγκαταλείψει ποτέ την εξουσία. Θα πεθάνει στην εξουσία. Δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Επέλεξε ορισμένες που του ήταν χρήσιμες, όπως ο ακραίος ρωσικός εθνικισμός. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι το πιο εύκολο για να εξαγοράσει στήριξη στο εσωτερικό είναι να προσαρτήσει εδάφη. Η δημοτικότητά του εκτινάχθηκε μετά τα γεγονότα στην Κριμαία. Και αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο μάθημα. Δείχνει, μάλιστα, ότι θέλει να το επαναλάβει. Το λιγότερο τρομακτικό σενάριο είναι η προσάρτηση της Λευκορωσίας. Μετά από αυτό γίνονται πιο τρομακτικά τα σενάρια, όπως ένας πόλεμος στην Ουκρανία και το χειρότερο σενάριο θα ήταν με τις χώρες της Βαλτικής που είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Πιστεύω, λοιπόν, ότι παίζει επικίνδυνα παιχνίδια και τα επόμενα χρόνια θα δούμε πολέμους ή ακραίες εντάσεις στα όρια των πολεμικών συγκρούσεων στην Ευρώπη.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στον «Φιλελεύθερο» της Τρίτης 12 Δεκεμβρίου
Who is who
Ο Dr. Tom G. Palmer είναι εκτελεστικός αντιπρόεδρος για τα διεθνή προγράμματα του Atlas Network και είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία προγραμμάτων σε 14 γλώσσες και τη διαχείριση προγραμμάτων για ένα παγκόσμιο δίκτυο think tanks. Στις 10 Νοεμβρίου του 2016, ο Dr. Tom G. Palmer έλαβε τη διάκριση «George M. Yeager Chair for Advancing Liberty» στο Atlas Network. Είναι, επίσης, συνεργάτης του ινστιτούτου Cato και διευθυντής του πανεπιστημίου Cato. Έχει επιδείξει σημαντικό εκπαιδευτικό έργο στους τομείς των πολιτικών επιστημών, της κοινωνίας των πολιτών και στα ηθικά, νομικά και ιστορικά θεμέλια των ατομικών δικαιωμάτων. Κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στη Φιλοσοφία από το The Catholic University of America και διδακτορικό τίτλο στην Πολιτική από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
