Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η αποχώρηση των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας, της Τράπεζας Πειραιώς και της Eurobank από τον δείκτη της MSCI Standard Greece, λόγω της χαμηλής χρηματιστηριακής κεφαλαιοποίησης τους, ήταν εδώ και καιρό ορατή σε όσους γνωρίζουν τις απλές πράξεις της αριθμητικής του Δημοτικού.
Είναι απορίας άξιον το γεγονός, που κάποιοι πέφτουν από τα σύννεφα, από τη σημερινή πτώση των τραπεζικών μετοχών, λόγω της αποχώρησης θεσμικών χαρτοφυλακίων. Αλλά αυτή είναι η μαγεία των κεφαλαιαγορών. Κάποιοι να απορούν και να χάνουν και κάποιοι να αναζητούν, να σχεδιάζουν και να κερδίζουν.
Οι αλλαγές στη σύνθεση του MSCI ήταν, ένα 100% εξασφαλισμένο κερδοφόρο “σορτάρισμα”, καθώς ήταν γνωστός και ο χρόνος της ανακοίνωσης των μεταβολών στους δείκτες της Morgan Stanley. Και γιατί ήταν ένα εξασφαλισμένο ή «κλειδωμένο” όπως λέμε στο χρηματιστήριο, αυτό το κέρδος; Διότι απλά οποιαδήποτε μεταβολή στη σύνθεση σημαντικών δεικτών όπως είναι ο MCSI, ενεργοποιεί πράξεις από την πλευρά των θεσμικών επενδυτών που ακολουθούν παθητικά την κίνηση των δεικτών. Έτσι τα index funds που επενδύουν στις μετοχές που περιλαμβάνονται σε δείκτες, είναι υποχρεωμένα από τα καταστατικά τους να ακολουθήσουν και να διαμορφώσουν τα χαρτοφυλάκια τους, ανάλογα με τις επιλογές των δεικτών.
Αυτό σημαίνει πως τα index funds θα έπρεπε να πουλήσουν τις συμμετοχές τους στην Εθνική Τράπεζα, στην Τράπεζα Πειραιώς και στην Eurobank, χωρίς να ρωτήσουν το πως και το γιατί και χωρίς να μπορούν να παρεκκλίνουν από τις αποφάσεις της Morgan Stanley. Η δε ρευστοποίηση των μετοχών που εξέρχονται του δείκτη, θα πρέπει να είναι άμεση καθώς οποιαδήποτε καθυστέρηση, θα οδηγήσει σε μεγάλο “gap”, ανάμεσα στον δείκτη της MSCI και στις αποδόσεις των Index Fund που ακολουθεί τον συγκεκριμένο δείκτη.
Αυτή τη στιγμή που γράφεται το άρθρο ο MSCI Standard Greece είναι στο -1,4%, ενώ οι τράπεζες είναι περίπου στο -12%, καθώς οι fund managers προσπαθούν να ρευστοποιήσουν ταχύτατα τις τραπεζικές μετοχές έτσι ώστε να μην εκτεθούν στους μεριδιούχους τους, στους μετόχους τους και στους επικεφαλής διαχειριστές.
Να λοιπόν γιατί μια κίνηση σορταρίσματος των τραπεζικών μετοχών αυτές τις ημέρες ήταν σχεδόν μηδενικού ρίσκου, σχεδιασμένη με χειρουργική ακρίβεια, καθώς οι κινήσεις που ακολούθησαν ήταν μαθηματικά, χρηματιστηριακά και επενδυτικά απολύτως προβλέψιμες. Ειδικά μετά την προχθεσινή έκρηξη των τιμών των τραπεζικών μετοχών, λόγω της εκκολαπτόμενης “λύσης” στο πρόβλημα των κόκκινων δανείων, ήταν σαν οι αγοραστές να τσίμπησαν το δόλωμα, δίνοντας στους σορτάκηδες ακόμα περισσότερα κέρδη.
Στην συνεδρίαση του χρηματιστηρίου της περασμένης Τρίτης οι επενδυτές είχαν υποδεχθεί με ενθουσιασμό τις σκέψεις και τις διαρροές για τη δημιουργία ενός ειδικού νομικού προσώπου (SPV), κάτι σαν Bad Bank που θα απορροφήσουν μεγάλο όγκο από τη μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) και τα μη ν ανοίγματα (NPEs) των τραπεζικών ισολογισμών. Φαίνεται πως το λογιστικής εμπνεύσεως τέχνασμα της αναβαλλόμενης φορολογίας θα στηρίξει το νέο εγχείρημα. Είναι μια προσπάθεια που έρχεται να δώσει λύση σε μια ομάδα stakeholders, όπως είναι οι μικροί και μεγάλοι δανειολήπτες, που ουσιαστικά βρίσκονται σε δεινή επιχειρηματική θέση.
Όμως είναι αυτό αρκετό για να δώσει νέα ώθηση στις τράπεζες; Η άρνηση της αποδοχής από την πλευρά των διοικήσεων των τραπεζών, των μετόχων και των ελεγκτικών θεσμών, για την ανάγκη μιας νέας κεφαλαιακής ενίσχυσης, απλά αναβάλει τη λήψη της απόφασης της ανακεφαλαιοποίησης και διατηρεί το κλίμα ασφυξίας στην οικονομία. Η πορεία των τραπεζικών μετοχών, θα είναι άμεσα συνυφασμένη με την πορεία της κεφαλαιακής κατάστασης τους.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
