Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Κρατώντας τις δηλώσεις Τσακαλώτου ότι σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε που να βάλουμε τους επενδυτές, παραμένω αισιόδοξος για το μέλλον αυτής της χώρας. Δεν μπορεί, λέω μέσα μου, ένας υπουργός να λέει ψέματα, κάτι θα ξέρει. Θα έρχονται μηνύματα στο υπουργείο του που εγώ δεν βλέπω.
Παρόλα αυτά, κάθε μέρα κάτι καινούριο προκύπτει, σαν να γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια να διαψευστεί ο Υπουργός. Πρώτα οι Σκουριές, μετά οι Καταριανοί που εγκαταλείπουν την προσπάθεια, μετά το Ελληνικό και τώρα, το νομοσχέδιο Σπίρτζη για τα ταξί. Ποιον να πιστέψω στο τέλος; Τον χαρωπό Γιούκλιντ ή τα ΜΜΕ που συνεχώς παίζουν συνέχειες τον «κύκλο των χαμένων επενδυτών»;
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, από όλες να δεις που θα αποδειχτεί η τελευταία με τα ταξί. Όχι τόσο για το μέγεθος αλλά για τον συμβολισμό της. Πρόσεξε τώρα γιατί. Αφού είδε κι απόειδε ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, Θύμιος Λυμπερόπουλος με την αδιαφορία της ΝΔ, κατέφυγε στον ΣΥΡΙΖΑ για να πει τον καημό του. Δεν ξέρω βέβαια, τον λόγο αυτής της μεγάλης καθυστέρησης αλλά τελικά το γραφείο του υπουργού Σπίρτζη άνοιξε για τον δημοφιλή συνδικαλιστή των ταξιτζήδων.
Και, ω του θαύματος, μετά από λίγες μέρες ο υπουργός φέρνει στη Βουλή νομοσχέδιο το οποίο αποκαλύπτει ξεκάθαρα το deal μεταξύ του ιδίου και του αγωνιστή Θύμιου στο υπουργικό γραφείο.
Το προσχέδιο του νομοσχεδίου που αποκάλυψαν χθες, «Τα Νέα», περιλαμβάνει ένα ακατανόητο πλέγμα γραφειοκρατίας για τις εταιρείες διαμεσολάβησης εύρεσης ταξί, όπως την Uber και την Taxibeat. Με αποτέλεσμα, να εξαναγκάζονται να περιορίσουν ή να αναστείλουν την δραστηριότητά τους στην Ελλάδα.
Σίγουρος τροπαιοφόρος ο θρυλικός Θύμιος ανάρτησε, από τις 22 Σεπτεμβρίου, στο λογαριασμό του σωματείου του, στο Facebook, ένα μικρό κείμενο αγανάκτησης εναντίον του ιδρυτή της Taxibeat Νίκου Δρανδάκη, όπου του καταμαρτυρούσε μεταξύ άλλων το εξής απίστευτο: «Ο άνθρωπος που έβαλε σε κοινή θέα τους ταξιτζήδες για να επιλέγει ο πελάτης, όπως γίνεται με τις πόρνες στις βιτρίνες στα Red Lights, στο Άμστερνταμ…»
Η φράση αυτή του συνδικαλιστή των ταξιτζήδων νομίζω ότι εμπεριέχει την εμβληματική αρχή του ελληνικού κρατισμού, για όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ποια είναι αυτή; Η διαχρονική απέχθεια κάθε κρατικοδίαιτου Νεοέλληνα προς οποιαδήποτε μορφή έκθεσης! Η αποστροφή σε κάθε περίπτωση ανταγωνισμού και αξιολόγησης του ατόμου, χωρίς την προστασία του κράτους. Η λυσσαλέα διεκδίκηση μιας δεσπόζουσας θέσης σε κάποιο από τα ισχυρά συντεχνιακά και πελατειακά δίκτυα του κράτους.
Κατά συνέπεια, εδώ θα πρέπει να σκεφτούν καλά τα λεγόμενά τους, όσοι νομίζουν ότι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι χρεοκόπησαν τη χώρα. Δυστυχώς για όλους μας, η Ελλάδα είναι ένα πρωτοφανές κατακερματισμένο μόρφωμα, όπου κάθε δραστηριότητα, κάθε ιδιότητα και κάθε επαγγελματικός κλάδος συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την προστασία του κράτους. Όλο το αδηφάγο Δημόσιο, όλα τα αστικά επαγγέλματα, ολόκληρη η αγροτική δραστηριότητα και το μεγαλύτερο ποσοστό της εγχώριας επιχειρηματικότητας εξαρτώνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από τα κρατικά ταμεία ή τα κρατικά πελατειακά δίκτυα.
Όσο για τον υπουργό Σπίρτζη και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά τα συμπτώματα των ημερών. Ο ανεπανάληπτος Θύμιος είναι δημιούργημα της ΝΔ και συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων που μεγαλούργησαν στο παρελθόν… Σ΄αυτή τη χώρα, που ευδοκιμεί ο «κομμουνισμός με λεφτά» υπήρξαν υπεύθυνοι με διευθύνσεις και ονόματα. Κουβαλητές του συστήματος που σήμερα υποδύονται τους τιμητές.
Ωραίο πάντως και γλαφυρό το παράδειγμα του Θύμιου για το Άμστερνταμ. Μόνο που μπορείς να το δεις και ανάποδα, αν σκεφτείς ότι οι πάντες σ΄αυτή τη χώρα, κάποια στιγμή, περάσαμε από τις βιτρίνες των «Red Lights», περιμένοντας από τον νταβατζή του πολιτικού συστήματος να μας εξυπηρετήσει. Μας αρέσει όμως, από ό τι φαίνεται, και δύσκολα θα ξεχάσουμε την συνήθεια…
