Ένα τροχαίο ατύχημα έξω από τη Βουλή, στέρησε τη ζωή σε ένα νέο παιδί, τον Ιάσονα. Οι συνθήκες που συνέτειναν στο δυστύχημα θα διερευνηθούν από τους εμπειρογνώμονες, που έχουν τις ειδικές τεχνικές γνώσεις και την ανάλογη εμπειρία. Σε μας δεν πέφτει λόγος.
Μας πέφτει λόγος ωστόσο για δύο θέματα:
Κατ’ αρχήν η αισχρή ιεροσυλία του θανάτου που έγινε από συριζαίικους λογαριασμούς στο twitter, προκειμένου να πολιτικοποιηθεί ο θάνατος επειδή το υπηρεσιακό αυτοκίνητο είχε παραχωρηθεί στην Ντόρα Μπακογιάννη. Μέχρι και ο Έκτωρ Κουφοντίνας έγραψε: «Το όνομα του παιδιού που δολοφόνησε η ασφάλεια της Μπακογιάννη θα το μάθουμε; Γι' αυτόν θα δούμε αφιερώματα; Θα το ακούμε 30 χρόνια μετά; Το όνομα του ασφαλίτη θα το μάθουμε; Στην φυλακή θα μπεις Η όταν σκοτώνει κάποιον το περιβάλλον της αγίας οικογένειας, είναι όλα καλά;» (σ.σ. ναι, «δολοφόνησε» - αγανάκτησε και ο Έκτωρ με δολοφονίες).
Δεν έχει σημασία τι έγραψε ο υιός του δολοφόνου πατρός. Έχει σημασία όμως ότι σε παρόμοιο μήκος κύματος κυμάνθηκαν πλήθος αριστερόστροφα «ακάουντ». Και όταν μια κοινωνία ή ένα κοινωνικό σώμα εργαλειοποιεί ένα τροχαίο δυστύχημα, κάτι νοσηρό συμβαίνει.
Δεύτερον: θα μας πούνε κάποιοι «εύκολοι» ότι με το ανωτέρω προσπαθούμε να… «ξεπλύνουμε την Μπακογιάννη». Θα είναι γελοίο. Δεν ξεπλένουμε κανέναν γιατί αντικειμενική ευθύνη του πολιτικού προσώπου δεν τεκμαίρεται εκ των πραγμάτων.
Άλλωστε εξ εμπειρίας γνωρίζουμε, ότι τη θέση του ίδιου αυτοκινήτου τη ασφάλειας Μπακογιάννη θα μπορούσε να είναι το αυτοκίνητο ενός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αφού όλοι έτσι μπαίνουν. Και ου μόνον οι 300 της Βουλής, αλλά και οι συνεργάτες τους, και οι σύμβουλοι των υπουργών, και οι υπάλληλοι της Βουλής. Μιλάμε για πλήθος κόσμου. Αν τύχαινε σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, οι αντίπαλοι «εύκολοι» (λιγότεροι πάντως στο twitter), θα κατηγορούσαν αδίκως τον βουλευτή, και τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα.
Και εδώ είναι το αιχμιακό! Κάποτε το δυστύχημα θα γινόταν. Από το 1974 έως τώρα, εδώ και 47 χρόνια δηλαδή, συμβαίνει το ίδιο. Όλα τα αυτοκίνητα που κατεβαίνουν τη βασιλίσσης Σοφίας και πρόκειται να μπουν στη Βουλή, ακολουθούν την ίδια τακτική.
Τώρα, μετά το δυστύχημα, μαθαίνουμε ότι γίνεται εισήγηση από την Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής ώστε να προχωρήσουν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Στο έγγραφο περιλαμβάνεται πρόταση για προσθήκη αριστερόστροφων σηματοδοτών στη Β. Σοφίας με παράλληλη διαμόρφωση τμήματος της αριστερής λωρίδας, προκειμένου τα οχήματα να διευκολύνονται να στρίψουν αριστερά, προς το χώρο στάθμευσης του Κοινοβουλίου.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Άσχετα με το δυστύχημα και άσχετα αν οι νέες ρυθμίσεις αποσοβήσουν άλλα δυστυχήματα, με αυτές επικυρώνεται το προφανές: Η διαιώνιση και επικύρωση μιας διαχρονικής εξουσιαστικής συμπεριφοράς συνόλου του πολιτικού προσωπικού, του συνόλου των κομμάτων δηλαδή, επί του λαού.
Και το ερώτημα είναι: Από που κι ως που, τα αυτοκίνητα που μπαίνουν στη Βουλή θα πρέπει να εισέρχονται οπωσδήποτε με αυτόν τον τρόπο; Και γιατί θα πρέπει να υπάρξει ειδική ρύθμιση; Σιγά το έκτακτο που επείγει.
Και ποιος υπολογίζει τις χαμένες εργατοώρες και τη δυσθυμία των οδηγών που κατεβαίνουν τη Β. Σοφίας, και είναι υποχρεωμένοι να χάνουν ώρα γιατί κάποιο μέλος της κάστας των «ειδικών προνομίων», θα πρέπει να σταματά την κυκλοφορία μιας αριστερής λωρίδας στο κέντρο της Αθήνας, για τη βολή του; Και επίσης ποιος από όσους τώρα καταγγέλλουν, το είχε καταγγείλει προηγουμένως;
Δεν κάνουμε «τεχνική» ερώτηση. Αυτά τα ξέρουν οι συγκοινωνιολόγοι. Λέμε ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά του συνολικού και διαχρονικού πολιτικού προσωπικού, αποκρυσταλλώνει αφενός την επικυριαρχία του επί του λαού (όσο και αν δεν θα αρέσει στην Αριστερά αυτό), αφετέρου ότι στη βαλκανική δημοκρατία μας οι κανονισμοί είναι ελαστικοί, ανάλογα με τα μέλη των ελίτ που τους παραβιάζουν.
Αν υποχρεωθούν να ακολουθούν τους κανόνες κυκλοφορίας, να κάνουν το γύρο του Ζαππείου για να εισέρχονται στη Βουλή, δεν θα είναι θέμα συγκοινωνιακής ρύθμισης. Θα είναι θέμα συμβολισμού για την ισότητα της δημοκρατίας.
