Του Μιχάλη Τουτζιάρη
Τα τελευταία χρόνια μια οσμή θανάτου πλανάται στη χώρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πάνω στα αποκαΐδια μιας καταστροφικής οικονομικής πολιτικής. Πολλοί κρίνουν τους κακούς ξένους, άλλοι πάλι τους κακούς πολιτικούς, άλλοι δεν κρίνουν κανέναν γιατί βολεύονται στην ηρεμία που τους προσφέρει ο καναπές τους. Κι όμως η οσμή θανάτου αγγίζει τους πάντες!
Όταν ο Άρθουρ Μίλερ έγραφε τον «θάνατο του εμποράκου» το 1948, επεδίωκε να τονίσει τις συνέπειες του οικονομικού κραχ του 1929 και να διαψεύσει τις προσδοκίες που άφησε πίσω του ο Β'Παγκόσμιος Πόλεμος. Σήμερα, επίκαιρο όσο ποτέ το έργο αποτυπώνει την σκληρή και οδυνηρή οικονομική, επαγγελματική, κοινωνική και οικογενειακή πραγματικότητα του «Έλληνα εμποράκου». Καθημερινά αδιέξοδα και χαμένα όνειρα των συνανθρώπων μας που θέλησαν να ζήσουν λίγο καλύτερα, μέσω της πανεπιστημιακής μόρφωσης τους, μέσω της μετέπειτα επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας, μέσω των καταναλωτικών τους δαπανών και του πλασαρίσματος τους σε ανώτερη κλίμακα, σε μια μεσαία τάξη. Μέσω της διαδρομής και μόρφωσης των παιδιών τους, που αποτελούν για τη χώρα το «βαρύ πυροβολικό» της, καθώς είμαστε στις πρώτες θέσεις νέων επιστημόνων στον πλανήτη. Μέσω της συνταξιοδότησής τους έως ότου έρθει το «φυσικό αίτιο» και τους στερήσει την εγκόσμια ζωή.
Κι όμως η οσμή θανάτου πλανάται γύρω μας!
Πέρασε ένας χρόνος από το σχόλιό μου στις 13/10/2017 με τίτλο «Ποιος είναι τελικά ο «ανόητος» που θα μείνει με τον μουτζούρη στο χέρι ; - Liberal»
«Όσον αφορά την χώρα μας διακρίνουμε ότι οδεύει στην πλήρη διάλυση. Αν στη διεθνή ειδησιογραφία κυριαρχεί το πρόβλημα της «φούσκας» των αγορών στα δικά μας κυριαρχεί η «φούσκα» του ασφαλιστικού μας συστήματος. Η εργατική νομοθεσία δε τηρείται από τους περισσότερους εργοδότες. Οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και υπόδουλοι των επιχειρήσεων, που εκμεταλλεύονται τα παραθυράκια του νόμου(ευέλικτες μορφές εργασίας). Ο κρατικός μηχανισμός ξεζουμίζει ότι απέμεινε στον ιδιωτικό τομέα για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του δημοσίου τομέα. Οι εργοδότες πληρώνουν ελάχιστες εισφορές ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες αδυνατούν πλέον να πληρώσουν. Όσο διατηρείται η εν λόγω ανισορροπία το ασφαλιστικό μας σύστημα θα καταρρεύσει με πάταγο. Επίσης, η αδυναμία της τροφοδότησης αυτού του«αδηφάγου τέρατος» θα οδηγήσει σε «γκρέμισμα» των συντάξεων. Η κοινωνική έκρηξη θα είναι αδύνατο να αποφευχθεί καθώς οι στυλοβάτες της ελληνικής οικογένειας (συνταξιούχοι) θα είναι αδύνατο να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Η έκρηξη που θα ακολουθήσει με στάση πληρωμών σε ασφαλιστικά ταμεία-εφορίες-δάνεια(ήδη παρατηρείται σε πολύ μεγάλα έως επικίνδυνα ποσοστά) θα δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα και στο ευάλωτο τραπεζικό μας σύστημα. Η χώρα μας θα μείνει με εργαζόμενους που θα αμείβονται με 300ευρώ και δε θα μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, τον ένφια, το τηλέφωνο, τους φόρους, τα δάνεια… που δε θα μπορούν να κάνουν οικογένεια. Αν κάτι κράτησε τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι η ελληνική οικογένεια. Σήμερα τα 300 ευρώ φαίνονται αρκετά για έναν νέο που δεν έχει τα εν λόγω έξοδα,καθώς τα αναλαμβάνουν οι γονείς. Φθάνουν να γεμίσουν τα καφέ με κόσμο και τα μπαρ που αποτελούν το «πετυχημένο μοντέλο ανάπτυξης» της χώρας. Αναρωτήθηκε άραγε κανένας από τους σημερινούς νέους πόσα ένσημα αναλογούν στα 300 ευρώ και τι σύνταξη θα πάρει; Όσο μακριά και να φαίνεται είναι δίπλα μας.»
Η χώρα μας βγήκε τελικά από τα μνημόνια, θα έπρεπε η εικόνα που ανέλυσα πριν ένα χρόνο να έχει αλλάξει. Δυστυχώς όμως, η οσμή θανάτου πλανάται ακόμη! Το χρηματιστήριο θα έπρεπε να ανέβει, καθώς οι επενδυτές θα έκαναν ουρά, δε θα προλάβαιναν να επενδύσουν, να αγοράσουν ευκαιρίες σε ελληνικές μετοχές. Στον αντίποδα κινδυνεύουμε με άμεση περιθωριοποίηση έπειτα και από το τελευταίο σκάνδαλο που ξέσπασε με την εταιρεία folie. Aν και δεν έχει δοθεί η απαραίτητη βαρύτητα σε αυτό, εκείνο που κάνει αίσθηση στην υπόθεση είναι οι ζημίες που κατέγραψαν ελληνικά και ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια, καθώς η μετοχή συγκαταλέγονταν στα blue chips και οι περισσότεροι διεθνείς οίκοι έδιναν τιμές στόχους άνω των 18 ευρώ!(να θυμίσουμε ότι η μετοχή έπειτα από έναν μήνα διαπραγμάτευσης μέσω της αρνητικής φημολογίας βρέθηκε στα 4,8 ευρώ, ενώ θα έπρεπε να γίνουν ενέργειες που να διαφυλάξουν τους επενδυτές όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες αγορές). Στον αντίποδα η οσμή θανάτου πλανάται πάνω από τις ελληνικές τράπεζες και τους τζίρους ενός τζακ-ποτ στο τζόκερ! Από την ημέρα που βγήκαμε από τα μνημόνια ο γενικός δείκτης τιμών έσπασε τις 700 μονάδες και οι ελληνικές τράπεζες με απώλειες άνω του 30% βαδίζουν σε ανεξερεύνητα μονοπάτια. Και οι διεθνείς οίκοι παραμένουν για άλλη μια φορά επιφυλακτικοί.
Κι όμως οι αριθμοί ευημερούν τα υπερ-πλεονάσματα αγγίζουν εξωπραγματικά όρια, θυσιάζοντας ότι κέρδισαν οι γονείς μας τα τελευταία 30 χρόνια της μεταπολίτευσης σε εργασιακά κεκτημένα, στην παιδεία, στην υγεία , στο κράτος δικαίου. Οικογένειες που διαλύονται υπό το βάρος των αδιεξόδων, παιδιά που καταλήγουν σε ιδρύματα, επαγγελματίες που δίνουν τέλος στη ζωή τους χωρίς να περιμένουν το «φυσικό αίτιο». Και πίσω από όλα αυτά ο Έλληνας συνταξιούχος που παρακολουθεί αυτά που έχτισε να διαλύονται. Την οικογένεια που μεγάλωσε, τα παιδιά του που σπούδασε, τα παιδιά του που στηρίζει ακόμη, τα παιδιά του που τα μιλάει μέσω Skype! Τον συνταξιούχο που έμεινε μόνος και περιμένει το «φυσικό αίτιο» να τον πάρει στις αγκάλες του……. περιμένει το φυσικό αίτιο να τον πάρει στις αγκάλες του και επιτέλους……… η χώρα να σωθεί………να ευημερήσουν οι αριθμοί…..να ρθουν οι επενδυτές……… Γιατί ΑΥΤΟΣ είναι το πρόβλημα!
Τελικά……. Ελλάδα…. ….ο θάνατος σου πάει πολύ! Σαν μια πανέμορφη Μεριλ Στριπ, στην εν λόγω ταινία,……..που «πεθαμένη» έπρεπε να συντηρεί για πάντα το σώμα της, όπως εσύ τα παιδιά σου…….. που αποσυντίθενται όλο και περισσότερο………έως ότου τους(μας) πάρει όλους το «φυσικό αίτιο» ….το μόνο που δε θα γλυτώσουμε……..απλώς δε γνωρίζουμε τον χρόνο………δεν γνωρίζουμε ποιοι θα φύγουν πρώτοι………..αυτό είναι μια σημαντική παράμετρος για όλες τις εκτιμήσεις που γίνονται….…..
