Του Σάκη Μουμτζή
Τα όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες δεν τα έχουμε ζήσει μετά την Μεταπολίτευση. Οχετός ύβρεων, πεζοδρομιακές εκφράσεις, εμπαθής και διχαστικός λόγος. Και όλα αυτά μέσα από την καρδιά της εκτελεστικής εξουσίας, από το μέγαρο Μαξίμου.
«Όμορφος κόσμος ηθικός, σοσιαλδημοκρατικά πλασμένος».
Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για κανένα αυτή η διαρκής κατρακύλα στην εκφορά του κυβερνητικού λόγου. Πάντα έτσι μιλούσαν, πάντα τα ίδια έλεγαν. Τώρα, εν όψει της πτώσης, παραφέρονται εντελώς.
Σε αυτήν την κατάσταση μεγάλο ρόλο παίζει και η ιδεολογία τους που είναι επιθετική και επεκτατική. Στα χέρια αμόρφωτων ανθρώπων μετατρέπεται σε καταστροφικό όπλο για την ίδια την χώρα.
Γιατί, δεν είναι μόνον το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο του πρωθυπουργού. Ούτε η ανυπαρξία προσλαμβανουσών παραστάσεων από τον διεθνή χώρο. Το κυριότερο είναι, πως αυτόν τον ανθρωπότυπο τον επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα, σχεδόν, τα πολιτικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού.
Έγραφα παλιότερα πως η επιλογή του Καρανίκα δεν ήταν ένα ρουσφετάκι. Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την κοινωνία, πως οι τίτλοι σπουδών και η προϋπηρεσία δεν μετρούν στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που προέχει είναι η συμμετοχή στους «κοινωνικούς αγώνες».
Πλήρης ανατροπή παραδεδεγμένων αρχών και αντιλήψεων. Αποτέλεσμα;
Ανθρωποι, άξεστοι, ως επί το πλείστον, έδωσαν τον δικό τους τόνο στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έναν τόνο πλήρως συντονισμένο με αυτόν του αρχηγού τους.
Ο Θ. Καρτερός είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία της παραδοσιακής Αριστεράς. Ο λόγος του ήταν και παραμένει επιθετικό και οξύς, γιατί είναι βαθύτατα ιδεολογικός. Ομως είναι και απλοϊκός, γιατί είναι προπαγανδιστικός. Ο πρωθυπουργός τον επέλεξε για το γραφείο τύπου, γι΄αυτούς ακριβώς τους λόγους.
Αν ήθελε η κυβερνητική φωνή να είναι μετριοπαθής και ψύχραιμη, θα επέλεγε κάποιον άλλον. Δύσκολα βέβαια θα εύρισκε, αλλά υπάρχουν και λογικές φωνές εκεί μέσα. Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι σοβαροί άνθρωποι.
Τις τελευταίες ημέρες ο κυβερνητικός λόγος άλλαξε επίπεδο. Κλιμακώθηκε. Από το σκαλοπάτι του διχασμού και της πόλωσης, έκανε ένα βήμα παραπάνω. Πήγε στην πεζοδρομιακή ύβρι και στην συκοφαντία. Κινείται πλέον εκτός των συνταγματικών ορίων, καθώς αμφισβητεί βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως είναι η ελευθεροτυπία.
Και η κοινή λογική λέει πως όσο πλησιάζουν οι εκλογές αυτά τα φαινόμενα θα πληθαίνουν και θα εντείνονται. Και η Νέα Δημοκρατία τι πρέπει να κάνει; Πώς θα αντιμετωπίσει αυτήν την λασποθύελλα;
Η Νέα Δημοκρατία, με την αίσθηση της υπεροχής, δεν θα πρέπει να παρασυρθεί σε μια χαμηλού επιπέδου αντιπαράθεση. Οι άξονες της πολιτικής της θα πρέπει να είναι δύο:
Πρώτον: να ξεδιπλώνει σιγά-σιγά το κυβερνητικό της πρόγραμμα και να δείχνει στους πολίτες το μοντέλο της διακυβέρνησης της. Γιατί ο αντιπολιτευτικός λόγος αποκαλύπτει και τον τρόπο άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας στην συνέχεια. Ενας λόγος με επιχειρήματα και στοιχεία, αποτελεί το τεκμήριο μιας σοβαρής διακυβέρνησης.
Δεύτερον : τα αρνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσα πολλά και τόσο γνωστά, ώστε το μόνο που χρειάζεται είναι η συγκροτημένη ανάδειξη τους, με λόγο πειστικό, χωρίς οξύτητες. Στην οξύτητα καταφεύγουν όσοι δεν έχουν επιχειρήματα.
Συνεπώς, στον σημερινό κυβερνητικό κατήφορο η Νέα Δημοκρατία, ως ήρεμη και πλειοψηφική δύναμη, οφείλει να αντιτάξει την σοβαρότητα, το επιχείρημα και το βιτριολικό χιούμορ. Με ψηλά πάντα την σημαία της ιδεολογίας της.
Ας αφήσουμε τους Συριζαίους μόνους στον χουλιγκανισμό τους.
