Δύο δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ κάτω από το 20%, που είναι ένα συμβολικό όριο. Παράλληλα δείχνουν πως η κυβέρνηση δεν έχει υποστεί φθορά, παρά τα κρίσιμα θέματα που διαχειρίζεται.
Είναι γεγονός πως σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται χωρίς πυξίδα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του αρχηγού του. Υπάρχουν τα εγγενή προβλήματα του χώρου της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά υπάρχει και η αδυναμία συγκρότησης νέας ηγετικής ομάδας που θα δώσει την απαιτούμενη ώθηση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόσφατος ανασχηματισμός έδειξε αυτά τα αδιέξοδα. Δεν έστειλε κανένα σήμα προς καμιά κατεύθυνση και σχεδόν όλοι παραμένουν αδρανοποιημένοι, καθώς είναι δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι.
Ακόμα και οι «γεφυροποιοί», βλέποντας την φθίνουσα πορεία του εγχειρήματος τους, έχουν σιωπήσει και αυτοί.
Όμως σε αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση δεν βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μόνον λόγω της ανεπάρκειας της ηγεσίας του, αλλά βρέθηκε και λόγω της πολιτικής της κυβέρνησης.
Είναι γεγονός πως σε περιόδους κρίσεων—εθνικών, οικονομικών, φυσικών καταστροφών κλπ—οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω από την κυβέρνηση τους, υπό την προϋπόθεση πως αυτή προσπαθεί να επιλύσει τα προβλήματα τους και όχι να συγκαλύψει τις τυχόν ευθύνες της.
Και η κυβέρνηση καθ' όλη την διάρκεια του 2020 αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τα γνωστά κρίσιμα προβλήματα που προέκυψαν. Και λάθη έκανε και αστοχίες είχε. Όμως τις προσπέρασε, αναθεώρησε εγκαίρως πολιτικές και έφυγε μπροστά.
Μπορεί κάποιοι υπουργοί της να υστερούν σε απόδοση, όμως η γενική εικόνα είναι θετική. Αυτό καταδείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Παράλληλα ο πρωθυπουργός έχει την πολυτέλεια να ασκεί πολιτικές που ξεπερνούν τα παραδοσιακά όρια της παράταξης, καθώς έχει σφραγίσει αεροστεγώς τα σύνορα του προς τα δεξιά. Σε αυτό είναι σημαντική η προσφορά υπουργών που με τον λόγο τους εμποδίζουν διαρροές προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έτσι αυτοί που τις τελευταίες ημέρες επιτίθενται με εμπάθεια κατά συγκεκριμένων υπουργών της κυβέρνησης είτε έχουν νηπιακή πολιτική σκέψη είτε δεν επιθυμούν να κυβερνά η Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς τους διαφεύγει πως η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ανήκει σε αυτόν τον χώρο που παραδοσιακά αποκαλούμε Δεξιά. Αυτοί είναι η ραχοκοκαλιά της παράταξης και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που τους εκφράζουν, αφήνουν περιθώρια ελιγμών στον Κυριάκο Μητσοτάκη προς την Κεντροαριστερά.
Τα μεγάλα κόμματα λειτουργούν με συνθέσεις και με ισορροπίες, καθώς είναι πολυσυλλεκτικά. Τα γκρουπούσκουλα υπερασπίζονται την ιδεολογική τους καθαρότητα.
Σχεδόν δεκατέσσερις μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση ηγεμονεύει σε ολόκληρο το φάσμα που αρχίζει από την παραδοσιακή Δεξιά και ακουμπά στις παρυφές της Κεντροαριστεράς.
Βέβαια, όλα τα θέματα που χειρίζεται βρίσκονται σε εξέλιξη, με άγνωστη κατάληξη. Φαίνεται όμως πως η κυβέρνηση έχει αποκτήσει μιαν αυτοπεποίθηση και μια σιγουριά που προδικάζουν θετικά αποτελέσματα, κάτι που το προεξοφλούν οι πολίτες. Ίσως σε αυτό να οφείλεται το θηριώδες δημοσκοπικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας.
Αν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ παγιωθούν κάτω από το 20% μέχρι το τέλος του έτους, αυτό ίσως σημάνει εξελίξεις όχι μόνον στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Πάντως μια αδύναμη και απλώς φωνασκούσα αξιωματική αντιπολίτευση, δεν βοηθά στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας μας.
