Ο χώρος των ψηφοφόρων που έχει πραγματικό «πολιτικό ζουμί», είναι αυτός που κινείται στο κέντρο και στις παρυφές του. Οι μετακινήσεις αυτών των ψηφοφόρων είναι εκείνες, που έδιναν και δίνουν τη νίκη στα κόμματα εξουσίας. Και σχεδόν όλοι έχουν στραμμένη στην προσοχή τους σε αυτήν την κρίσιμα μάζα ψηφοφόρων.
Και λέμε σχεδόν όλοι, διότι το ΚΚΕ ενδιαφερόμενο για την διατήρηση της ταρίχευσης του, μέσα στα σάβανο της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, αδιαφορεί για οποιονδήποτε ψηφοφόρο που δεν εντάσσεται σε αυτό που ονομάζει «προλεταριάτο». Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στους κατά καιρούς εκφραστές του ακροδεξιού, εθνικιστικού και θρησκόληπτου χώρου, των οποίων ο φανατισμός, αδυνατεί να ανεχθεί διαφορετικές προσεγγίσεις και αντιλήψεις.
Ο χώρος του κέντρου με μικρές ή μεγαλύτερες αποκλείσεις προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, στις εκλογές του 2015, είχε στραφεί προς τη πλευρά του Σύριζα. Κυρίως, λόγω της οικονομικής και ψυχολογικής καταπόνησης που είχε υποστεί, τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και λόγω των υποσχέσεων περί απαλλαγής από κάθε εμπόδιο και δυσκολία και αποτίναξης του ζυγού των μνημονίων.
Ακολούθησε, η ζοφερή τετραετία της διακυβέρνησης από το συνονθύλευμα των ακροδεξιών, εθνικιστών, παλαιοπασόκων, μαοϊκών, εμμονικών σοβιετόφιλων, διεθνιστών και λοιπών ομάδων, που είχε ως αποτέλεσμα την στροφή αυτού του μεσαίου χώρου, προς τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2019. Μια στροφή που σηματοδοτήθηκε από την ωρίμανση μέσω των εμπειριών, από τη συνειδητοποίηση των συσχετισμών, από την προσγείωση στην πραγματικότητα και από τη αποστροφή στον βερμπαλισμό και στον λαϊκισμό.
Ο μεσαίος χώρος, ο χώρος του κέντρου είναι σήμερα πιο ώριμος από ποτέ. Μετά από όσα υπέστη από την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, σήμερα γνωρίζει ότι η απόλυτη προτεραιότητα είναι το ξεπέρασμα της υγειονομικής κρίσης, η επάνοδος στην κανονικότητα και η ανάπτυξη της χώρας που θα φέρει εισοδήματα και θέσεις εργασίας.
Έτσι παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επιτυχή διαχείριση της κρίσης και ειδικότερα του εμβολιαστικού προγράμματος, για το οποίο γράφονται τα καλύτερα, ακόμα και στα πιο αυστηρά απέναντι στην Ελλάδα, μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως είναι η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα, «η Ελλάδα είναι χώρα πρότυπο και το Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο Εμβολιασμών "Ελευθερία" λειτουργεί ρολόι».
Η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει ότι μέχρι το περασμένο Σαββατοκύριακο «είχαν εμβολιαστεί στην Ελλάδα συνολικά 700.000 άνθρωποι, που αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό πρωτοεμβολιαζόμενων 6,5%. 230.000 άτομα έχουν ήδη λάβει τη δεύτερη δόση και ότι στόχος μέχρι το καλοκαίρι είναι να έχει εμβολιαστεί το 80% των άνω των 18. Σε αντίθεση στη Γερμανία έχουν λάβει τηn πρώτη δόση 3,3 εκατομμύρια πολίτες και περίπου 1,7 εκ. και τη δεύτερη. Το ποσοστό εμβολιασμού βρίσκεται στο 4%.»
Και ενώ σε αυτό τον συγκεκριμένο πεδίο, η κυβέρνηση έχει νικήσει κατά κράτος, ο Σύριζα ανοίγει μέτωπα που δεν αφορούν κανέναν άλλον πέρα από τον στενό του ιδεοληπτικό πυρήνα και τα γκρουπούσκουλα που λειτουργούν ως δορυφόροι του. Μέτωπα τα οποία, όχι μόνο δεν θα του προσφέρουν ψήφους, αλλά αντίθετα θα του αφαιρέσουν. Μέτωπα όμως, που συσπειρώνουν γύρω από «την διάτρητη κόκκινη παντιέρα» της ηγετικής ομάδας του Σύριζα, κάθε λογής αποσταθεροποιημένο και περιθωριακό στοιχείο, που δεν έχει τη παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα.
Τα μαθήματα που πήρε ο Σύριζα από το μεταναστευτικό, τα γεγονότα στον Έβρο, την τηλε-εκπαίδευση και την αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης δεν τα αφομοίωσε. Και μέσα στην απελπισία του, βάζει στο μίξερ της προπαγάνδας του, το νόμο για τα Πανεπιστήμια, την ιστορία του Κουφοντίνα και τη περίπτωση Λιγνάδη. Και με τη βοήθεια των εξωπανεπιστημιακών τραμπούκων, των επαναστατημένων του Ρουβίκωνα και το γραφικό σωματείο των ηθοποιών προσπαθεί να δημιουργήσει δηλητηριώδες κλίμα και ακραίες καταστάσεις για να παραιτηθεί η κυβέρνηση.
Πραγματικά νομίζει κανείς εντός του Σύριζα, ότι τα θέματα που ανεβάζει στην ατζέντα του, είναι θέματα που απασχολούν τους πολίτες; Νομίζει ότι η πολιτική παρέμβαση του, σε αυτά τα τρία ζητήματα, αγγίζει πολύ κόσμο; Εκτιμά ότι η δημιουργία κλίματος τρομοκράτησης της δημοκρατίας, η πολιτικοποίηση μιας ποινικής διαδικασίας και το νέο κύμα καταλήψεων στα πανεπιστήμια, θα φέρει τον κόσμο και πάλι πίσω στον Σύριζα;
Φυσικά και όχι. Η ηγετική ομάδα του Τσίπρα, δρώντας άκρως καιροσκοπικά, προσπαθεί να δημιουργήσει αυτό που ξέρει καλά. Μπάχαλο και χάος. Οραματίζεται νέα αντάρτικα, νέο κάψιμο της Αθήνας και ανάδυση μπόχας μέσα από το βόθρο, που προσπαθεί περίτεχνα να δημιουργήσει.
Και αυτό είναι επικίνδυνο. Αποδείχτηκε ότι η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία που ευαγγελιζόταν η ηγετική ομάδα του Σύριζα και προς την ηγεμονική θέση της Κεντροαριστεράς, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα φτηνό κόλπο για να ξεγελάσει τους πολίτες. Το 3% του Σύριζα είναι εδώ και είναι κυρίαρχο. Ιδεολογικά προσδεμένο στην 17Ν, υποστηρικτικό προς τις καταλήψεις και τα επεισόδια και ευρηματικό ως προς τη δημιουργία κλίματος αηδίας και απαξίωσης της πολιτικής.
Ο Σύριζα συρρικνώνει το πολιτικό του αποτύπωμα, μεγιστοποιώντας τη φασαρία και το θόρυβο που προκαλεί. Θόρυβο όμως κάνουν και οι ντενεκέδες όταν πέφτουν στον κατήφορο.
