Μεγαλύτερη απογοήτευση και από την συνολική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκκίνηση της οικονομίας, προκάλεσαν οι απόψεις που εκφράστηκαν τόσο από την τομεάρχη οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τους εκπροσώπους των επιμελητηρίων και των επαγγελματικών ενώσεων, σχετικά με τον «ρόλο» του τραπεζικού συστήματος στη χώρα μας και τη διάσωση των επιχειρήσεων.
Και αυτό, διότι η μεν τομεάρχης οικονομικών είναι μια νέα γυναίκα που θα έπρεπε να γνωρίζει πως λειτουργεί ο κόσμος, οι δε εκπρόσωποι της επιχειρηματικότητας, με την συσσωρευμένη εμπειρία που κουβαλούν, θα έπρεπε να γνωρίζουν τις βασικές αρχές της ελεύθερης οικονομίας.
Ακούσαμε λοιπόν, από τα επίσημα πολιτικά χείλη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι απαιτείται ένας αναπροσανατολισμός του ρόλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Διερωτήθηκε η τομεάρχης οικονομικών, αν υπάρχει κάποιου είδους εποπτεία στον τρόπο, που ασκεί το τραπεζικό σύστημα τις «αρμοδιότητες» του. Διαπίστωσε δε, ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται μια προσπάθεια αποσυμφόρησης των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια που μεταβιβάζονται στα εξειδικευμένα funds, ενώ θα έπρεπε οι τράπεζες να επικεντρώνονται στη υποστήριξη της πραγματικής οικονομίας.
Κατηγόρησε τις τράπεζες, ότι δεν έχουν διοχετεύσει την ρευστότητα που τους έχει παράσχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να είναι αποκλεισμένες από τον τραπεζικό δανεισμό. Κατηγόρησε την κυβέρνηση, ότι ενδιαφέρεται μόνο για τον εταιρικό μετασχηματισμό του τραπεζικού συστήματος και τις εταιρείες διαχείρισης των τιτλοποιημένων μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Υποστήριξε τα γνωστά περί κρατικής παρέμβαση, περί συμφερόντων του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα και για την ενεργή παρέμβαση του ΤΧΣ στις τραπεζικές αποφάσεις. Και τέλος εστίασε την προσοχή της, στις επενδύσεις που θα πρέπει να γίνουν κατά τη γνώμη της, από το Ταμείο Ανάκαμψης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μέσω άλλων καναλιών και όχι μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Τι ακούσαμε όμως και από τα προβεβλημένα συνδικαλιστικά στελέχη του επιχειρηματικού κόσμου; Ότι δεν αρκούν, ούτε οι ρυθμίσεις που γίνονται για τη διευθέτηση των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων, αλλά ούτε και οι επιχορηγήσεις.
Και ότι απαιτείται αφενός η διαγραφή μέρους του χρέους που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία και αφετέρου η χρηματοδότηση του κεφαλαίου κίνησης για τη επανέναρξη των δραστηριοτήτων. Οι συνδικαλιστικοί φορείς αφού επισήμαναν ότι οι συστημικές τράπεζες δεν έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ζήτησαν να υπάρξει δανειοδότηση των μεταχρονολογημένων επιταγών από την πλευρά των τραπεζών, με τη εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.
Παράλληλα μέσω των εισηγήσεων τους, οι συνδικαλιστικοί φορείς, εμφάνισαν στοιχεία τα οποία δεν είναι ούτε καινούργια, ούτε οφείλονται στην πανδημία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, πάνω από το 90% των επιχειρήσεων δεν μπορεί να δανειοδοτηθεί από τις τράπεζες, διότι δεν εκπληρώνει τα τυπικά τραπεζικά κριτήρια. Το 80% των επιχειρήσεων πιθανά θα οδηγηθεί σε πτώχευση. Μέσα στο 2020, μόλις οι 15.000 με 20.000 επιχειρήσεις από τις 850.000, κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν τα τρέχοντα τραπεζικά εργαλεία. Τέλος ο πρόεδρος ενός επιμελητηρίου, ανέφερε ότι η μετάβαση μιας επιχείρησης στην ψηφιακή εποχή απαιτεί χρονικό διάστημα 3-4 ετών. Μιλάμε για στρεβλώσεις μυθικών διαστάσεων.
Με δυο λόγια το κυρίαρχο συμπέρασμα της εκδήλωσης ήταν ότι οι τράπεζες δεν δανείζουν, ότι θα πρέπει να διαγραφεί μέχρι το 60% των χρεών και ότι θα πρέπει «να πέσει χρήμα», άνευ κριτηρίων και ελέγχων, ώστε να διασωθούν οι πάντες.
Όσον αφορά τις τράπεζες η τομεάρχης οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να γνωρίζει εκ της θέσεως της, την ύπαρξη των ευρωπαϊκών μηχανισμών εποπτείας του τραπεζικού συστήματος.
Εκτός και αν είχε στο μυαλό της καμία μορφή «λαϊκού ελέγχου» πάνω στις τράπεζες. Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η υπ’ αριθμόν 1 προτεραιότητα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, είναι η μείωση των κόκκινων δανείων. Ειδικά για τις ελληνικές τράπεζες, η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να οδηγήσει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σε μονοψήφια ποσοστά μέχρι το 2022. Θα έπρεπε επίσης να γνωρίζει, ότι οι τράπεζες ακολουθούν συγκεκριμένες μεθόδους και κριτήρια για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, προσμετρώντας τους κινδύνους, το ρίσκο και τις εγγυήσεις.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποιες άλλες προτάσεις για τη λειτουργία και βιωσιμότητα των τραπεζών, θα είναι καλό να τις καταθέσει. Διότι, μπορεί να φανούν χρήσιμες στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Εκτός και αν η μόνη λύση που έχουν είναι αυτή της κρατικοποίησης των τραπεζών ή η πολυπόθητη ίδρυση ενός κρατικού τραπεζικού πυλώνα.
Όσον αφορά τις 850.000 επιχειρήσεις τι να πει κανένας; Είναι δυνατόν να είναι βιώσιμες οι επιχειρήσεις, που δεν μπορούν να καταθέσουν ένα στοιχειώδες και βιώσιμο business plan, ώστε να δανειοδοτηθούν;
Είναι δυνατόν να είναι βιώσιμες οι επιχειρήσεις, που δεν έχουν επαρκή ίδια κεφάλαια; Είναι δυνατόν να είναι βιώσιμες οι επιχειρήσεις που χρειάζονται 3-4 χρόνια για να υιοθετήσουν τις απαραίτητες ψηφιακές εφαρμογές;
Και επειδή έγινε μεγάλη αναφορά στην κοινωνία, θα ήταν κοινωνικά δίκαιο οι φορολογούμενοι να σηκώσουν το βάρος της διάσωσης και της μη πτώχευσης του 80% των επιχειρήσεων, που σύμφωνα με τους συνδικαλιστές βρίσκονται στο μεταίχμιο του λουκέτου; Ποιοι θα πρέπει να διασωθούν; Με ποια κριτήρια; Με ποιο κόστος; Γιατί οι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώσουν το επιχειρηματικό ρίσκο κάποιου άλλου; Γιατί οι μικρομέτοχοι των τραπεζών θα πρέπει να επωμιστούν το κόστος της μη εξυπηρέτησης των δανείων των επιχειρηματιών, που έχουν αποτύχει;
Το έχουμε ξαναγράψει. Η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν θα επηρεάσει το σύνολο της επιχειρηματικότητας με τον ίδιο τρόπο. Τα επιμελητήρια κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Και ο ΣΥΡΙΖΑ τους υπόσχεται το θαύμα της σωτηρίας. Η προχθεσινή εκδήλωση ήταν ένας τραγικός και καιροσκοπικός εναγκαλισμός της ιδεολογίας του κρατισμού και της ξεπερασμένης επιχειρηματικής αντίληψης της χώρας.
