Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Την ερχόμενη Δευτέρα μπορεί να ανακοινωθεί ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Ενισχυμένος με ένα πιο δεξιό ένδυμα για το πολιτικό σχήμα που τη στηρίζει. Ίσως δεν είναι μόνο η αντικατάσταση του Ζουράρι με ένα μόνο στέλεχος των ΑΝΕΛ αλλά και μία ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή της "Λαϊκής Δεξιάς". Μία ενίσχυση δηλαδή, που θα ικανοποιήσει περισσότερο το μέρος εκείνο του εκλογικού σώματος το οποίο δεν ικανοποιείται από την σημερινή ρητορική της ΝΔ αλλά δεν θέλει να ψηφίσει Χρυσή Αυγή.
Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή. Γιατί όσο περνάει ο χρόνος και πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο περισσότερο θα μεταλλάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ και θα αλλάζει τρίχωμα ο λύκος για να γίνει αρνί.
Ο Τσίπρας είναι γόνος μια συνομοταξίας ανθρώπων που συνήθισαν να επιβιώνουν και να εξελίσσονται, όχι μέσω της δημιουργικότητας αλλά δια μέσου της ανωμαλίας και της συνεχούς δημιουργίας δικτύων. Είναι ο βιόκοσμος των συνδικαλιστών και των κρατικοδίαιτων παραγόντων που σιτίζονταν από το Δημόσιο. Η ιδεολογία και το "ηθικό πλεονέκτημα" της δήθεν αγωνιστικότητας δεν ήταν παρά μία εύκολη κάλυψη στον περιβάλλοντα χώρο. Η Αριστερά ας πούμε, βόλευε μια χαρά, αφού ήταν ένας καλός μηχανισμός ανάδειξης της επαναστατικότητας, πρωτοπόρας αξίας για να ευδοκιμήσει κανείς στο πολιτικό σύστημα.
Τώρα όμως, η Αριστερά ξόφλησε ως αφήγημα αναρίχησης στην εξουσία. Κι εκείνο που μένει είναι η προδομένη Δεξιά. Αυτή που δεν μπορεί να δει το μέλλον της να ταυτίζεται με το ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο πρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Εν τω μεταξύ, ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ και η νομή του πολιτικού συστήματος, δεν είναι παρά ένα καρκινικό μίγμα συμπτωμάτων και όχι οι αιτίες των προβλημάτων μας οι οποίες ανάγονται στον πελατειασμό και στη δοσοληψία.
Η ελληνική κοινωνία, παρόλο που διάγει την τέταρτη δεκαετία ευρωπαϊκής πορείας, δεν είναι σίγουρη για την δυτική της ταυτότητα. Δεν έχει αποφασίσει ξεκάθαρα, που θέλει να ανήκει. Παλιά πρωτόγονα ένστικτα συνεχίζουν ακόμα να καθορίζουν την συμπεριφορά των ανθρώπων, όπως ιδεοληψίες, αδυναμία συλλογικής αντίληψης, τυχοδιωκτισμός, μισαλλοδοξία, αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αποδοχή της βίας και έντονος μεσσιανισμός.
Μπήκαμε στην όγδοη χρονιά των μνημονίων αλλά ακόμα, δεν είμαστε βέβαιοι για τη λύση των προβλημάτων μας. Τα κόμματα δε έχουν αλλάξει συνήθειές. Η Εκκλησία η οποία επηρεάζει πάρα πολύ κόσμο, συνεχίζει να υπερασπίζεται τον απομονωτισμό της, οι θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη και η Εκπαίδευση υπολειτουργούν και η χρηματοδότηση της Οικονομίας αναδύει από παντού, παθογένειες. Οι μισοί πολίτεςείναι καταχρεωμένοι και οι υπόλοιποι δεν μπορούν να στηρίξουν τις επιχειρήσεις τους.Το χρέος είναι τεράστιο, το ΑΕΠ μικρό, το κράτος αδηφάγο, το πολιτικό σύστημα τυχοδιωκτικό και η κοινωνία ανώριμη.
Ο Τσίπρας αν και δεν δούλεψε ποτέ στη ζωή του, έμαθε πολλά στο σχολείο της συντεχνιακής επιβίωσης. Ο Τσίπρας, μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές, θα γίνει πιο δεξιός και από τον συνέταιρό του. Πιο Καραμανλικός από τους Καραμανλικούς και πιο Ευρωπαίος από τους Ευρωπαίους! Πουλάει την πραμάτεια του, όπως ο τύπος της Λαϊκής που δεν μπορείς να πιστέψεις πώς έκανε περιουσία πουλώντας μπανάνες. Γιατί είναι ίσως ο πιο ρεαλιστής από όλους, βλέποντας απλά, τι κυκλοφορεί γύρω του.
Πρώτα πούλησε Αριστερά και τώρα θα πουλήσει τη Δεξιά, για να φτάσει στις εκλογές, ως "γενναίος χαμαιλέοντας" που έχει το ανάστημα να μεταλλάσσεται για τον "λαό" του. Έναν λαό που παραμένει ζαλισμένος από τη μαστούρα του επαρχιωτισμού- ειδικότητα του Αλέξη- της μισαλλοδοξίας και της ευκολίας.
Αφήνοντας πίσω του τον πυρήνα των ταλιμπάν της Αριστεράς (Λαφαζάνηδες, Κωσνταντοπούλου κλπ) θα επενδύσει τώρα στους απέναντι με μεγαλύτερη ευκολία.
Οι άνθρωποι είναι πρωτοπόροι απατεώνες. Γνήσιοι όμως, εκφραστές του λαού τους. Και γι αυτό, έτοιμοι να τον εκπροσωπήσουν και πάλι...
Kαι τέλος πάντων, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ούτε ιδεολογίες ούτε κόμματα. Υπάρχει μόνο κρατισμός και φιλελευθερισμός. Και ηττημένος είναι πάντα ο δεύτερος...
