Του Σάκη Μουμτζή
Ο Καπίνο είναι ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, που τον έσωσε προχθές στο ντέρμπι με τον «αιώνιο αντίπαλο» του, από μια, ιστορικών διαστάσεων, συντριβή. Με την απόδοσή του όχι μόνον περιόρισε την έκταση της ήττας, αλλά θεωρητικά έδινε στους συμπαίκτες τους την δυνατότητα, να πάρουν την ισοπαλία, με λίγη τύχη και περισσότερη προσπάθεια. Κρατούσε την ομάδα του «μέσα στο παιχνίδι», μέχρι τέλους.
Είναι ολοφάνερο, πως άλλα δεδομένα δημιουργεί η ήττα και άλλα η συντριβή. Τα αποτελέσματα που παράγονται στην μια και στην άλλη περίπτωση διαφέρουν ουσιωδώς. Και επειδή η πολιτική έχει πολλά κοινά στοιχεία με το ποδόσφαιρο, κάθε κόμμα εξουσίας χρειάζεται τον Καπίνο του.
Ένα στέλεχος, έναν ηγέτη, που στις δύσκολες στιγμές για την παράταξη του θα την κρατήσει όρθια, παρά τα τραύματα της. Που θα την βοηθήσει- αν βολέψουν και οι συγκυρίες- στην ολική επαναφορά.
Η Νέα Δημοκρατία όταν αποχώρησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από την ηγεσία της επέλεξε ως αρχηγό έναν σοβαρό και ευπρεπή πολιτικό, με ευρωπαϊκό προφίλ. Έναν πολιτικό που-ως εκ τούτου- δεν μπορούσε να παίξει μπάλα στο σκληρό γήπεδο της Προοδευτικής. Έτσι στις εκλογές του 1981 συνετρίβη από το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου.
Αυτός υπήρξε ο μεγάλος ηγέτης που όχι μόνον οδήγησε το κόμμα του σε τρεις εκλογικές νίκες, αλλά στις δύσκολες στιγμές του 1989, το κράτησε όρθιο. Στις πρώτες εκλογές του Ιουνίου, περιόρισε την ήττα στο ευπρόσωπο 39% και ενώ μετά και την ποινική δίωξη του, όλοι περίμεναν την καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 το ΠΑΣΟΚ όχι μόνον δεν συνετρίβη, αλλά «τσίμπησε» και μια μονάδα φτάνοντας στο 40%.
Γιατί ο κόσμος του που λάτρευε τον ηγέτη του αισθάνθηκε την ανάγκη, να τον περιφρουρήσει με την ψήφο του.Και στην συνέχεια, ο Α. Παπανδρέου, παρά την εγνωσμένη κατάσταση της υγείας του έγινε, και πάλι, πρωθυπουργός τον Οκτώβριο του 1993.
Το 2015 φάνηκε πως ο Α.Τσίπρας—τηρουμένων φυσικά των πολιτικών μεγεθών—θα μπορούσε να αποτελέσει το ανάχωμα στην μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως στην συνέχεια αποδείχτηκε «χωλό άλογο». Μόλις η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε ως αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, άρχισε να παίρνει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις.
Μάλιστα έξι μήνες, περίπου, μετά την εκλογή του άρχισε να πετυχαίνει γκολ κατά ριπάς στον ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας και μια πρωτοφανή και αναπάντεχη νίκη. Για πρώτη φορά αρχηγός την αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεπέρασε σε δημοφιλία πρωθυπουργό και μάλιστα σε χρονικό διάστημα μικρότερο του έτους από την διενέργεια εκλογών. Δηλαδή, Αλέξης είναι κάτι σαν τον Λεάλι*.
Έκτοτε τα ποσοστά Α.Τσίπρα –ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν πως αρχηγός και κόμμα οδηγούνται στην συντριβή. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να γίνει ο Καπίνο του ΣΥΡΙΖΑ. Δέχεται τα γκολ, βροχηδόν.
Και μιας συντριβής, μύρια κακά έπονται. Εσωστρέφεια, κριτική, αμφισβητήσεις, γκρίνια και πιθανόν και ανατροπές, δηλαδή καταστάσεις που περιορίζουν σημαντικά την δυνατότητα άσκησης, στην συνέχεια, επιθετικής αντιπολίτευσης.
Στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν ας προσπαθήσουν να κάνουν αυτό που έκανε ο προπονητής του Ολυμπιακού. Ας αντικαταστήσουν τον τροχονόμο-τερματοφύλακα, με τον δικό τους Καπίνο. Και αν δεν μπορούν να τον βρουν, τουλάχιστον ας δυναμώσουν την άμυνα τους.
Γιατί βλέπω να έρχεται μονοψήφιο ποσοστό.
*Ο Λεάλι είναι ένας, όχι και τόσο πετυχημένος, τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Έχει έφεση στα γκολ.
