Του Σάκη Μουμτζή
Επανήλθε στο προσκήνιο η άποψη πως ο ΣΥΡΙΖΑ με κάποια βοήθεια από την κεντροαριστερά μπορεί να μετασχηματισθεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Και αυτή η βοήθεια είναι η συμμετοχή της στο κυβερνητικό σχήμα, αφού εκδιωχθούν οι ΑΝΕΛ.
Ας τα ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει αυτό το στελεχικό δυναμικό δεν πρόκειται να υποστεί καμία μετάλλαξη. Τα στελέχη του έχουν διαπαιδαγωγηθεί ιδεολογικά με τον μαρξισμό και πολιτικά με τις θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Επιπροσθέτως, η συμπεριφορά τους από το 2011 ως και τις ημέρες μας δεν αφήνει κανένα περιθώριο για συνεργασία με τον χώρο της Κεντροαριστεράς, τα στελέχη της οποίας δεν λησμονούν τους προπηλακισμούς που υπέστησαν από τους Συριζαίους «συντρόφους». Το χάσμα που χωρίζει τους δύο χώρους δεν είναι μόνον ιδεολογικοπολιτικό, αλλά και ψυχικό.
Όλα τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν διαγράψει τον μαρξισμό από το καταστατικό τους, ενώ θεωρούν την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, ως μια φυσιολογική κατάσταση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, και όχι ως εναλλαγή καθεστώτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέσει έχει με όλα αυτά.
Είναι ένα βαθύτατα συγκρουσιακό κόμμα, που εφευρίσκει διαρκώς εχθρούς, απεχθάνεται την συναίνεση και έχει ως πρότυπο λαϊκιστικά καθεστώτα της Λ. Αμερικής. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την πολιτική πρακτική της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας;
Άλλωστε, ένα κόμμα για να μεταμορφωθεί και να αναθεωρήσει κεντρικούς πολιτικούς του άξονες, θα πρέπει να ηττηθεί εκλογικά. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να μεταλλαχθεί όσο βρίσκεται στην εξουσία, γιατί θα την χάσει. Οι μεγάλες αλλαγές γίνονται, όταν αναζητούνται τα αίτια της εκλογικής ήττας και η ηγετική ομάδα μπορεί, αποστασιοποιημένη και απαλλαγμένη από την καθημερινή διαχείριση της εξουσίας, να χαράξει την νέα πορεία.
Να θυμίσω στον αναγνώστη πως το ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε να μείνει στην αντιπολίτευση σχεδόν 3,5 χρόνια, για να προσαρμοσθεί πλήρως στις απαιτήσεις των καιρών. Επί Α.Παπανδρέου, το 1994, εγκαταλείφθηκαν οι τυχοδιωκτισμοί της δεκαετίας του 80, και δρομολόγηθηκε η πορεία της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη.
Συνεπώς, όποιος επιζητεί την σύγκλιση της κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ, ας περιμένει να δει τις διεργασίες που θα γίνουν στο εσωτερικό του κόμματος, μετά την εκλογική ήττα. Μόνον τότε θα φανούν οι διαθέσεις των ηγετικών στελεχών του.
Ακόμα πιο αβάσιμη είναι η πρόταση για είσοδο των κεντροαριστερών κομμάτων στην κυβέρνηση, με ταυτόχρονη εκδίωξη των ΑΝΕΛ. Να θυμίσω στους αφελείς, πως ο Π.Καμμένος αποτελεί στρατηγική επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένας καλόβολος εταίρος, πιστός, που προσφέρει μια καίρια υπηρεσία. Δίνει στηρίγματα στην ριζοσπαστική Αριστερά σε ζωτικούς χώρους της κρατικής μηχανής, στους οποίους αυτή δεν διαθέτει καμία πρόσβαση.
Τον Π. Καμμένο ουδείς τον επέβαλε στον Α. Τσίπρα. Ήταν αβίαστη πολιτική επιλογή του τελευταίου, δύο φορές, και δεν βλέπω να έχουν αλλάξει τα δεδομένα από τότε. Άρα, προς τι όλη αυτή η φασαρία για να πέσουν τα τείχη που χωρίζουν την κεντροαριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Προφανώς κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες, τώρα που καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζονται για την επιβίωση του, αναζητώντας ηλίθιους που θα συμπράξουν σε αυτό το εγχείρημα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό, πως απαραίτητη προϋπόθεση για να αναθεωρηθούν οι βασικές συντεταγμένες της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι η εκλογική συντριβή της.
Ειδάλλως, αμετανόητοι, θα συνεχίσουν τον δρόμο της πόλωσης και της καταστροφής της χώρας.
