Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η παρελκυστική πολιτική του «επαίτη» συνεχίζεται χωρίς καμία «δίκη» και «αιδώ». Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για ένα διαχρονικό φαινόμενο άσκησης πολιτικής που θέλει την τυχοδιωκτική εξουσία να ασκείται δια της νομής και συντήρησης προνομίων και όχι δια των αποφάσεων.
Την ερχόμενη Δευτέρα, θα ξέρουμε για το αν θα παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και με ποιους όρους. Το πιθανότερο είναι πως θα βρεθεί μία συμβιβαστική λύση και το Ταμείο θα συνεχίσει να στηρίζει το πρόγραμμα, ακόμα και χωρίς την σύμπραξή του σε νέα χρηματοδότηση. Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του κ. Ρέγκλινκ.
Εν τω μεταξύ, ο Μάριο Ντράγκι ξεκαθάρισε ότι δεν φεύγει κανείς από το ευρώ αν δεν ξοφλήσει το λογαριασμό. Υπάρχουν ακόμα, πληροφορίες για την ύπαρξη ενός «μπλε ντοσιέ» 50 σελίδων – το έδωσε ο Γιουνκέρ στον Τσίπρα μετά τις «υπερήφανες» διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν το επικό «όχι» του ελληνικού λαού- που αφορά τις νομικές διαδικασίες αποχώρησης από το ευρώ και παραμένει σε χρηματοκιβώτιο της Κομισιόν.
Και όταν κανείς τραβήξει τις κουρτίνες, θα διακρίνει στο ημίφως την ανέκφραστη μορφή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Πάντα έτοιμο να επαναφέρει την προσφορά που είχε κάνει παλιά στον Βενιζέλο «πάρτε 50 δισ. ευρώ πριμ για να πάτε στη δραχμή». Το μόνο που θα προσθέσει τώρα είναι «Και για να μην συμβούν όλα όσα γράφουν οι εφημερίδες σας, περί διάλυσης της κοινωνίας, έχω έτοιμο άλλο ένα επικαιροποιημένο σχέδιο ανθρωπιστικής κρίσης. Παραμένετε στην Ε.Ε, στο ΝΑΤΟ, στα ευρωπαϊκά φόρα αλλά ξεκινάτε από την αρχή, με οικονομικές συνθήκες πολύ χειρότερες από την γειτονική σας Βουλγαρία»
Στην πραγματικότητα, το δίλημμα είναι «ΔΝΤ με μέτρα 9 δις. από το 2018 και μετά ή χρεοκοπία»! Και δεδομένων των συνθηκών, είναι το μη χείρον βέλτιστον, μπροστά σ΄αυτά που θα ακολουθήσουν αν δεν αποδεχτεί η κυβέρνηση την πρώτη επιλογή. Γιατί προκαλεί τρόμο το πιθανό ενδεχόμενο να εξελιχθεί το ελληνικό ζήτημα σε κεντρικό θέμα των επικείμενων γερμανικών εκλογών, καταδικάζοντας την χώρα μας σε σάκο του μποξ των γερμανικών κομμάτων.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση η μανιχαϊστική αντίληψη περί καλών και κακών Ευρωπαίων, δεν βοηθάει στη λύση του προβλήματος. Ο κ. Σόιμπλε υπηρετεί το δικό του πολιτικό δόγμα , που για τον ίδιο και πολλούς ακόμα στον Βορά, είναι το καλύτερο για την Ευρώπη. Κάποιος άλλος γερμανός ΥΠΟΙΚ θα λειτουργούσε διαφορετικά αλλά αυτός θα ήταν κάποιος άλλος.
Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε για να φανούμε συνεπείς στο νοικοκύρεμα της χώρας και να την οδηγήσουμε στην ανάπτυξη. Έχουμε μία κυβέρνηση που επενδύει μόνο στην ήττα και στο αποτέλεσμα του εξαναγκασμού για να αποφύγει τις ευθύνες. Συνεχίζει να εξωθεί στα άκρα την αξιολόγηση, περιμένοντας να κερδίσει στις 20 Φεβρουαρίου, τα μεγαλύτερα πολιτικά οφέλη από μία διαφαινόμενη ταπεινωτική ήττα.
Δεν λογαριάζουν όμως, στο Μαξίμου τις κοινωνικές επιπτώσεις της πολλαπλής ήττας σε μία κοινωνία που έχει χάσει εδώ και χρόνια, την αυτοπεποίθηση και την αυταξία της. Απλά, περιμένουν να βγάλει για άλλη μία φορά ο Δρ. Σόϊμπλε από το συρτάρι του το «σχέδιο ανθρωπιστικής κρίσης» για να τους τρομάξει. Αν και μεταξύ μας, είμαι σίγουρος ότι πολύ θα τους βόλευε ο ρόλος της «ιεραποστολής». Ταιριάζει γάντι στην ιδεολογία τους...
