Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Ένας Σκορπιός που ψάχνει τροφή στην απέναντι όχθη του ποταμού, προτείνει στο Βάτραχο να τον μεταφέρει στην πλάτη του. Όταν ο Βάτραχος αρνείται γιατί φοβάται, ο Σκορπιός απαντάει ότι αν τον δάγκωνε θα πνίγονταν και ίδιος, αφού δεν κολυμπά. Πείθεται ο Βάτραχος, αλλά στο μέσο της διαδρομής ο Σκορπιός υπέκυψε στον πειρασμό και τον κέντρισε. Τότε ο Βάτραχος αναφώνησε «γιατί το έκανες αφού και οι δυο μας είμαστε πια χαμένοι». «Το ξέρω» απάντησε ο Σκορπιός, «αλλά είναι στη φύση μου να κεντρίζω».
Μου το θύμισε ο κ. Τσίπρας την εβδομάδα που πέρασε. Προσπάθησε να πείσει ότι νοιάζεται για τα εθνικά συμφέροντα, ότι σέβεται την Ιστορία μας, ότι ωρίμασε και είναι, πλέον, υπεύθυνος ευρωπαίος ηγέτης. Την εβδομάδα που, περισσότερο από ποτέ, θα έπρεπε να συμφιλιώσει τους Έλληνες, ανέθεσε στον κ. Τζανακόπουλο να εκφωνήσει στη Βουλή την άθλια πολιτική σκευωρία που συνέδεε μεγάλο μέρος του Λαού με την Χ.Α. Η κακότητα και το ψέμα, απεδείχθη πως είναι, ότι και αν γίνει, όσο και αν προσπαθήσει, «στη φύση» του κ. Τσίπρα.
Υπάρχει και ο Λαός. Η ιστορία του Σκορπιού με τον Βάτραχο μπορεί να είναι και η ιστορία του Λαού με τον κ. Τσίπρα. Προσπαθεί να πείσει το Λαό πως άλλαξε, πως τώρα ξέρει καλύτερα, πως αν ήξερε το 2015 όσα ξέρει τώρα, για τον κ. Γεωργίου και τις Συντάξεις, ας πούμε, θα είχε φερθεί αλλιώς. Ο Λαός δεν πείθεται, όπως δείχνουν οι Δημοσκοπήσεις, αλλά ο κ. Τσίπρας επιμένει να του ζητά να τον περάσει στην «άλλη όχθη» στις Εκλογές. Ο Λαός καλά θα κάνει να θυμηθεί μία άλλη σοφή παροιμία: «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του».
Η λέξη «Ύβρις» έχει μείνει στο παγκόσμιο λεξιλόγιο ως συνώνυμο της ματαιοδοξίας, της υπερφίαλης αυταρέσκειας, του κομπασμού, σε κάθε περίπτωση της υπερτίμησης μίας αξίας σε σχέση με την πραγματικότητα. Η λέξη αυτή, από την αρχαία ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιείται από τους ξένους, όπως και τόσες άλλες που κάνουν την ελληνική μία γλώσσα πραγματικά υπερεθνική, όπως απέδειξε ο Ξεν. Ζολώτας, εδώ και εβδομήντα περίπου χρόνια. Τα αρχαία ελληνικά, όσο καμία άλλη γλώσσα, εκτός, ίσως από τα Λατινικά, δεν έχουν επηρεάσει τον Ευρωπαϊκό και, γενικά, το Δυτικό Πολιτισμό. Αυτή τη γλώσσα επέλεξε να καταστήσει ο κ. Τσίπρας «ισότιμη» με μία ανύπαρκτη … Μακεδονική. «Και η Μυλωνού τον άνδρα της με τους … πραματευτάδες».
