Του Σάκη Μουμτζή
Ο Α. Τσίπρας και ο Π. Καμμένος βγήκαν πολυτραυματίες από την συζήτηση για την πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το οφθαλμοφανές δεν το είδαν εκτός από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και η «φωτισμένη» ελίτ της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς. Οι άνθρωποι που δηλώνουν δημοκράτες, ενώ έχουν μιαν αριστοκρατική αντίληψη για την πολιτική, καθώς απεχθάνονται το πόπολο και τις εκδηλώσεις του. Αυτοί είναι «το άλας της πολιτικής», όπως υποστηρίζουν με έναν ναρκισισμό που έρχεται από την δεκαετία του ''70.
Ο Α. Τσίπρας, «ο μαίτρ του ζατρικίου», είδε το κόμμα του συνεταίρου του να εξαϋλώνεται. Ο Π. Καμμένος έσβησε πολιτικά. Αυτοκτόνησε, χωρίς να αφήσει κάποιο σημείωμα. Έτσι μόνον εικασίες κάνουμε και για το απονενοημένο διάβημα του.
Αλλά το βασικότερο πλήγμα το δέχτηκε η συγκυβέρνηση, όταν φάνηκε πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι απέναντι της. Η χώρα έχει εισέλθει ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο, το νέο μνημόνιο δεν έχει ακόμα αποτυπωθεί στην συνείδηση του κόσμου και το Σκοπιανό και η λύση που προκρίθηκε θα ακολουθούν τους Τσίπρα και Καμμένο σε όλη την άτυπη προεκλογική περίοδο που άρχισε. Είναι δε προφανές πως το συγκεκριμένο ζήτημα, που δεν ξεχάστηκε μετά από 26 χρόνια, θα καθορίσει και το μέγεθος της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τότε γιατί επεδίωξε η συγκυβέρνηση να ανοίξει τον φάκελο του Σκοπιανού προβλήματος; Γιατί δεν έπραξε όπως οι «προηγούμενοι»; Ο λενινιστικός βολονταρισμός του Κοτζιά παρέσυρε και τον πρωθυπουργό; Ή μήπως οι πάγιες θέσεις της Αριστεράς –κυρίως της αυτοαποκαλούμενης ανανεωτικής—πως οι λαοί έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, τους οδήγησε σε αυτήν την εκτρωματική λύση; Μήπως ήθελαν να «πουλήσουν» εκδούλευση στους Γερμανούς και τους Αμερικάνους; Μήπως διαπιστώνοντας πως στο εσωτερικό μέτωπο έχουν υποστεί συντριπτική ήττα αναζητούν συμμάχους στο εξωτερικό για να περιορίσουν το μέγεθος της;
Μπορεί όλα αυτά να λειτούργησαν μαζί. Ένας συνδυασμός παραγόντων να οδήγησε τον «μαίτρ του ζατρικίου» στο μοιραίο λάθος, όπως καταγράφηκε σε δημοσκόπηση κυριακάτικης εφημερίδας. Οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα φανερώνουν μεγάλη και αμετάκλητη ήττα. Καθολική η αντίθεση σε όλα τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς μετά τα όσα έχει περάσει αυτός ο λαός.
Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα το δέχτηκε ο Α. Τσίπρας, καθώς χαλύβδωσε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Η προσπάθεια του να διασπάσει την αντιπολίτευση όχι μόνον απέτυχε, αλλά έφερε και το αντίθετο αποτέλεσμα. Η σθεναρή στάση της Φ.Γεννηματά και η συσπείρωση όλων των γενεών στην Νέα Δημοκρατία ήταν απότοκος της συγκεκριμένης λύσης στο Σκοπιανό ζήτημα και των χειρισμών των Τσίπρα-Κοτζιά.
Μα ο μεγάλος σκακιστής δεν πέτυχε κάποιες νίκες; Φυσικά. Επιβεβαίωσε τον έρωτα του Στ. Θεοδωράκη προς το πρόσωπο του, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον Σταύρο, επιβεβαίωσε την ύπαρξη των «προθύμων» της ανανεωτικής Αριστεράς και εισέπραξε τα εύσημα της διεθνούς κοινότητας, ως το παιδί για όλες τις δουλειές.
Ως γνωστόν όμως δεν ψηφίζουν οι ξένοι, αλλά οι Έλληνες πολίτες και ως γνωστόν, επίσης, οι «πρόθυμοι» μετρούν μια χιλιάδα, το πολύ, που δραστηριοποιείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αμελητέα ποσότητα.
Αλλά το πιο τραγικό για τον σκακιστή της κακιάς ώρας είναι, πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα πιστεύουν στις ταχυδακτυλουργικές ικανότητες του και πως έχει «του χεριού του τον Κούλη». Όταν αντιληφθούν το μέγεθος της εκλογικής συντριβής τον πρώτο που θα κατασπαράξουν θα είναι ο αποτυχημένος ταχυδακτυλουργός.
Και αυτοί που τον περιμένουν στη γωνία είναι πολλοί.
