Ρώτησα έναν ΣΥΡΙΖΑίο μήπως η απόφαση για τη συμμετοχή 15χρονων παιδιών στην ψηφοφορία για αρχηγό, αντικειμενικά υπονόμευε τον κεντρικό στόχο της διαδικασίας. Μήπως μ' αυτή την απεγνωσμένη κίνηση, το κόμμα έβγαζε μια εικόνα τόσο τεράστιας αγωνίας για τη συμμετοχή, που κατέφυγε σε συνταγές «μπάτε σκύλοι αλέστε». «Όχι» μου είπε εμφατικά, «όταν οι οργανώσεις μας είναι γεμάτες πιτσιρικάδες που σκίζονται για το κόμμα, θα ήταν ανήθικο να τους αρνηθούμε να έχουν λόγο στα εσωκομματικά δρώμενα. Τους τιμούμε και τους υπολογίζουμε.»
Αυτά βέβαια είναι ψιλο-μπούρδες. Στα πραγματικά εσωκομματικά δρώμενα που έλαβαν χώρα στο συνέδριο, τα 15χρονα δεν πήραν μέρος. Στην απ’ έξω τα είχαν, δεν τους επέτρεπαν την εγγραφή. Έπρεπε να είναι 17 χρονών. Προφανώς λοιπόν, τους επιτρέπουν να έχουν λόγο στην εκλογή του ενός και μοναδικού υποψήφιου αρχηγού, εκεί δηλαδή δεν διακυβεύεται τίποτα, αλλά δεν τους θεωρούν ικανούς να πάρουν μέρος στις συζητήσεις για την ουσία της πολιτικής του κόμματος (που γίνεται στο συνέδριο) και στη συνδιαμόρφωση των συσχετισμών μέσα στα κομματικά όργανα.
Οπότε αυτά τα «τιμούμε και υπολογίζουμε τα νέα παιδιά» είναι αέρας κοπανιστός. Κλακαδόρους τους θέλουν. Κι εδώ που τα λέμε, κανένα κόμμα δεν απαγόρευσε στα 15χρονα και στα 16χρονα να πάνε στις συγκεντρώσεις του για να ουρλιάζουν και να κουνάνε σημαιάκια μπροστά από την εξέδρα που μιλάει ο αρχηγός. Απλώς κανένα άλλο κόμμα, πλην ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκανε τη μαϊμουδιά να χρήσει εκ των υστέρων ως μέλη του κόμματος, τα πιτσιρίκια που ως χθες είχε απλώς για αφισοκολλητές και κλακαδόρους.
Και κάτι ουσιουδέστερο. Όλα τα μεγαλοστελέχη τους γύριζαν στις τηλεοράσεις και στις μικροσυγκεντρώσεις τους και έλεγαν εμφατικά ότι η ψηφοφορία δεν έχει καμιά εσωκομματική πτυχή, «είναι πολιτικό μήνυμα προς την κυβέρνηση», είναι η αποστολή «του λογαριασμού προς τον Μητσοτάκη». Άρα επρόκειτο για μια καθαρή πολιτική διαδικασία, ένα σπρώξιμο προς την αλλαγή των γενικών πολιτικών συσχετισμών της χώρας. Αυτός όμως δεν ήταν ένας παραπάνω λόγος να πάρουν μέρος στην ψηφοφορία μόνο όσοι έχουν πραγματική δυνατότητα να επηρεάσουν (δια της ψήφου τους) τα πολιτικά μας πράγματα; Δηλαδή να συμμετέχουν μόνο όσοι έχουν δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές;
Με ποια λογική, θα στείλουν μήνυμα αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, εκείνοι που συνταγματικά δεν δικαιούνται να μετέχουν στη διαμόρφωση του; Οι 15χρονοι, οι μετανάστες ή οι τυχάρπαστοι τουρίστες; Μοιάζει σαν κάποιοι δημότες των Χανίων να στείλουν μήνυμα στους δημότες ενός δήμου του Έβρου για κάποιο τοπικό πρόβλημα που έχουν εκεί στον βορρά. Ασυνάρτητα πράγματα, τέκνα της πολιτικής απόγνωσης.
Υ.Γ. Στους πόσους έφτασαν τελικά οι ψηφίσαντες; Στις 140 ή στις 150.000; Ε δεν το λες και θριαμβευτικό, συνυπολογίζοντας 15χρονους, μετανάστες και τουρίστες. Διασώθηκαν. Αλλά για εξουσία, έτσι δεν πάνε. Δεν έχουν φόρα ρε παιδί μου, κάποιες άγκυρες τους κρατάνε δεμένους.
