Του Σάκη Μουμτζή
Έχει γραφεί κατά κόρον, πως η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, έχει αλλοιώσει δραματικά τα ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά του πρώτου, σε σημείο να μπορούμε να μιλούμε για ανελοποίηση του. Επί πλέον, ο Π. Καμμένος, καθώς έχει αντιληφθεί την εξουσιομανία που διακατέχει όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πιέζει, εκβιάζει, απειλεί.
Γνωρίζει άριστα πως το δίλημμα του Α.Τσίπρα είναι ΑΝΕΛ ή εκλογές. ΑΝΕΛ ή συντριβή. Γιατί κανένα κόμμα δεν πρόκειται να δώσει σωσίβιο στον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, έχει αλλάξει η κυβερνητική συμπεριφορά του υπουργού Εθνικής Αμύνης το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν ένας βολικός εταίρος, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και, κυρίως, χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές ανησυχίες, τώρα πλέον έχει αναλάβει δυναμικότερο και πιο ενεργητικό ρόλο.
Εκμεταλλευόμενος ο Π.Καμμένος την εμφανή ανεπάρκεια του πρωθυπουργού, διεκδικεί να διαδραματίσει ρόλο αντ΄αυτού και να προσδώσει αυτός τον κυρίαρχο χαρακτήρα στην συγκυβέρνηση. Χαράσσει δε μια πολιτική από την οποίαν οι ΑΝΕΛ θα αποκομίσουν άμεσα πολιτικά οφέλη, δημιουργώντας όμως προβλήματα στον κυβερνητικό εταίρο.
Να υπενθυμίσω την υπόθεση Ν.Φίλη –Εκκλησίας, τις στρατοκαυλικές εμφανίσεις του Π.Καμμένου που προκαλούν θυμηδία και ειρωνικά σχόλια στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και την προχθεσινή επίσκεψη βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής στην νήσο Ρω.
Πολλοί μίλησαν για «ξέπλυμα» των νεοναζί, άλλοι για πλήρη εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς φαίνεται να συμβάλλει σε αυτό το «στεγνό καθάρισμα» της Χρυσής Αυγής. Χωρίς να διαφωνώ με όλα τα παραπάνω, νομίζω ότι η κύρια πολιτική συνέπεια αυτού του ταξιδιού ήταν πως ο Π.Καμμένος έστησε γέφυρα με το ακροατήριο των Χρυσαυγιτών και της Ακρας Δεξιάς.
Έβγαλε την Χρυσή Αυγή από το πολιτικό περιθώριο, όπου είχε καταδικαστεί να κινείται λόγω των εγκληματικών ενεργειών των ηγετικών στελεχών της και την ενέταξε στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ο Κασιδιάρης ήταν «πρώτο τραπέζι-πίστα» στην χθεσινή «Αυγή.» Ουδείς βέβαια δέχτηκε τις ανόητες εξηγήσεις των υπευθύνων της εφημερίδας, μετά την γενική κατακραυγή, ούτε τις ανέξοδες και εκ του ασφαλούς επιθέσεις των «53» κατά της κοινής εμφάνισης του ΣΥΡΙΖΑ με τους Χρυσαυγίτες. Ο σύντροφος Ε.Τσακαλώτος αντί να βγάζει υποκριτικές ανακοινώσεις, ας παραιτηθεί. Το θέμα θίγει τα όσια και τα ιερά της Αριστεράς.
Βέβαια, ο Π.Καμμένος έκανε θαυμάσια για άλλη μια φορά την δουλειά του. Αυτός έδωσε το χρώμα στην συγκυβέρνηση, αυτός έσυρε τον Βίτσα δίπλα στον Κασιδιάρη, αυτός ήταν ο εγκέφαλος μιας πράξης που ανταποκρινόταν στο προφίλ του κόμματος του και του ευρύτερου ακροατηρίου του. Και εφαλτήριο όλων αυτών, το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Είναι εμφανές, πως συμπεριφέρεται ως πρωθυπουργός και φροντίζει αυτό να το δείχνει. Γνωρίζει πως ο Α.Τσίπρας δεν πρόκειται να βρει άλλον συνεταίρο και λειτουργεί πλέον ανεξέλεγκτα και αυτόνομα. Όπου τον συμφέρει συμφωνεί και όπου τον συμφέρει διαφωνεί με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας αλώβητο το πολιτικό προφίλ του. Κύριο μέλημα του η συντήρηση και η διεύρυνση των πελατειακών δικτύων που οικοδόμησε τους 22 μήνες που είναι στην εξουσία και που θα του εξασφαλίσουν την πολυπόθητη είσοδο στην νέα Βουλή.
Γιατί γνωρίζει την τύχη των μικρών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων. Τα «τρώει το μαύρο σκοτάδι» της αφάνειας και της ανυποληψίας. Και αυτό ακριβώς προσπαθεί να αποφύγει, αδιαφορώντας, βέβαια, αν σε αυτήν την προσπάθεια του ευτελίζει και διασύρει τον ΣΥΡΙΖΑ.
