Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η διαφορά μεταξύ κωμικού και γελοίου, είναι πολλές φορές δυσδιάκριτη. Και δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν που με την αισθητική ή τη στάση του, το εκφράζει. Έχει να κάνει και με τον συνομιλητή ή το κοινό που απευθύνεται. Σε κάθε περίπτωση όμως, εκείνο που βασικά ισχύει για να τα ξεχωρίσεις, είναι η συνειδητοποίηση της προσπάθειας. Ο κωμικός άνθρωπος θέλει επίτηδες να προκαλέσει γέλιο, ενώ ο γελοίος το προκαλεί, νομίζοντας ότι είναι πολύ σοβαρός. Και για αυτόν το λόγο είναι τραγικός και επικίνδυνος…
Στην δημόσια σκηνή της Ελλάδας, το μεγάλο πρόβλημα είναι η σύγχυση ρόλων. Οι πολιτικοί μπερδεύονται συχνά, με την δραματοποίηση της υποκριτικής τους. Γιατί, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι, εφόσον εκλέγονται, νομιμοποιούνται να δραματοποιούν την ρητορική τους, προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί. Άλλο όμως, ο «επιτήδειος» δημαγωγός σε κάποιο μπαλκόνι και άλλο ο πολιτικός που προσπαθεί, χωρίς καμία επιτυχία, να προσποιηθεί τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, χωρίς αίσθηση της θρασύτητάς του.
Από τον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός μας ανακοίνωσε χθες, ότι το γκολ του ΠΑΟΚ δεν ήταν «πέτσινο», όπως θεωρεί ο «εχθρός του λαού» Μητσοτάκης! Ορίζοντας έτσι, με τον πιο σαφή τρόπο, τα όρια της αντιπαράθεσης μεταξύ «αριστερού» ΠΑΟΚ και «νεοφιλελεύθερου» αθηναϊκού κατεστημένου…
Οι ποδοσφαιρόφιλοι θα θυμούνται ότι παλιότερα, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε παναθηναϊκός, μολονότι βέβαια, ήταν ένας από τους βασικούς λάτρεις των κορμοράνων του Ελαιώνα που σταμάτησαν το γήπεδο και την ανάπλαση της περιοχής. Τότε όμως, υπήρχαν άλλοι καημοί, ανώτεροι από την ομάδα, όπως η εξόντωση του «κεφαλαίου» (εμπορικό κέντρο- Βωβός). Αναρωτιέμαι όμως, τι θα έκανε τώρα αν στη θέση του Βωβού ήταν ο Σαββίδης…
Όπως και να ΄χει το γελοίον της υπόθεσης δεν είναι μόνο η συνεχόμενη παραγωγή «σανού» από τον «καλλιεργητή» Τσίπρα αλλά η διεύρυνση της φαιδρότητας και σε άλλα επίπεδα. Προχθές, ας πούμε, σύνδεσμοι του ΠΑΟΚ εξέδωσαν ανακοινώσεις εναντίον του Μητσοτάκη, μπαίνοντας στο χορό της νέας κωμωδίας που ξεκίνησε από τις δηλώσεις Σαββίδη υπέρ του πρωθυπουργού. Επιπλέον, σε μία πιο σοβαρή διάσταση, το πολεμικό κλίμα αναπτύσεται και σε διάφορους παράγοντες της Βόρειας Ελλάδας- αριστερούς και δεξιούς- που δεν χάνουν ευκαιρία να ταυτιστούν με την γελοιότητα που το κοινό επιβραβεύει.
Κι εδώ ακριβώς, είναι το εξωφρενικά ευτελές. Ο πρωθυπουργός της χώρας, αντί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εκτονώσει το κλίμα που δημιουργήθηκε – έστω με τις δικές του αποφάσεις στη Βουλή- ρίχνει λάδι στη φωτιά, σαν να πρόκειται για τον πιο ανεύθυνο παράγοντα ποδοσφαιρικής ομάδας που βγαίνει θυμωμένος στην τηλεόραση, για τη διαιτησία…
Όλα αυτά θα ήταν πραγματικά διασκεδαστικά, αν δεν ήταν επικίνδυνα. Έχουμε να κάνουμε με την συνέχεια ενός ανεύθυνου κράτους που όχι μόνο δεν κάνει κάτι για να σταματήσει την βρωμιά της ποδοσφαιρικής ηθικής αλλά την μεταφέρει απροκάλυπτα στην πολιτική σκηνή. Είναι κάτι που ξεκίνησε σε αξιακό επίπεδο (συνθήματα, γερμανοτσολιάδες, πολιτικό μπούλινγκ κτλ) πριν την αναληψη την εξουσίας αλλά τώρα, έχουμε επικίνδυνη πλήρη ταύτιση τους ενός χώρου με τον άλλον.
Πολύ φοβάμαι ότι το πολιτικό σύστημα – συμπεριλαμβανομένων και πολλών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ- δεν έχει πάρει χαμπάρι το ρίσκο με την επιπολαιότητα αυτού του ανθρώπου. Δεν ξέρω αλλά έχω την αίσθηση ότι ούτε ο ίδιος αντιλαμβάνεται ποια είναι και τα δικά του όρια. Κι αυτό τον κάνει εξαιρετικά επικίνδυνο…
