Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Κάθε μέρα, κάθε ανακοίνωση, κάθε πολιτική δήλωση κυβερνητικού στελέχους είναι πλατωνική! Κινείται πάντα ανάμεσα στον κόσμο των ιδεών και στον κόσμο των αισθητών πραγμάτων. Θα έλεγε κανείς ότι η επιδίωξη της συνεχούς παλινδρόμησης από το δέον στο όν, είναι κάτι σαν καλλιτεχνική παρωδία μιας συνειδητής αμφιθυμίας. Για καθαρά υπαρξιακούς λόγους…
«Είμαστε πάντα αισιόδοξοι και γι αυτό υπάρχουμε». Αυτή είναι η μόνιμη πολιτική διάθεση του Αλέξη Τσίπρα η οποία αποτελεί και ιδεολογική σημαία στον τρόπο που διαχειρίζεται την εξουσία. Από το υπουργείο Εργασίας και από κοινού με την κ. Αχτσιόγλου, διέταξε την ανεργία να μειωθεί! Ήταν μάλιστα, τόσο αυστηρός μαζί της που δεν νομίζω ότι της έδωσε πολλά περιθώρια να μην το κάνει.
Ο πρωθυπουργός μίλησε για ρεκόρ νέων θέσεων , εξήγγειλε προγράμματα κατάρτισης, αλλά και επιδότησης εργοδοτικών εισφορών για όσους εργοδότες επιλέξουν να μετατρέψουν τον απασχολούμενο με μπλοκάκι σε μισθωτό εργαζόμενο.Ο κ. Τσίπρας μάλιστα, μίλησε και για ρεκόρ 16ετίας σε ο,τι αφορά τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Και όπως ήταν φυσικό, πίσω από κάθε «πλατωνική σύλληψη» του πρωθυπουργού, κρύβεται το ίδιο το κράτος. Τόσο απλοϊκό, εγωιστικό, σχεδόν αυτιστικό σχέδιο έχει για να διασώσει το 1,5 εκ. των ανέργων από τη μαύρη τρύπα της ανεργίας. Αγνοώντας βέβαια, ότι εκτός από το πτωχευμένο του κράτος- που με ιδιάζουσα βουλιμία διοικεί- υπάρχουν και αυτοί που παράγουν πλούτο και δίνουν θέσεις εργασίας με ανταποδοτική ωφέλεια για την κοινωνία.
Εκτός αυτού, δείτε ποιος άνθρωπος διέταξε την ανεργία να μειωθεί. Αυτός που στέρησε από τους εργαζόμενους τουλάχιστον δύο μισθούς, μέσα από εξοντωτικούς φόρους και δυο διαδοχικές μειώσεις του αφορολόγητου. Αυτός που έκλεισε την ανεργία το Δεκέμβριο του 2016 στο 19,5%, αντί για το 23,5%! Αυτός που τριπλασίασε τη φυγή των νέων στο εξωτερικό. Που απελευθέρωσε πλήρως τις ομαδικές απολύσεις και που μοιράζει λουκέτα στις επιχειρήσεις καθημερινά.
Ο άνθρωπος που έχει στον νου του μόνο την αποκατάσταση των ψηφοφόρων του στο Δημόσιο, δήλωσε ότι θα μειώσει την ανεργία με κάποιο «διάταγμα». Θα ήταν πραγματικά, αστείο αν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις δεν ήταν τραγικές. Και λέω μακροπρόθεσμες γιατί, σύμφωνα με νέα έρευνα της «διαΝΕΟσις», οι μισοί Έλληνες ηλικίας 18-35 ετών δηλώνουν ότι υποστηρίζονται οικονομικά από τους γονείς ή άλλους συγγενείς τους. Μόνο το 15% των άνεργων νέων θεωρούν αρκετά ή πολύ πιθανό να βρουν δουλειά τους επόμενους έξι μήνες, ενώ το 41% δηλώνει έτοιμο να μετακομίσει σε άλλη χώρα για να δουλέψει. Κάποια στιγμή, θα τελειώσει και η βοήθεια. Είτε δεν θα είναι πλέον αρκετή είτε οι παππούδες θα αποδημήσουν εις κύριον, όπως η ίδια η φύση προστάζει…
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ανεργία «παίρνει εντολές» να μειωθεί αλλά τώρα η πρόκληση είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ. Ας ελπίσουμε ότι όλη αυτή η φαρσοκωμωδία θα τελειώσει γρήγορα και θα αλλάξουμε φιλοσοφία πολιτικών δηλώσεων για τις θέσεις εργασίας. Εδώ χρειάζεται κάποιος που θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μία ηγεσία περισσότερο «αριστοτελική» και συνεπής στην πραγματικότητα που θα σταματήσει την αιμοραγία της κοινωνίας και θα αποκαταστήσει τους μηχανισμούς παραγωγής πλούτου.
Με τα παραγγέλματα και τις φαντασιώσεις αθεράπευτου κρατισμού του πρωθυπουργού, το μόνο που θα συμβεί θα είναι η διόγκωση της εξάρτησης των Ελλήνων και ιδιαίτερα, των νέων.
Και ένα «ανέκδοτο» για την περίπτωση: Στο υπουργείο Εργασίας συναντήθηκαν για να καταπολεμήσουν την ανεργία, ο Αλέξης Τσίπρας και η Έφη Αχτσιόγλου (το alter ego του Γιώργου Κατρούγκαλου). Δύο άνθρωποι οι οποίοι δεν εργάστηκαν πουθενά, στη ζωή τους, παρά μόνο στην υπηρεσία του κόμματος…
