Ποιος είναι αυτός ο Αμερικανός πρέσβης που τολμά να αμφισβητεί τον Μίμη; Αν το FBI δεν ερευνά Έλληνες πολιτικούς, πόθεν προκύπτει η υπερβολική σιγουριά των Ελλήνων δημοσιογράφων που κοντεύουν να γράψουν μία νέα Ιλιάδα και Οδύσσεια μαζί; Από το κεφάλι τους οι άνθρωποι δεν τα γράφουν. Σίγουρα. Κάποιος τους έχει ενημερώσει σχετικά. Κάποιος δηλητηριάζει συστηματικά το νερό της πόλης…
Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι κάποιος πολιτικός μπορεί να έχει χρηματιστεί. Όχι μόνο σε αυτή την περίπτωση, αλλά σε κάθε περίπτωση. Δεν μιλάμε μόνο για πολιτικούς, αλλά για οποιονδήποτε δημόσιο λειτουργό έχει πρόσβαση σε σημαντικές υποθέσεις του κράτους. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας στην φωτιά για κάποιον εκ των δεκάδων παρατρεχάμενων του κάθε υπουργού που σπεύδουν να αποκτήσουν δύναμη ως άλλοι Γκρουέζηδες. Αυτό το αυτονόητο, όμως, δεν έχει σχέση με τις μεθοδεύσεις μιας παρακρατικής παρεούλας που επιχειρεί να εμπλέξει δυο πρώην πρωθυπουργούς σε ένα σκάνδαλο χρησιμοποιώντας το FBI.
Ο Αμερικανός πρέσβης δεν είναι ένας επιπόλαιος άνθρωπος. Δεν μιλάει χωρίς λόγο κι έχει μάθει να μετράει τα λόγια του. Για να κάνει μία τέτοια παρέμβαση σημαίνει ότι η Αμερικανοί έχουν ενοχληθεί ιδιαίτερα από τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Από τις δήθεν εμπιστευτικές ενημερώσεις τις οποίες αναπαρήγαγαν σε off the record συζητήσεις, τις οποίες τις είδαμε στην συνέχεια δημοσιευμένες και με τις οποίες προσπάθησαν να φορτώσουν στους Αμερικανούς και στο FBI όλα τα προφανή κενά της στημένης υπόθεσής τους.
Είναι σαφές ότι υπάρχει ένα κέντρο παραπληροφόρησης που έχει αναλάβει την διαχείριση αυτής της θλιβερής ιστορίας. Ένα κέντρο που διαδίδει την μία ημέρα ότι έχει βρει τον λογαριασμό του κ. Λοβέρδου στο εξωτερικό, την άλλη ότι έχουν εντοπίσει 20 ή 40 εκατομμύρια από τις μίζες και πάει λέγοντας. Το κέντρο αυτό έχει υπεράνθρωπες, μυθικές δυνατότητες. Μπορεί να κρίνει με μεγάλη ευκολία αν παραπλανήθηκε ένας πρωθυπουργός κι αν ένας άλλος είναι τόσο «φθηνός» που να δέχτηκε να γίνει όμηρος του κάθε στελέχους μιας πολυεθνικής για μερικές λίγες χιλιάδες ευρώ.
Σε μία κοινωνική εκδήλωση, πριν από λίγες εβδομάδες, την παράσταση έκλεψε κάποιο παλιό στέλεχος των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας που φωνασκούσε, αιτούμενος να ακολουθήσει η αντιπολίτευση τις δικές του – τους επιλογές: Δηλαδή, να δημιουργήσουν ένα προγεφύρωμα με τον Τσίπρα, έτσι ώστε να μπορέσουν να συγκυβερνήσουν, αν αυτό χρειαστεί. Είναι απολύτως ακατανόητη η στάση τους. Γιατί συνεργάζονται με αυτή την κυβέρνηση.
Μισούν τον Ανδρέα Λοβέρδο, επειδή δεν θα ευνοούσε μία σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μισούν τον Βενιζέλο από τις ημέρες που έκαναν καταλήψεις στα σχολειά τους. Μισούν τον Άδωνι, επειδή δεν τους έκανε την χάρη να τους ακολουθήσει στα λουκούλλεια γεύματα. Μισούν τον Σαμαρά, επειδή εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή ρητορική. Μισούν τον Πικραμμένο, επειδή μπορεί αύριο να είναι ένα από τα άξια στελέχη μιας κυβέρνησης του Μητσοτάκη.
Κι έρχεται ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης και καταρρίπτει την σκευωρία. Η οποία σε έναν σημαντικό βαθμό στηρίχτηκε στο παραμύθι ότι οι Αμερικανοί τους έδωσαν την ιστορία με τους πολιτικούς. Όταν η αλήθεια είναι ότι την κατασκεύασαν οι ίδιοι για να πλήξουν όποιον μισούσαν.
Και τώρα; Κάτω από άλλες συνθήκες, δηλαδή σε μία άλλη χώρα, ο κ. Μίμης θα βρισκότανε ήδη στο σπίτι του. Αλλά δεν βρίσκεται. Κι εκείνο που φοβίζει είναι τι ακόμη μπορούν να σκαρφιστούν για να αποφύγουν την πλήρη κατάρρευσή τους.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
