Του Νίκου Γκιώνη
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευρηματικότητα για να συνοψίσει κανείς έναν πολιτικό λόγο που διατυπώνει ο κύριος της επικεφαλίδος. Είναι το τμήμα της πομφόλυγος, είναι το άλλο τμήμα του αντιαισθητικού σεξόμορφου εκφραστικού τρόπου και είναι και το κομμάτι, που άλλοτε ως συκοφάντηση, άλλοτε ως ψεύδος κι άλλοτε ως υγειονομικώς ακάθαρτο προϊόν, αυτά που κυρίως συνθέτουν την ποιότητα της διαδρομής – παλαιάς και τωρινής.
Από την εποχή που εξεδίδετο βιβλίο, που ονομάτιζε τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Γιάννη Τσεκούρα ως επικεφαλής της 17Ν ως την στιγμή, που κυκλοφορούσε παραπολιτικώς πως ήθελε να μπεί στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ (περί το 1985), αυτός ο ορκισμένος ΟΝΝΕΔίτης, δεν είχαν περάσει παρά δυό τρία χρόνια. Μετά από καιρό μάθαμε πως συγγραφέας του βιβλίου ήταν ο επικοινωνιακός και πολιτικός του σύμβουλος Γεώργιος Γεωργαλάς , θεωρητικός της δικτατορίας και Υπουργός Προπαγάνδας. Αφού κατοχυρώθηκε στις συνειδήσεις μέσα μόνον από αυτά που επέλεγε ο ίδιος κι όχι από τα άλλα, που μάθαμε αργότερα θέλησε από κοινού με τον Βύρωνα Πολύδωρα να συνηγηθούν της ακραίας πατριωτικής – λεγόμενης – κοινοβουλευτικής Δεξιάς , είτε εκπαραθυρώνοντας τον ΛΑΟΣ είτε σε συνεργασία μαζί του.
Η ζωή τάφερε πρίμα κι έτσι υπερέβη τον ομόδοξο Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος δίπλα στην φωτογραφία του Χριστόδουλου είχε την αντίστοιχη του Τσέ .
Αυτός είχε άλλη απίστευτη εξέλιξη. Έγινε συγκυβερνήτης δίπλα στον Α. Τσίπρα, με τον οποίο θαυμάζονται αμοιβαίως.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr.
