Μπορεί να δηλώνουν εχθροί της παγκοσμιοποίησης οι Έλληνες νεοσυντηρητικοί και alt-right αλλά πρόκειται περί κακοχωνεμένου τραμπισμού και λεπενισμού, όσα μας αραδιάζουν καθημερινά: Aνυπόστατες κατηγορίες περί πολιτικά ορθής τρομοκρατίας, καλυμμένη πολεμική στις εκτρώσεις υπό το πρόσχημα του δημογραφικού, ευρωσκεπτικισμός, ισλαμοφοβικές κορώνες λες και στην Ελλάδα έχουμε φαινόμενα συμπαγών πληθυσμών από περιθωριοποιημένους και ριζοσπαστικοποιημένους Μουσουλμάνους και υστερικές καταγγελίες για «εθνομηδενισμό» για όσους επιχειρούν να συζητήσουν κάποιο από τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» με τρόπο που δεν τους αρέσει.
Όλη αυτή η αποσπασματική ρητορική που προσπαθεί να βρει εκφραστές μέχρι και στον φιλελεύθερο χώρο είναι copy/paste από αμερικανικά και γαλλικά σάιτ και ομάδες στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που για την ώρα βρίσκει πολύ μεγάλη αντίσταση ακόμα και στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας που έχει βουλευτές που τον εκφράζουν. Τα βιώματα των Ελλήνων μετά από το 1974, η χρυσή εποχή της Μεταπολίτευσης που οι τσέπες γέμισαν και τα ήθη απελευθερώθηκαν χωρίς να απειληθεί επ' ουδενί ο ελληνικός χαρακτήρας του κράτους, είναι τόσο ισχυρά ώστε η alt-right ρητορική, να ηχεί παράταιρη στ’αυτιά των πολιτών, ακόμα και των παραδοσιακά συντηρητικών.
Όμως η δυσκολία που αντιμετωπίζει για να ριζώσει «ο ορμπανισμός α λα γκρεκ» οφείλεται και στο γεγονός ότι στον πολιτικό χώρο, που μπορεί να λειτουργήσει κατεξοχήν ως ξενιστής του, ηγείται ένας φιλελεύθερος πολιτικός που στα δύο χρόνια της πρωθυπουργίας του κατάφερε να πείσει ότι ο ίδιος και «τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ» που έβαλε στην κυβέρνηση ξέρουν και μπορούν να διαχειριστούν υπαρξιακές για το έθνος κρίσεις.
Αυτή η ηγεσία που παραμένει δημοφιλής αφού κατάφερε να λειτουργήσει με επάρκεια σε συνθήκες κρίσης και μάλιστα σε μια εποχή που οι ιδεολογίες δείχνουν να έχουν ξεθωριάσει, λειτουργεί ως ισχυρό ανάχωμα στην ορμπανοποίηση της ελληνικής κεντροδεξιάς.
Μπορεί ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ να αποφεύγουν να πολιτεύονται με ανοιχτά φιλελεύθερο τρόπο, παράγοντας τους ανάλογους συμβολισμούς, με αποτέλεσμα οι δικοί του να γκρινιάζουν διαρκώς αλλά ακριβώς γιατί δεν προσβάλλει κανένα στον πολυτασικό χώρο που έχει εξελιχθεί η ΝΔ κρατώντας ισορροπίες, μπορεί να βάζει δυναμικά και την τελεία όταν χρειαστεί.
Άλλωστε, όπως έχουμε επιχειρηματολογήσει πολλές φορές από τη στήλη αυτή, το πιο συντηρητικό κομμάτι της ΝΔ μπορεί να δείχνει ότι βρίσκει ελκυστικά τα άκρα και να αλληλεπιδρά μαζί τους στην ψηφιακή δημόσια σφαίρα όμως, όταν έρθει η ώρα της κρίσης, με την ιδιότητα του ψηφοφόρου θα επιλέξει αυτόν που θα του «κάνει τη δουλειά»: μπορεί να κερδίσει τον αντίπαλο και να έχει τη νομή του κράτους.
Θα δυσκολευτούν πολύ οι Έλληνες ορμπανικοί, λοιπόν να μετατρέψουν likes και retweets σε ψήφους και μάλιστα σε αριθμό ικανό να απειλήσει τα δημοκρατικά κεκτημένα της χώρας. Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε κυρίως εξαιτίας της αντισυστημικής ρητορικής του αντιμνημονίου και όσοι έχουν απομείνει για να εκφράζουν το κομμάτι του εκλογικού σώματος που κινείται πέραν της λογικής (για να το θέσουμε κομψά) είναι άτομα και φορείς που παίζουν με τους κανόνες του συστήματος πιο ευλαβικά απ’όλους. Εμπόριο κηραλοιφών κάνουν οι άνθρωποι.
Όλα τα παραπάνω βέβαια, δεν σημαίνουν ότι οι δημοκράτες Έλληνες πρέπει να εφησυχάζουν. Το αντίθετο. Όμως, από την άλλη πλευρά και οι Έλληνες ορμπανικοί όσο δεν αναγνωρίζουν πόσο έξω από την κοινωνική συνθήκη και τα πολυετή, πλέον, δημοκρατικά, κοινοβουλευτικά βιώματα της χώρας είναι οι διακηρύξεις τους θα είναι καταδικασμένοι να υφίστανται ήττες. Ευτυχώς.
Το βασικότερο όμως είναι ότι όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος εδώ και χρόνια συγκρούεται μέσα στο ΕΛΚ με τον Όρμπαν και τις πολιτικές του, βρίσκεται στην ηγεσία της ΝΔ και στην εξουσία, εκείνοι θα κινούνται στις παρυφές του διαδικτύου. Ούτε καν του πολιτικού συστήματος.
