Του Λέανδρου Ρακιντζή
Κάποτε είχα ακούσει μια ωραία ιστορία, που μπορεί να μην είναι αληθινή. Είναι όμως, ben trovatο και ταιριάζει απόλυτα με την υποτιθέμενη «διευθέτηση των συνόρων» με την Αλβανία, που ανακοίνωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός... Συμφωνία που δημιουργεί την υποψία για εξυπηρέτηση των αλβανικών συμφερόντων περισσότερο, παρά των ελληνικών.
Γιατί, στο διμερές ζήτημα της διευθέτησης με την Αλβανία, τίποτε δεν εξελίχθηκε προς δικό μας όφελος. Κλασσικό παράδειγμα η παραχώρηση, το 1913, στην Αλβανία του ελληνικού νησιού Σάσων, που βρίσκεται μπροστά στο λιμάνι του Αυλώνα, που αν δεν το είχαμε παραχωρήσει, η ελληνική ΑΟΖ θα ήταν πολύ μεγαλύτερη!
Στη δεκαετία του 1920 ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος είχε ένα κομματάρχη, ονόματι Νύχα, που ήταν μεγάλος οικοπεδοφάγος και κάθε φορά, που τον καλούσε η αστυνομία για εξηγήσεις, καθάριζε ο Βενιζέλος. Μια φορά που η καταπάτηση ήταν πολύ μεγάλη ο Βενιζέλος δεν το άντεξε και φώναξε το Νύχα και του είπε, σκέπτομαι να σε εγκαταστήσω στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα σιγά σιγά θα φθάσομε στη Σόφια.
Λέω την ιστοριούλα αυτή για δύο λόγους: πρώτον, γιατί τα μικρά περιστατικά του παρελθόντος- αυτό που λένε οι Γάλλοι les petits feuilles de l'histoire- κάπου πρέπει να καταγράφονται για να μένουν στην ιστορική μνήμη ενός λαού,όπως η έννοια του οικοπεδοφάγου και του καταπατητή των δημοσίων κτημάτων και των πολιτικών καλύψεων. Δεύτερον, για να καταδείξω, ότι τα σύνορα μεταξύ δύο κρατών, εάν δεν χωροθετηθούν σωστά με σταθερά όρια, μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο καταπατήσεων και απώλειας εθνικού εδάφους.
Είναι γνωστό, ότι οι συνομιλίες μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας για τη διευθέτηση των μεταξύ των δύο χωρών εκκρεμών θεμάτων έχουν προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε αναμένεται η υπογραφή της συμφωνίας μέχρι τέλους του τρέχοντος μηνός, αλλά δεν έχει ανακοινωθεί επί ποίων θεμάτων έχει επέλθει συμφωνία.
Στο θολό αυτό τοπίο σαν κεραυνός έπεσε η δήλωση του ευρωπαίου επιτρόπου Χαν, ότι κατά τις συνομιλίες Ελλάδας-Αλβανίας συμφωνήθηκε η αναδιάρθρωση των συνόρων μεταξύ των δύο χωρών, κατόπιν όμως του θορύβου, εκδόθηκε διορθωτική ανακοίνωση ότι ο κ. Χαν εννοούσε τα σύνορα της ΑΟΖ. Την επόμενη ημέρα ο πρωθυπουργός της Ελλάδας .κ Τσίπρας δήλωσε, ότι συμφωνήθηκε «η διευθέτηση των συνόρων»... μεταξύ των δύο χωρών.
Εάν αυτό δεν είναι σατανική σύμπτωση, αποτελεί επιβεβαίωση της θεωρίας του ενιαίου πεδίου. Κατόπιν όμως της ανακοινώσεως της Ν.Δ. εκδόθηκε από του Μαξίμου non paper, που κατηγορούσε τη Ν.Δ. ότι εκμεταλλεύτηκε φραστικό λάθος του πρωθυπουργού και ότι με τη λέξη διευθέτηση εννοούσε την επιδιόρθωση των μεταξύ των δύο χωρών κωνοειδών πυραμίδων, που καθορίζουν τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών. Όλα τα λεξικά προσδιορίζουν την έννοια της λέξεως διευθέτηση ως επίλυση της διαφοράς μεταξύ δύο μερών που δεν είναι η επισκευή- κοινώς μερεμέτι- άλλωστε οι πυραμίδες αυτές έχουν τοποθετηθεί από τη δεκαετία του 1920 και ασφαλώς έχουν επισκευασθεί πολλές φορές από τις τοπικές αρχές χωρίς να απαιτείται προς τούτο διεθνής συμφωνία.
Γίνεται δεκτό παγκοσμίως ότι κάθε είδηση μετά την επίσημη διάψευση της είναι αληθής, επομένως κατά τα ΜΜΕ η συμφωνία μεταξύ των δυο χωρών θα αφορά την επίλυση όλων των μεταξύ τους προβλημάτων. Δεν νομίζω βέβαια, ότι με το πρόσχημα της διευθετήσεως των συνόρων θα έχουμε εκχώρηση εθνικού εδάφους, που απαιτεί πλειοψηφία δύο τρίτων της Βουλής. Μάλλον θα την πληρώσει η Βόρειος Ήπειρος, τα μειονοτικά δικαιώματα και η ονομασία της. Πολύ φοβάμαι, ότι σε λίγο θα αναγκασθούμε να παραλλάξουμε το σχετικό τραγούδι σε «Είχα μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λέγαν Βόρεια Ήπειρο, την αγαπούσαμε... πολύ».
* Ο κ. Λέανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.
Φωτογραφία: Intimenews
