Φρενίτιδα ενθουσιασμού κυριαρχεί στην επενδυτική κοινότητα από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε το όνομα του Μάριο Ντράγκι. Όσο περνούν οι ώρες και ο Ιταλός «σταρ» της οικονομίας -και τώρα της πολιτικής- καθηλώνει την ιταλική πολιτική σκηνή, τόσο δημιουργείται ένα κύμα υποστήριξης που όμοιό του είχε να δει πολλά χρόνια η Ευρώπη. Ο «Super Mario» αλλάζει ήδη τα δεδομένα και σε όλα τα επίπεδα. Η κάθοδός του στον πολιτικό στίβο έχει προκαλέσει ντελίριο στις αγορές, ταραχή στο πολιτικό σύστημα της χώρας και ανάμεικτα συναισθήματα στη Γερμανία.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η επιλογή Ντράγκι στην αρχή φάνηκε ως λύση ανάγκης για να ξεφύγει η Ιταλία από ένα ακόμη πολιτικό αδιέξοδο και να αποτρέψει την άνοδο του Ματέο Σαλβίνι στην εξουσία. Ωστόσο οι ζυμώσεις για την ενασχόληση του πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ με την πολιτική έχουν αρχίσει εδώ και δύο χρόνια, όπως είχε αποκαλύψει το Liberal.gr τον Φεβρουάριο του 2019.
Πηγές πολύ κοντά στον Ιταλό αναφέρουν ότι ο Ντράγκι στην αρχή ήταν αρνητικός, καθώς μετά την ΕΚΤ ήθελε να αποσυρθεί και να μην μπλέξει με την πολιτική, έχοντας περάσει και τα 70 χρόνια ζωής. Το σύστημα ωστόσο επέμενε ότι η τεράστια δημοφιλία του Ντράγκι στο εσωτερικό, ο σεβασμός όλων των πολιτικών δυνάμεων στο πρόσωπό του, οι διασυνδέσεις του και το ειδικό του βάρος στην Ευρώπη, είναι χαρακτηριστικά που κανείς άλλος δεν διαθέτει. Και πάλι ο Ντράγκι ήταν αρνητικός, μέχρι που ήρθε η τρέχουσα κρίση που σε συνδυασμό με την κρίση του κορονοϊού διαμορφώνουν πολύ ιδιαίτερες συνθήκες.
Αν δεν ήταν το Ταμείο Ανάκαμψης και τα 222 δις. ευρώ που εκτιμάται ότι θα λάβει η Ιταλία, ίσως ο Super Mario έλεγε όχι. Γιατί πιστεύει ότι μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες οικονομικής στασιμότητας, η Ιταλία (όπως και η Ελλάδα) έχει μία μοναδική ευκαιρία να αλλάξει επίπεδο και να μετασχηματιστεί σε μία σύγχρονη οικονομία που θα πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη και δεν θα αποτελεί «ουρά» της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Αυτή τη στιγμή το πιθανότερο σενάριο είναι ο Ντράγκι να σχηματίσει ισχυρή κυβέρνηση – με στήριξη από όλες τις πτέρυγες - που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να έχει μέλλον και να μην είναι «ανάγκης».
Οι επενδυτές το βλέπουν αυτό και… πανηγυρίζουν. Το χρηματιστήριο του Μιλάνου έχει δώσει μία πρόγευση του πως θα κινηθούν οι αγορές αν ο Ντράγκι τα καταφέρει. Μέσα σε πέντε συνεδριάσεις έχει σημειώσει άνοδο 7% επιστρέφοντας για πρώτη φορά στο επίπεδο που βρισκόταν στις 26 Φεβρουαρίου, ακριβώς πριν την πανδημία.
Ίδια εικόνα και στα ομόλογα. Τι κι αν η ΕΚΤ είναι αυτή που «ελέγχει» τις αποδόσεις με το QE; Ο Ντράγκι έχει τη δική του μοναδική σχέση με το επενδυτικό κοινό. Χθες η απόδοση του ιταλικού 10ετούς ομολόγου υποχώρησε έως το 0,51% και το spread με το γερμανικό 10ετές βρέθηκε στις 93 μονάδες βάσης για πρώτη φορά εδώ και 6 χρόνια! Αυτός είναι ο αντίκτυπος της αύρας του Ντράγκι και όχι των αποτελεσμάτων που θα φέρει.
Την ίδια ώρα, ο ευρωπαϊκός Νότος περιμένει από τον Ιταλό να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του και να φέρει το κέντρο αποφάσεων των Βρυξελλών πιο… κοντά στις θέσεις ή/και στα παράπονα των χωρών της περιφέρειας, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα. Άλλωστε οι αρετές του στην πολιτική και στη διπλωματία έχουν δοκιμαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και τις περισσότερες φορές έβγαινε κερδισμένος ακόμη και απέναντι σε πολύ ισχυρούς αντιπάλους όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Με τον Ντράγκι στο τιμόνι της Ιταλίας στη Γερμανία γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν θα έχουν να κάνουν ούτε με λαϊκιστές, όπως ήταν η κυβέρνηση Σαλβίνι-Ντι Μάιο, οι οποίοι προκαλούσαν ταραχή και στο τέλος έκαναν πίσω, ούτε με «διαχειριστές» όπως ο Κόντε. Ο «Super Mario» ξέρει τι να ζητήσει, πως να το ζητήσει και που να χτυπήσει για να πάρει αυτό που θέλει. Γι’ αυτό το λόγο στο Βερολίνο υπάρχει προβληματισμός. Από τη μία η Ιταλία αποκτά «συστημικό» πρωθυπουργό και άρα μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες μεγάλης κρίσης στις σχέσεις Ρώμης-Βρυξελλών, όμως την ίδια στιγμή αποκτά έναν ικανότατο τεχνοκράτη με βαθιά γνώση των ευρωπαϊκών υποθέσεων.
Όπως πολύ εύστοχα τον είχε χαρακτηρίσει το Bloomberg πέρυσι, ο Ντράγκι είναι ο λιγότερο αγαπητός κεντρικός τραπεζίτης στη Γερμανία. Τώρα υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει και ο λιγότερο αγαπητός πρωθυπουργός, σε μία συγκυρία μάλιστα όπου η Γερμανία ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει τη Μέρκελ…
