Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Οι σπαρταριστές ιστορίες για διορισμούς ημετέρων δεν έχουν τέλος στον «υπαρκτό σουρεαλισμό» της ελληνικής πανδαισίας. Από καταβολής κράτους, υπάρχουν απίθανες καταγραφές για τις πιο τρελές περιπτώσεις.
Επομένως, η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στην διαχείριση του «ηθικού πλεονεκτήματος» και στην παντελή έλλειψη αιδούς που τους διακρίνει. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί δεν ντρέπονται. Ούτε για την εμπλοκή τους σε διάφορες ραδιουργίες ούτε και για τις εντυπώσεις που δημιουργούνται όταν έρχονται οι αποκαλύψεις.
Όπως καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ, Διοικήτρια Νοσοκομείου που δεν λειτουργεί πια, κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, επί 23 χρόνια έπαιρνε παράνομα τη σύνταξη του θανόντα πατέρα της. Όταν συνταξιοδοτήθηκε της καταλογίστηκαν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους πάνω από 100.000 ευρώ με δύο αποφάσεις που έπρεπε να επιστρέψει στο Ελληνικό Δημόσιο μέσω της εφορίας Πατρών. «Χρήματα που παράνομα έλαβε αφού δεν δικαιούνταν τη σύνταξη του θανόντα πατέρα της». Η ΠΟΕΔΗΝ υπογραμμίζει πως η εν λόγω Διοικήτρια λόγω Σύριζα απολαμβάνει προνομιακής μεταχείρισης από το Ελληνικό Δημόσιο, την εφορία, ενώ παράλληλα σημειώνει πως «επιβραβεύτηκε για τις πράξεις της, να εξαπατήσει το Ελληνικό Δημόσιο επί 22 έτη. Ορίστηκε Διοικήτρια από την Κυβέρνηση Σύριζα- Ανέλ στο Νοσοκομείο θώρακος Πατρών και συνεχίζει να είναι, παρότι η Κυβέρνηση έκλεισε το εν λόγω Νοσοκομείο πριν ένα χρόνο φροντίζοντας όμως να μην εκδώσει τον οργανισμό συγχώνευσής του στο Γ.Ν. Πατρών».
Έχουν άραγε το σύνδρομο του Ρομπέν ή του νεόπλουτου θείου σε στοχευμένες περιπτώσεις συντρόφων τους; Να μην αποδώσουν τα χρωστούμενα στα παραγωγικά στρώματα, μοιράζοντας φιλοδωρήματα σε άλλα; Είναι πρόθυμοι να διαλύσουν εντελώς τη μεσαία τάξη, μπας και καταλύσουν κάποια στιγμή την Δημοκρατία; Δεν ξέρω τι άλλο θα σκαρφιστούν, προκειμένου να εμπλέξουν τη χώρα σε περιπέτειες.
Το βέβαιο πάντως, είναι πως η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει, εν όψει της κρισιμότητας του επόμενου διαστήματος. Τότε που επίκειται η πλήρης παράδοση του προγράμματος σε μία καθαρή και εκλογικευμένη κατάληξη του Μνημονίου. Και επειδή γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουν σε οτιδήποτε συνεπές- που θα σημάνει και το τέλος της παραβατικής τους πορείας- συνεχίζουν τις «υπόγειες διαδρομές» τους.
Τι θα κάνουν όμως οι δανειστές; Θα ενδώσουν στην εσωτερική «επανάσταση» της κυβέρνησης η οποία επιδεικνύει μπαϊράκι «αυτονομίας» στους διορισμούς και στις λαμογιές; Θα διακόψουν την «ερωτική σχέση» που μέχρι τώρα, έσπρωχνε την πολιτική πορεία του Αλέξη Τσίπρα χωρίς προσκόμματα και δυσκολίες;
Υποθέτω, πως θα εξαντλήσουν τα περιθώρια «συναίνεσης» και στο τέλος θα στραφούν εναντίον του. Εκτός βέβαια και αν τους τάξει κάτι τόσο μεγάλο και δελεαστικό που ακόμα δεν έχουν υπολογίσει στις διαθέσεις τους. Εκτός και αν δεχτούν να συνάψουν μαζί του ένα νέο deal εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους που ακόμα δεν έχει συμπεριληφθεί στα σχέδιά τους.
Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς τέτοιες ιστορίες. Σ'' αυτόν τον τόπο, ζουν ακόμα, απόγονοι πειρατών και κλεφτών. Κληρονόμοι περιθωριακών μπαταχτσήδων που επιβίωσαν από το Βυζάντιο μέχρι την Τουρκοκρατία, με κόλπα σκιτζίδικα και απάτες. Δεν άλλαξαν πολλά από τότε. Και τούτοι εδώ δεν είναι οι πρώτοι που επιδεικνύουν τον αμοραλισμό τους. Προηγήθηκαν κι άλλοι στο πρόσφατο παρελθόν αλλά τουλάχιστον, τότε, η οικονομία δεν ήταν με το πιστόλι στον κρόταφο, όπως τώρα.
Για άλλη μία φορά, από τους ξένους περιμένουμε την σωτηρία μας. Το δικό μας πολιτικό σύστημα, ούτως ή άλλως, είναι απρόθυμο για οποιαδήποτε πρωτοβουλία εξυγίανσης. Και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν η Αριστερά θέλει να διατηρήσει την εξουσία. Καλά ξεμπερδέματα από δω και πέρα. Όσο πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο πιο επικίνδυνοι και ανεύθυνοι θα γίνονται…
