Της Ηλιάνας Κυνηγοπούλου*
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θεραπεύεται η γρατσουνιά στο χέρι, τι είναι ο πυρετός, πώς θωρακίζουμε το αμυντικό μας σύστημα δηλαδή το ανοσοποιητικό μας, ώστε να αποτρέψουμε την ασθένεια να μας καταβάλει;
Ο σύγχρονος καθημερινός άνθρωπος ταλανίζεται από κοινωνικο-οικονομικές διαταραχές που τείνουν να γίνουν ασθένειες (α-σθένος).
Ασθένεια σημαίνει η οποιαδήποτε διαταραχή της φυσιολογικής κατάστασης του οργανισμού. Κατά τον Ιπποκράτη η ασθένεια είναι μια αντίδραση του σώματος στην ψυχική διαταραχή. Θεωρεί πως ο ασθενής αποτελεί μια ενιαία ψυχοσωματική οντότητα και η αρρώστια διέπεται από φυσικούς νόμους. Με λίγα λόγια θεωρεί πως η ασθένεια, δηλαδή η έλλειψη σθένους του ανθρώπου, ξεκινά από τη ψυχή και έχει σκοπό να ειδοποιήσει τον άνθρωπο πως κάτι δεν πάει καλά στη ψυχική του ισορροπία.
Ξεκινά με την ψυχική και συναισθηματική ένταση να προλάβει τις υποχρεώσεις του, να εξυπηρετήσει τους γονείς του, να φροντίσει τα παιδιά του, να είναι έτοιμος για την κρίσιμη παρουσίαση στη δουλειά του, να τρέξει ακόμη περισσότερο για να μη χάσει τη θέση του, να πληρώσει το δάνειο, την πιστωτική κάρτα, να αντιμετωπίσει την περίπτωση να μη του φτάνουν για το φροντιστήριο των παιδιών, και πόσα άλλα καθημερινά. Αυτό σημαίνει πως νιώθει αγανάκτηση, απογοήτευση, ματαίωση, συναισθηματικά και πνευματικά στερημένος. Νιώθει ανίκανος, ίσως και χωρίς σκοπό. Στραγγίζει η ενέργειά του και τότε καμία βιταμίνη, κανένα φάρμακο δε θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των καταστάσεων της ζωής του.
Ταυτόχρονα έχει ένταση στο σώμα, κάθε μυς είναι σφιγμένος, δεν χαλαρώνει ποτέ. Με τον ίδιο τρόπο που είναι σφιγμένο το σώμα του εξωτερικά, είναι και εσωτερικά. Και να μετά οι ασθένειες, τα καρδιαγγειακά, οι βουλωμένες αρτηρίες και τόσα άλλα.
Ο 20ος αιώνας ήταν η εποχή της υπερκατανάλωσης των χημικών υποκατάστατων. Με το παραμικρό γεμίζαμε τα συρτάρια μας με παντός είδους χάπια. Σήμερα λένε οι ειδικοί πως ο τρίτος παράγον θνησιμότητας μετά τον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά είναι η πολυφαρμακία! Πιστεύω ακράδαντα πως ο 21ος αιώνας είναι η εποχή της αυτό-ίασης. Η κατάσταση με τα φάρμακα και η εμπορευματοποίηση της υγείας, η εξάρτηση από τις βιταμίνες και τα συμπληρώματα διατροφής, οι ανατροπές στα οικονομικά ελληνικά μα και παγκόσμια δρώμενα, η κατάλυση των αξιών, οι προσωπικές ανησυχίες, η αύξηση των ψυχικών παθήσεων, μας επαναφέρουν στον δρόμο της ριζικής αλλαγής προτύπων ζωής.
Καθώς διαβάζετε τις παραπάνω σειρές, θα λέτε ίσως μέσα σας: "Αυτά τα ξέρω". Φαντάζομαι πως ξέρετε επίσης πόσο δύσκολο είναι αυτά τα απλά και κατανοητά πράγματα να τα περάσετε στο ασυνείδητό σας και να γίνουν εργαλεία που θα σας βοηθούν να ζείτε μια ζωή ολοκληρωμένη.
Πάρτε παράδειγμα έναν καπνιστή. Ξέρει πως το κάπνισμα του κάνει κακό, κάθε μέρα λέει: "δεν θα το ξαναβάλω το ρημάδι στο στόμα μου", πετάει το πακέτο και με την πρώτη ρουφηξιά καφέ, ψάχνει για τσιγάρο. Θα είναι το τελευταίο λέει. Και έτσι συνεχίζει την ζωή του ως καπνιστής. Φυσικά και μπορεί να το σταματήσει, δυσκολεύεται όμως. Λίγοι είναι αυτοί που το κόβουν μόλις το σκεφτούν.
Σε όποια σελίδα και να ανοίξετε το ίντερνετ, όποιο περιοδικό ή βιβλίο αυτοβελτίωσης και να διαβάσετε λένε λίγο πολύ τα ίδια. Δίνουν συμβουλές, ασκήσεις, διαλογισμούς, αναπνοές, και ένα σωρό άλλα γιατροσόφια. Έλα μου όμως που δεν μπορείτε να αλλάξετε.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Όταν ήμασταν μικροί, η μαμά μας έλεγε: "Δεν υπάρχει παιδί μου δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω". Αυτό είναι ένας Μύθος. Υπάρχει το θέλω και δεν μπορώ.
Είναι τόσο βαθειά χαραγμένες οι περιοριστικές πεποιθήσεις στο ασυνείδητο, από την ώρα της σύλληψης, τόσο καλά αγκυροβολημένες οι συνήθειες, τα κολλήματα και οι εθισμοί που δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτά που μας δυσκολεύουν διαβάζοντας μόνο άρθρα ή βιβλία, ακόμη και αν πολύ το θέλουμε. Χρειάζεται περισσότερη προσωπική δουλειά, ίσως και βοήθεια από καταρτισμένους ειδικούς που θα εφοδιάσουν με τις κατάλληλες τεχνικές ή θα βοηθήσουν να ξεκλειδώσετε την πόρτα της αλλαγής.
Βέβαια, πολλοί άνθρωποι πάσχουν από το σύνδρομο της Πολυδυναμίας ή Αυτοδυναμίας. Όλα τα μπορούν και όλα τα ξέρουν. Μόνοι τους και μόνον αυτοί. Μύθος και αυτό. Αν καταφέρετε να ξεφύγετε από αυτό το σύνδρομο, τότε είστε σε καλό δρόμο.
Ως πρώτη προσέγγιση θα σας έλεγα να κάνετε το εξής. Όταν αναγνωρίζετε κάτι που σας δυσκολεύει και θέλετε να το αλλάξετε, λέτε μέσα σας: Θέλω να αλλάξω την συγκεκριμένη συνήθεια ή εμπόδιο ή δυσκολία (κατονομάζετε) και δεν μπορώ. Αυτό είναι το πρώτο βήμα της αποδοχής. Μόλις το αποδεχτείτε τότε είστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα, της αλλαγής.
* Η κα Ηλιάνα Κυνηγοπούλου είναι Life Coach, Γελωτολόγος, Εκπαιδευτής, Ενεργειακός Θεραπευτής. Υπεύθυνη του BeAlive-Ευ Ζην Γελώντας.
