Είναι αλήθεια πως ο λόγος του Ζοζέπ Μπορέλ, ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ, ήταν πολύ οξύς και επιθετικός. Απείλησε τους Ταλιμπάν πως αν καταλάβουν την Καμπούλ θα… απομονωθούν. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, μετά από αυτήν την δήλωση οι Ταλιμπάν άρχισαν να αποχωρούν από τις πόλεις που κατέλαβαν.
Ας σοβαρευτούμε.
Η αδυναμία της ΕΕ για μια ουσιαστική παρέμβαση στις διεθνείς εξελίξεις είναι δεδομένη, καθώς δεν διαθέτει ενιαία φωνή και κυρίως γιατί δεν θέλει να αποκτήσει. Συνεπώς ουδένα εκπλήσσει η αφωνία της. Τουλάχιστον ας μην γελοιοποιούνται.
Ας πάμε τώρα στα πιο σοβαρά.
Στις ΗΠΑ ο πρώην πρόεδρος Τραμπ άσκησε κριτική στον Τζό Μπάιντεν γιατί παρέδωσε το Αφγανιστάν στους Ταλιμπάν, ενώ είναι γνωστό πως ο ίδιος είχε δρομολογήσει την σταδιακή αποχώρηση των ΗΠΑ από αυτή την χώρα. Μάλιστα, ο Άντονι Μπλίνκεν, αμέσως μετά την ορκωμοσία του Τζό Μπάιντεν τον Ιανουάριο του 2021, είχε διατυπώσει την υπόνοια πως ο απελθών πρόεδρος είχε προχωρήσει σε μυστική συμφωνία με τους Ταλιμπάν.
Το βέβαιον είναι πως όσοι τρέφουν ελπίδες για μια μετριοπαθέστερη συμπεριφορά εκ μέρους τους θα διαψευστούν, καθώς ο φανατισμός, σε όλα τα επίπεδα, είναι δομικό στοιχείο της ιδεολογίας τους. Το Αφγανιστάν θα μετατραπεί στη σύγχρονη Μέκκα του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού. Μάλιστα τώρα οι Ταλιμπάν γνωρίζουν πως οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να επιστρέψουν. Διαφορετικά δεν θα έφευγαν. Το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, συνολικά, εκτίμησε πως το Αφγανιστάν ήταν από οικονομικής απόψεως ένα βαρέλι δίχως πάτο για τον Αμερικανό φορολογούμενο. Γράφτηκε πως στην εικοσαετία 2001 - 2021 δαπανήθηκε περίπου ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.
Εκείνο που σχολιάστηκε έντονα αυτές τις ημέρες ήταν η ανικανότητα ενός στρατού για τον οποίον ξοδεύτηκαν κάποια δισεκατομμύρια να αμυνθεί απέναντι σε κατσαπλιάδες που επιβαίνουν σε αγροτικά αυτοκίνητα. Ήδη ξεκίνησαν οι αναλύσεις γι' αυτό το αξιοπερίεργο φαινόμενο. Συγχρόνως, είναι άγνωστον ακόμα πώς θα κυβερνηθεί το Αφγανιστάν. Υπάρχουν φατρίες και τάσεις μέσα στους Ταλιμπάν, με έντονα το τοπικά χαρακτηριστικά, ώστε να εγείρονται αμφιβολίες για την ενότητα της κρατικής υπόστασης αυτής της χώρας.
Στα καθ΄ ημάς τώρα.
Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί πλέον η σχέση του Πακιστάν με το επίσημο καθεστώς των Ταλιμπάν και αν σε αυτήν τη σχέση χωρέσει και η Τουρκία. Δύσκολη εξίσωση στην οποία εμπλέκεται άμεσα το Ιράν και εμμέσως η Ινδία και η Ελλάδα.
Επίσης, με ενδιαφέρον θα παρακολουθήσουμε τις αντιδράσεις των εγχωρίων «προοδευτικών» και των δικαιωματιστών, όταν οι Ταλιμπάν θα αρχίσουν να επιβάλουν τη σαρία. Πολύ φοβούμαι πως θα ξανακούσουμε τη γνωστή θέση πως θα «πρέπει να σεβαστούμε τις ιδιαιτερότητες της θρησκείας τους και του πολιτισμού τους». Αρκεί που είναι αντιαμερικανοί και αντιιμπεριαλιστές.
Τελικά φέτος διαψεύστηκε η θέση πως ο Αύγουστος «δεν βγάζει ειδήσεις». Είμαστε στη μέση και δεν προλαβαίνουμε να σχολιάζουμε. Τι άλλο θα δούμε μέχρι το τέλος του μήνα;
