Του Γιάννη Σιδέρη
Τιμητικό είναι για τη χώρα μας αυτά τα τυπικά, που ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, θα αναγορευτεί ως επίτιμος διδάκτορας της Ρωσικής Προεδρικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης. Εξ ου και επισκέπτεται τη Μόσχα αύριο και μεθαύριο, όπου θα συναντηθεί και με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Πρόεδρος ωστόσο αισθάνεται ασφυκτικά τα πλαίσια του πρωτοκόλλου, τείνει να τα ξεπεράσει, με αποτέλεσμα να -κινδυνεύει να- παρεξηγηθεί, και ως εκ τούτου να υποπνεύσει τον θεσμό που υπηρετεί! Συνηθίζει να λέει, για να δικαιολογήσει την υπερβάλλουσα ενασχόλησή του με την τρέχουσα πολιτική, ότι «ο ρόλος του Ανώτατου Πολιτειακού Αρχοντα, δεν έχει σταθερό περιεχόμενο και αλλάζει ανάλογα με την κρισιμότητα των συγκυριών».
Ο κ. Παυλόπουλος δεν ξαφνιάζει με τον ισχυρισμό του. Είχε ήδη προειδοποιήσει από τις 14 του περασμένου Μάρτη, όταν κατά την εθιμοτυπική τελετή συγχαρητηρίων επί τη αναλήψει των καθηκόντων του, είχε δηλώσει με έμφαση ότι ο ρόλος του «Δεν θα είναι τυπικός».
Είχε μάλιστα γνωματεύσει - σε ευθεία σύμπνοια με το πνεύμα ΣΥΡΙΖΑ - ότι «η Ευρώπη και η Ευρωζώνη δεν δημιουργήθηκαν για να υπάρχουν χώρες μέσα σε μνημόνια. Αν δείτε -είπε- τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε η Ευρωζώνη, αν δείτε τους κανόνες με βάση τους οποίους λειτουργεί, θα αντιληφθείτε ότι δεν προορίσθηκε να έχει χώρες υπό αυτό το καθεστώς. Γι ''αυτό, δυστυχώς και βρέθηκε ανέτοιμη όταν προέκυψε το ζήτημα της Ελλάδας».
Ο γράφων πολύ απέχει από το να έχει τις συνταγματικές γνώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν χρειάζονται όμως ειδικές γνώσεις για να κατανοήσει κανείς ότι, ας πούμε άθελά του, θέτει το κύρος του θεσμού στην υπηρεσία μιας πολιτικής παράταξης, ενστερνιζόμενος τις επί μέρους απόψεις της. Γιατί το η Ευρώπη ήταν ανέτοιμη όταν προέκυψε το ζήτημα της Ελλάδας (και της επέβαλε μνημόνια) έχει και την αντίστροφη ανάγνωση: Και η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει το χρέος της, και ένας αντικειμενικός πρόεδρος, υπεράνω της τρέχουσας πολιτικής, θα το είχε αναφέρει.
Σε Βερολίνο και Φρανκφούρτη
Μετά την Μόσχα ο κ. Παυλόπουλος θα επισκεφθεί το Βερολίνο και την Φραγκφούρτη, όπου αναμένεται να επιδοθεί σε νέες αντιμνημονιακές δράσεις. Στο Βερολίνο θα συναντηθεί με την Ανγκελα Μέρκελ, και το περιβάλλον του διοχετεύει ότι στο επίκεντρο θα βρεθεί και το ασφαλιστικό, η αξιολόγηση και το προσφυγικό.
Το τελευταίο σαφώς είναι θέμα ανθρώπινης ευαισθησίας, πανανθρώπινης αλληλεγγύης, εθνικής διάστασης και πανευρωπαϊκής αγωνίας. Και είναι αποφορτισμένο από την τρέχουσα πολιτική, όσον αφορά στην κομματική της διαχείριση. Τα άλλα δύο ωστόσο έχουν την φόρτιση, το βάρος που τους επεφύλαξε η διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι ο πρόεδρος κινδυνεύει να μεταβληθεί σε φορέα απόψεων που δεν αποτελούν την συνισταμένη εθνικής διακομματικής συναίνεσης, αλλά συνιστώσα ενός επί μέρους παράγοντα της πολιτικής μας ζωής, έστω και αν αυτός τυχαίνει να ασκεί την διακυβέρνηση της χώρας.
Πέραν της Μέρκελ ο κ. Παυλόπουλος θα συναντήσει και τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, παρουσία του διοικητού της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα. Δεν αμφιβάλει κανείς ότι το περιεχόμενο των συζητήσεων θα περιστραφεί στο θέμα της ποσοτικής χαλάρωσης.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά καθορίζονται από απαράβατους κανόνες. Οι κ. Τσίπρας , Τσακαλώτος και λοιποί δικαιούνται, ή και υποχρεούνται, να τα θέτουν, στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης «πολιτικής διαπραγμάτευσης» - αν και το παρελθόν τους διέψευσε.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κινδυνεύει, αθέλητα, να υποβιβάσει την θέση του σε παρακολούθημα της κυβερνητικής πολιτικής, υπονομεύοντας το κύρος της θέσης του, που είναι η εκπροσώπηση όλων των ελλήνων.
Πολύ περισσότερο που ο Πρόεδρος ήταν προσφάτως πολιτικό πρόσωπο, άρα υποκείμενος σε κριτική. Εχει την δική του ιστορία, κατηγορείται για τους αναρίθμητους διορισμούς στο Δημόσιο, (ίσως αδίκως αφού όπως λέει, υλοποιούσε κοινοτική οδηγία). Είναι άνθρωπος ενός πρώην πρωθυπουργού για τον οποίο υπάρχει η εντύπωση - όχι αδίκως- ότι έχει κάνει κολεγιά με την κυβέρνηση ώστε να έχει το αδίωκτο, λόγω της οικονομικής πολιτικής του που χρεοκόπησε τη χώρα.
Πολύ περισσότερο επίσης που δύο πολιτικοί (ναι του ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι συνταγματολόγοι, άρα μιλούν μετά λόγου γνώσεως), οι κ. Βενιζέλος και Λοβέρδος, τον έχουν κατηγορήσει για μονομερή άσκηση των καθηκόντων του.
Πολύ περισσότερο τέλος, που στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανεδείχθη πολιτικός, ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος δεν προσήλθε στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, προκειμένου όπως δήλωσε για να μην τον καταψηφίσει –άρα τον καταψήφισε επί της ουσίας! Αρα η αποδοχή στο πρόσωπο δεν είναι πλήρης, με ό, τι αυτό συνεπάγεται..
Η στήλη δεν θα ασχολείτο, δεν θεωρεί άλλωστε ότι έχει το δημοσιογραφικό ανάστημα να κρίνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Απλώς εκφράζει τον φόβο, εάν τα πράγματα χειροτερέψουν - κάτι που δεν είναι στη σφαίρα του φανταστικού - και χρειαστεί η ομογενοποιητική παρέμβαση του Προέδρου τη Δημοκρατίας, αυτή θα αδυνατεί να πείσει.
Θα έχει αυτοϋπονομευτεί και θα έχει σκορπιστεί «μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες», για να θυμηθούμε τον Αλεξανδρινό...
