Από το 2015 μέχρι το 2019, που τα χρηματιστήρια κάλπαζαν και τα κεφάλαια αναζητούσαν ευκαιρίες και αποδόσεις, ο Μέγας Νταουλιέρης και το ασκέρι του κατέστρεφαν συνειδητά την χώρα, αδυνατώντας να εκτιμήσουν την αξία της έννοιας του χρόνου. Που να την μάθουν άλλωστε; Στους καφενέδες, στα ρακομελάδικα ή στις ολομέλειες των γκρουπούσκουλων που περνούσαν την ώρα τους;
Φυσικά και ο χρόνος δεν έχει την παραμικρή αξία στο μυαλό των ιδεοληπτικών ψευτοεπαναστατών, που ζουν ακόμα στις παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης. Φυσικά και ο χρόνος δεν έχει την παραμικρή αξία στο μυαλό των εμμονικών που ζουν ακόμα και σήμερα, με το σύνδρομο του εμφυλίου πολέμου. Φυσικά και ο χρόνος δεν έχει την παραμικρή αξία στο μυαλό όσων έκαναν 10 χρόνια για να τελειώσουν τα πανεπιστήμια, αν κατάφεραν να τα τελειώσουν ποτέ.
Ο χρόνος γι’ αυτούς, δεν υπάρχει σαν παράγοντας στην ζωή, στην οικονομία και στην πραγματικότητα. Το βιώσαμε αυτό για τα καλά, μέσα στο 2015. Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, έχανε το χρόνο της, περιμένοντας να σπάσουν μια - μια οι πομφόλυγες των εθνολαϊκίστικων ονειρώξεων της. Όταν νόμιζαν ότι οι διαπραγματεύσεις μπορούν να κρατήσουν επ’ άπειρον, ότι οι εκβιασμοί έχουν πιθανότητα επιτυχίας και ότι οι πολιτικές λύσεις θα ξεπρόβαλαν, μέσα από ένα μαγικό καπέλο.
Η αίσθηση του χρόνου είχε χαθεί μέσα στη δίνη των capital controls, των οποίων η κατάργηση αναγγέλλονταν κάθε μήνα, από ανθρώπους που γνώριζαν τα οικονομικά, μόνο μέσα από την εικόνα του Σκρουτζ Μακ Ντακ και του θησαυροφυλακίου του, στα Μίκυ Μάους.
Η απουσία της αίσθησης του χρόνου, οδήγησε και στην καταστροφική απόφαση της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών του 2015. Επέλεξαν να καλυφθούν οριακά, οι αυξήσεις των μετοχικών κεφαλαίων των τεσσάρων συστημικών τραπεζών. Και μόνο από ξένους στρατηγικούς και θεσμικούς επενδυτές, αφήνοντας αχρησιμοποίητα 10 δισ. ευρώ που υπήρχαν διαθέσιμα από τους θεσμούς, με την σκέψη ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε δεύτερο χρόνο. Και μετά έχει ο θεός. Και ο θεός μπορεί να έχει, οι αγορές όμως όχι.
Και δυστυχώς σήμερα πληρώνουμε ακριβά την άγνοια της έννοιας του χρόνου από τη πλευρά της προηγούμενης κυβέρνησης. Διότι ότι δεν γίνεται στην ώρα του και γίνεται αργότερα και κατόπιν εορτής, γίνεται κάτω από άλλες συνθήκες και κάτω από άλλους όρους. Δεν είναι σαν το καφενείο, όπου περνούσαν την ώρα τους οι πρώην κυβερνητικοί με έναν καφέ φραπέ, από το πρωί μέχρι το βράδυ, μέσα στην στασιμότητα και στην τρυφηλότητα της ζωής τους.
Η απουσία δράσης είναι κάτι που σήμερα το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Παντού. Σε όλα τα πεδία. Από τις τράπεζες, μέχρι το μεταναστευτικό. Από τα εθνικά θέματα, μέχρι την ψηφιοποίηση της χώρας. Και από την χρηματοδότηση της οικονομίας, μέχρι την προσέλκυση επενδύσεων. Και σήμερα, που η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια εξωγενή προσβολή, της έστω και στρεβλής καθημερινότητας της, θα καλεστεί να αντιμετωπίσει θέματα, που θα έπρεπε προ πολλού να έχει επιλύσει.
Η Ελλάδα θα αναζητήσει την ανάπτυξη μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομική κρίσης. Ενώ μέχρι πρότινος η προηγούμενη κυβέρνηση αναζητούσε ανάπτυξη με αριστερά πρόσημα, με κοινωνικές δικαιοσύνες μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκούς διεθνούς ανάπτυξης. Ένα περιβάλλον που αντιμετώπιζε όμως την χώρα μας, ως τον παρία της Ευρώπης.
Η Ελλάδα θα αναζητήσει την εξεύρεση λύσεων στο προσφυγικό και μεταναστευτικό, σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα επιβαρυμένο, από τη ολιγωρία της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου και του αποτυχημένου συσχετισμού που έκτισε αυτό το δίδυμο με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Θυμάμαι, σε ένα από τα μεγαλύτερα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης της Αθήνας, όπου προετοιμαζόμασταν για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ, μπροστά στην είσοδο να είναι γραμμένη η ρήση του Θουκυδίδη : “Οι καιροί ου μενετοί”. Δηλαδή, ότι οι ευκαιρίες δεν περιμένουν. Η ρήση αυτή αποκτά σήμερα μια επικαιρότητα που τρομάζει αλλά και προκαλεί. Το πισωγύρισμα, δεν αποτελεί ούτε επιλογή, ούτε λύση.
Ας αφήσουμε τον Μεγάλο Νταουλιέρη και τους οπαδούς του, να αναζητούν συμμαχίες με νέους αγανακτισμένους, με ακροδεξιούς, με εργατοπατέρες, με κουκουλοφόρους, με συγκροτημένα συμφέροντα και με μπαχαλάκηδες. Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει και να δώσει λύσεις και απαντήσεις στην κοινωνία και στην οικονομία. Έτσι ώστε η ασπόνδυλη αντιπολιτευτική ρητορική, οι ήχοι των νταουλιών, οι κραυγές των αγανακτισμένων και οι ιαχές των ακροδεξιών τραμπούκων, να μην ηχούν ως σειρήνες στα αυτιά των πολιτών, αλλά ως παραφωνίες μπροστά σε μια νέα συγκροτημένη φάση της χώρας.
* Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
** Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
