Το 2015 η προοπτική του μεγάλου συνασπισμού «σκόνταψε» στην εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Θα είχε συμβεί! Ήταν ένα σχέδιο που είχε δοκιμαστεί και με την κυβέρνηση Παπαδήμου και είχε την αμέριστη υποστήριξη των Γερμανών. Πίσω από αυτό κρυβότανε μία «αλήθεια»: Μόνο ένας «μεγάλος συνασπισμός» θα μπορούσε να διαχειριστεί τότε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και μία «συμφωνία πακέτο» με την Τουρκία.
Για το θέμα της στρατηγικής επιλογής της Γερμανίας να «διευκολυνθεί» η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε. Έχουν υπάρξει επίσημες μαρτυρίες σχετικά. Αλλά και στα ελληνοτουρκικά η Γερμανία είχε μία σταθερή θέση: Πρώτα η Τουρκία!
Η έξοδος της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ δεν είχε στην πραγματικότητα κάποια βάσιμη οικονομική αιτία. Δεν θα κέρδιζε κάτι η Ευρώπη απ’ αυτό και η Ελλάδα θα είχε οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή. Αν όμως το δει κανείς συνδυαστικά με τα γεωπολιτικά μας θέματα, τότε η δραχμή είχε, πράγματι, μία χρησιμότητα: Η Ελλάδα θα υποχωρούσε εύκολα σε όλα τα άλλα μέτωπα, όντας αδύναμη και υπό διαρκή πίεση. Άλλη «λογική» εξήγηση δεν υπάρχει. Διότι μιλάμε για πραγματική εμμονή! Το ότι υπήρξαν στην Ελλάδα οι χρήσιμοι ηλίθιοι που «αγόρασα» το σενάριο μιας καλύτερης Ελλάδας έξω από το ευρώ, είναι κάτι που δεν έχει αποτιμηθεί μέχρι σήμερα σωστά. Ούτε και έχει μελετηθεί ο ρόλος συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων…
Το σενάριο της εξόδου από το ευρώ φαίνεται να έχει διολισθήσει σε κάποιο σκοτεινό σημείο του γραφείου. Το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όμως, δεν έχει λήξει. Η Γερμανία ήθελε να λυθεί το «Μακεδονικό» (περισσότερο απ’ ότι οι ΗΠΑ) και το κατάφερε. Θέλει να κλείσουν τα ελληνοτουρκικά με τον τρόπο που θα ικανοποιείται απόλυτα η Τουρκία. Αν θα το καταφέρει ή όχι εξαρτάται και από τους Αμερικάνους. Στο «Μακεδονικό» οι απόψεις τους ήταν κοντά. Στα ελληνοτουρκικά φαίνεται πως όχι. Αλλά και πάλι θα πρέπει να το δούμε στην πράξη. Εξέλιξη, πάντως, στα ελληνοτουρκικά και μάλιστα στην κατεύθυνση του μεγάλου συμβιβασμού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς παράλληλα τον … μεγάλο συνασπισμό.
Απ’ ότι φαίνεται το επόμενο τρίμηνο θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Περιμένουν άπαντες τις αποφάσεις της νέας αμερικανικής κυβέρνησης. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένας ακόμη παράγοντας που θα πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα: Δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις των Ρώσσων, οι οποίοι αποτελούν τους νέους συμμάχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ότι έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν «φίλιες δυνάμεις» στην Ελλάδα είναι γεγονός. Ότι ενδεχομένως οι Τούρκοι θα τρίβουν τα χέρια τους από μία πιθανή πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από λογικό. Ότι υπάρχουν και πάλι χρήσιμοι ηλίθιοι, είναι βέβαιο.
Η Ελλάδα έχει μια μοναδική ευκαιρία: Να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες και να προσπαθήσει να παίξει το χαρτί της ανάπτυξης. Απαραίτητη προϋπόθεση μια ισχυρή κυβέρνηση. Όσοι λοιπόν επιχειρήσουν να ναρκοθετήσουν αυτή την πορεία θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πράξεις τους θα είναι πολιτικά αξιόποινες. Μία ευρύτερη πολιτική συμφωνία για την Ελλάδα του μέλλοντος είναι απαραίτητη. Κι αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να αλλάξουμε όλοι μας τις προτεραιότητές μας. Είναι άλλο πράγμα η εθνική συνεννόηση και άλλο ο μεγάλος συνασπισμός α λα Βερολίνο. Είναι άλλο πράγμα να είμαστε ενωμένοι και άλλο να γίνουμε όλοι συνυπεύθυνοι σε μία συναλλαγή που θα εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο ξένα συμφέροντα. Μία επανάληψη, δηλαδή, του Μακεδονικού. Ως προς την «ποιότητα» της συμφωνίας. Ως προς το μέγεθος της απώλειας, δεν νομίζουμε ότι θα υπάρχει σύγκριση…
Θανάσης Μαυρίδης
