Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Δεν θα πάρουμε 32 δις από την Ευρώπη, αλλά 22 δις που θα είναι επιχορήγηση, δηλαδή δωρεάν χρήμα. Τα υπόλοιπα 10 είναι δάνειο, όμως υπάρχει κανένας λόγος να πάρουμε μέσω της Ευρώπης δάνειο 10 δις όταν μπορούμε να το κάνουμε από μόνοι μας; Ήδη μέσα στην πανδημία η χώρα δανείστηκε με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Εκτός αν ο χρόνος αποπληρωμής του είναι εξαιρετικά ευνοϊκός, διότι το επιτόκιο πόσο πιο κάτω να πάει;
Αλλά για να αποφασίσουμε ότι μας συμφέρει να δανειστούμε, πρέπει πρώτα να καταναλώσουμε το δωρεάν χρήμα κι έπειτα να καταφύγουμε σ’ αυτό που πρέπει να αποπληρωθεί, σωστά; Άρα, να δούμε τι θα κάνουμε τα 22 δις που είναι επιχορήγηση κι αν αυτά δεν φτάνουν για να υλοποιήσουμε κάποιο καταπληκτικό εθνικό σχέδιο, ας πάρουμε και τα δανεικά. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να απορροφηθεί το πακέτο των 22 δις;
Διότι μας ακούω να πανηγυρίζουμε διότι πετύχαμε ένα ακόμα ΕΣΠΑ που μπορεί να αναμορφώσει την χώρα, όμως αν δεν κάνω λάθος αυτή την ώρα έχουμε απορροφήσει μόνο το 45% του τρέχοντος ΕΣΠΑ (2014-2020), ενώ από του χρόνου θα πρέπει να αρχίσουμε να απορροφούμε χρήμα και από το νέο ΕΣΠΑ (2021-2027) που είναι 20 δις. Τώρα προστίθενται σ’ αυτά και τα 22 δις επιχορηγήσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, με δυνατότητα να προσθέσουμε σ’ αυτά άλλα 10 δις με δάνεια.
Κατ’ αρχήν θεωρώ γελοίο να χαιρόμαστε για καινούρια λεφτά, όταν έχουμε αφήσει να πάει χαμένο το 55% του τρέχοντος ΕΣΠΑ. Ο Σύριζα έχει τεράστια ευθύνη γι αυτή την εγκληματική χασούρα, καθώς κυβέρνησε την χώρα στην καρδιά αυτής της χρονικής περιόδου. Αυτή η χαμηλή απορρόφηση αφαίρεσε πόρους 10 δις από την Ελλάδα και μάλιστα μέσα στην οικονομική κρίση που κυνηγούσαμε το ευρώ με το ντουφέκι.
Σήμερα λοιπόν ξεχνάμε ότι αφήσαμε 10 δις να φύγουν μέσα απ’ τα χέρια μας και πανηγυρίζουμε που θα ‘χουμε στην διάθεση μας 42 δις για να αλλάξουμε την χώρα, με σταθμούς το 2023 και το 2027. Κι αν δεν μας φθάσουν αυτά, θα μπορούμε να πάρουμε άλλα 10 με την μορφή δανείων, ενδεχομένως και αρκετά περισσότερα. Ο πρωθυπουργός ενεργοποιήθηκε αμέσως λέγοντας ότι δεν θα τα πετάξουμε στους τέσσερις ανέμους και ενεργοποίησε μια επιτροπή σοφών υπό τον νομπελίστα Χριστόφορο Πισσαρίδη για να εκπονηθεί το μεγαλόπνοο πρόγραμμα.
Μακάρι να γίνει επιτέλους κάτι. Πρώτον να μην δούμε πάλι τα μισά λεφτά να χάνονται και δεύτερον όσα απορροφήθηκαν να πάνε σε έργα της προκοπής κι όχι σε δράσεις δίχως καμιά προστιθέμενη απόδοση. Τον καιρό της οικονομικής κρίσης, όλοι οι σοφοί έλεγαν ότι η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις εκατό δις για να ανακάμψει. Να τα πενήντα λοιπόν κι από μια πηγή, την Eυρώπη. Βάλτε και τα δέκα του Ελληνικού πάμε στα εξήντα.
Το μόνο πρόβλημα σ’ όλο αυτό το αισιόδοξο σενάριο είναι η λαϊκή παροιμία, «ο Μανολιός στα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια». Ως λαός, ως πολιτικό σύστημα και ως κράτος, έχουμε ειδικότητα στα λόγια. Στο χτίσιμο έχουμε ένα θεματάκι. Αντί αν χτίζουμε ανώγεια και κατώγεια, προτιμούμε να κατεδαφίζουμε κι αυτά που βρήκαμε από τους παλιότερους, διότι –προοδευτικοί όντες- είμαστε πάντα εναντίον του παλιού και υπέρ του καινούριου…
