Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα απονείμει σήμερα, 13 Δεκεμβρίου, στο Στρασβούργο, το Βραβείο Ζαχάρωφ 2017, για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη δημοκρατική αντιπολίτευση της Βενεζουέλας. Το βραβείο απονέμεται στη Εθνική Συνέλευση της Βενεζουέλας, που ελέγχεται από την αντιπολίτευση, και σε πολιτικούς κρατουμένους του καθεστώτος Maduro.
Είναι φανερό ότι η ΕΕ επιθυμεί θεσμικά, να βραβεύσει το κουράγιο του φοιτητικού και πολιτικού κόσμου που μάχεται για την ελευθερία του απέναντι σε ένα καταπιεστικό καθεστώς. Ο Guy Verhofstadt, πρόεδρος της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, και ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους Ευρωπαίους πολιτικούς για την ελευθερία του ατόμου, ανακοίνωσε ότι αυτό «το βραβείο στηρίζει τον αγώνα των δημοκρατικών δυνάμεων για μία δημοκρατική Βενεζουέλα», ζητώντας από τη διεθνή κοινότητα να συμβάλει στον «αγώνα για την ελευθερία του λαού της Βενεζουέλας».
Τα βραβεία που η ΕΕ θεσπίζει με ποικίλους συμβολισμούς, δεν αποφασίζονται από κάποια διευθυντήρια πίσω από κλειστές πόρτες αλλά με πλειοψηφικές διαδικασίες. Εκπροσωπούν επομένως, την πλειοψηφική βούληση των λαών της Ευρώπης δια των αντιπροσώπων της. Κατά συνέπεια δεν μπορεί σε καμία περίπτωση, να θεωρήσει κάποιος, όσον αφορά την βράβευση της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας, πως άλλα πρεσβεύουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και άλλα οι εκπρόσωποί τους.
Με λίγα λόγια, αν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αποχωρήσουν σήμερα λόγω «ιδεολογίας» από την βράβευση, δηλώνουν μεν, όπως έχουν δικαίωμα, τη θέση τους αλλά αυτό δεν εκπροσωπεί παρά μόνο μία μικρή μερίδα των ψηφοφόρων τους στην Ελλάδα. Και όχι την ελληνική κοινωνία, την οποία, κατά πλειοψηφία, εκπροσωπούν στο Ευρωκοινοβούλιο.
Θυμίζω επίσης, πως το συγκεκριμένο βραβείο πήρε το όνομα του από τον Σοβιετικό αντιφρονούντα Αντρέι Ζαχάρωφ το 1988, και τιμά ανθρώπους και ομάδες που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες. Θέλω επίσης να προσθέσω εδώ, ότι εκατοντάδες εκατομμυρίων ανθρώπων που έζησαν την μετάβαση από τον σοβιετικό «Παράδεισο» στην καπιταλιστική κοινωνία, συναινούν απερίφραστα- τουλάχιστον σημειολογικά- στο ότι ο Ζαχάρωφ αντιστάθηκε σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Κάτι δηλαδή, σαν αυτό που πάει να εγκαθιδρυθεί στην Βενεζουέλα…
Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν η ιδεολογική αυταρέσκεια των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τους κάνει να πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να προβάλουν τον ναρκισσισμό τους απροκάλυπτα. Θεωρώντας πως ο ρόλος τους στην Ευρωβουλή είναι «αντισυστημικός» και όχι αντιπροσωπευτικός.
Το έκαναν στο παρελθόν με την αντίδρασή τους σε ψηφίσματα που καταδίκαζαν την κυβέρνηση Maduro. Αν εμμείνουν σε μια παρόμοια στάση, για άλλη μία φορά θα αποδείξουν ότι δεν έχουν κατανοήσει τα σύμβολα και τον αξιακό κώδικα της πλειοψηφικής Ευρώπης.
Και όχι μόνο αυτό. Θα φανεί το τεράστιο χάσμα τους με την ελληνική κυβέρνηση που πλέον είναι ο πιο συναινετικός συνομιλητής των Ευρωπαίων.
Ας ελπίσουμε ότι θα μας εκπλήξουν ευχάριστα και δεν θα θελήσουν να δώσουν άλλο ένα δείγμα αφοσίωσης στον σύντροφο Maduro...
