Ο κύριος Μίμης υπήρξε κάτι περισσότερο από υπουργός του κ. Τσίπρα, αρμόδιος για θέματα Δικαιοσύνης. Ήταν μία από τις σφραγίδες στο συμβόλαιο των αντιμνημονιακών για τη συγκρότηση του μετώπου του «όχι». Ήταν ένας από τους θεματοφύλακες της συμφωνίας, εκπροσωπώντας έναν από τους βασικούς εταίρους της κοινοπραξίας. Το γκρέμισμα του τείχους θα δείξει το εσωτερικό της αυλής. Μην έχετε αμφιβολία! Οι βασιλείς είναι γυμνοί!
Ο κύριος Παπαγγελόπουλος, ο Μίμης για τους φίλους του, ήταν ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Διατέλεσε, μάλιστα και διοικητής στην ΕΥΠ! Γι'' αυτό και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αποτέλεσε έκπληξη πρώτου βαθμού. Για τους πολλούς, για τους αμύητους. Οι «άλλοι» ήξεραν.
Ο κ. Καραμανλής «χρεώθηκε» τον κ. Παπαγελόπουλο, όπως και άλλους πρώην συνεργάτες του που βρέθηκαν αγκαλιά με το καθεστώς των νεοσταλινικών. Η σύγχυση που προκλήθηκε ήταν δικαιολογημένη! Κάτι που φρόντισε να διατηρήσει ως αίσθηση το περιβάλλον Τσίπρα, επειδή ακριβώς το συνέφερε. Ήθελε να υπάρχει η εικόνα ότι ήταν ένας νέος Εθνάρχης, με τη στήριξη όχι μόνο της αριστεράς, αλλά και ενός σημαντικού κομματιού της δεξιάς.
Το ερώτημα είναι αν ο κ. Παπαγγελόπουλος είχε ως σημείο αναφοράς τον κ. Καραμανλή ή έναν άλλον «καραμανλικό», τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Διότι ο κ. Καραμανλής δεν είχε όφελος από μια τέτοια «συνεργασία». Δεν είχε λόγο να στείλει φίλιες δυνάμεις στον κ. Τσίπρα για να στηρίξει την κυβέρνησή του. Θα ήταν κάτι τελείως παρανοϊκό.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπαγγελόπουλος και ο κ. Παυλόπουλος μοιράζονταν ένα κοινό πάθος για τον Νόμο και τη Δικαιοσύνη. Ο κ. Παπαγγελόπουλος βρισκόταν αντικειμενικά πιο κοντά στον κ. Παυλόπουλο απ' ό,τι στον κ. Καραμανλή. Οι δύο άνδρες, οι κ. κ. Παπαγγελόπουλος και Παυλόπουλος δεν βρέθηκαν μόνο κάτω από το ίδιο λάβαρο, του καραμανλισμού. Ήταν κάτι περισσότερο. Βρέθηκαν μετά από το 2015 μαζί με τον κ. Τσίπρα στην ίδια πλευρά του ποταμού. Οι περισσότεροι από τους παλαιούς τους συναδέλφους τους, μεταξύ των οποίων και ο κ. Καραμανλής, τους παρακολουθούσαν αμίλητοι από την ακριβώς απέναντι όχθη…
Το σκάνδαλο της Novartis επιχείρησε να «μπλέξει» τέσσερα πρόσωπα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχαν εμφανιστεί ως πιθανοί υποψήφιοι για Πρόεδροι της Δημοκρατίας. Οι κ. κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Πικραμένος θα μπορούσαν στο... μέλλον, ενώ ο κ. Αβραμόπουλος έμεινε με τις βαλίτσες στο χέρι στο πρόσφατο παρελθόν. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα πτυχή. Πολλές φορές, άλλωστε, οι λύσεις είναι προφανείς, γυμνές και ξεδιάντροπες, μπροστά στα μάτια μας.
Ο κ. Τσίπρας θα στηρίξει μέχρι το τέλος τον κ. Παπαγγελόπουλο. Όχι μόνο γιατί ήταν στενά συνδεδεμένοι, αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Ο κ. Τσίπρας έχει επενδύσει πολλά στο συμβόλαιο του αντιμνημονίου και τυχόν αποδόμησή του θα διαρρήξει τις σχέσεις του με τις ομάδες που συγκρότησαν το μέτωπο του «όχι». Μπορεί το μέτωπο να έχει ηττηθεί πολιτικά, να μην υφίσταται επί της ουσίας, αλλά οι δυνάμεις που το συγκρότησαν εξακολουθούν να συμπορεύονται. Η επιβίωσή τους περνάει αναγκαστικά μέσα από τη διατήρηση του συμβολαίου του αντιμνημονίου. Αν αυτό σκιστεί, ο άνεμος δεν θα πάρει μαζί του μόνο τα κομμάτια του, αλλά και τις καριέρες όλων όσων έβαλαν τη σφραγίδα τους στη συμφωνία του 2015. Με πρώτη και καλύτερη την καριέρα του ίδιου του κ. Τσίπρα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
