Είναι φυσικό μία κυβέρνηση να μην επιθυμεί να δει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης νέο πρωθυπουργό. Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως, υπάρχει μία ψύχωση. Το είπε και ο Λεβέντης, ότι στόχος της απλής αναλογικής ήταν να μην γίνει ο Κυριάκος Πρωθυπουργός. Δεν μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχει προσωπικά με τον Κυριάκο!
Κι όταν τελείωσε οριστικά το θέμα των 200 ψήφων, όταν ξεκαθαρίστηκε ότι δεν υπάρχει απλή αναλογική από τις επόμενες εκλογές και άρα ο Κυριάκος μπορεί να είναι ο επόμενος ισχυρός πρωθυπουργός, το ρεπερτόριο συνεχίστηκε πλέον με προσωπικές επιθέσεις σε βάρος του Κυριάκου.
Σηκώθηκαν πάλι οι σημαίες του πολέμου στα social media, έπιασαν το όπλο τους γνωστοί ρυπαρογράφοι. Τους απασχόλησε αν η οικογένεια Μητσοτάκη κυνηγήθηκε από την χούντα. Πέρα από το γεγονός ότι η Ιστορία είναι Ιστορία και δεν παραποιείται από καρτερικές υστερίες, Θα έπρεπε να ρωτήσουν σχετικά και κάποιους από τους εργολάβους που διαθέτουν στο κόμμα τους. Εκείνοι γνωρίζουν ποιοι κυνηγήθηκαν από την χούντα και ποιοι συνεργάστηκαν μαζί της και έκαναν περιουσίες. Σίγουρα η οικογένεια Μητσοτάκη δεν ήταν σε αυτή την κατηγορία.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχε μία μανία με τον Κώστα Μητσοτάκη. Κι αυτό διότι ο Ανδρέας είχε μπροστά του έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να είναι ο φυσικός ηγέτης της Ένωσης Κέντρου. Η μονομαχία τους είχε και προσωπικά στοιχεία, πέρα από τα πολιτικά. Είχαν ανοικτούς λογαριασμούς οι δυο τους από το παρελθόν.
Κι ο Ανδρέας χρησιμοποίησε κάθε θεμιτό και αθέμιτο όπλο που είχε στην διάθεσή του για να πλήξει τον αντίπαλό του. Τότε δεν υπήρχαν social media και πολλαπλοί λογαριασμοί για να γράφουν οι εκλεκτοί από τα υπόγεια της Χαριλάου Τρικούπη. Υπήρχε όμως Τύπος και υπήρχαν πρόθυμοι φρουροί του σοσιαλισμού για να γράψουν ότι ο Μητσοτάκης ήταν γκαντέμης, ο Μητσοτάκης είχε τικ με τον ώμο του, ο Μητσοτάκης αυτό και ο Μητσοτάκης εκείνο. Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε κάποια στιγμή αν κάποιοι από τους ρυπαρογράφους εκείνης της περιόδου είχαν σχέση με οποιαδήποτε κρατικά κονδύλια. Αν έπαιρναν, δηλαδή, μισθούς από το κράτος, πέρα από τον μισθό που έπαιρναν από τον εκδότη τους.
Σήμερα έχουν αλλάξει οι εποχές και τα μέσα. Ένας βομβαρδισμός συντονισμένων μηνυμάτων από το διαδίκτυο μπορεί να κάνει ανάλογη «ζημιά». Ο Κυριάκος είναι γουρλομάτης, ο Κυριάκος είναι ο γιος του γκαντέμη και τα λοιπά και τα λοιπά. Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο. Να είναι άραγε ίδιοι και οι εμπνευστές του «πολέμου»; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά κοινά στελέχη των δύο περιόδων στις… υπηρεσίες. Θα έπρεπε, βέβαια, μετά από τόσα χρόνια να έχουν βελτιωθεί κάπως. Να είναι και λίγο πρωτότυποι.
Ας πούμε να ανοίξουν μία εφημερίδα με στόχο τον Κυριάκο και την οικογένειά του! Αυτό ναι, είναι ένα βήμα πιο πέρα από τα συνηθισμένα. Είναι ένα εγχείρημα που κοστίζει περισσότερο από το χαρτζιλίκι του τρολ στο διαδίκτυο. Υπό αυτή την έννοια είναι ενδιαφέρον. Η εφημερίδα θα μπορούσε να ασχολείται ιδιαίτερα και με τα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας. Διότι στην κυβέρνηση ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το ποια τάση θα επικρατήσει στην Νέα Δημοκρατία. Κι αυτό είναι φυσικό. Η κυβέρνηση δεν είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας, είναι και ο Πάνος Καμμένος. Το ερώτημα είναι αν είναι ο μόνο ο Πάνος ο Καμμένος που δεν θα ήθελε να δει την Νέα Δημοκρατία να κερδίζει τις εκλογές και τον Κυριάκο να είναι πρωθυπουργός.
Το πρόβλημα είναι ότι όλες αυτές οι «συζητήσεις» δεν έχουν αντικείμενο που να ενδιαφέρουν στην πραγματικότητα τον ελληνικό λαό. Δεν είναι πολιτική αυτού του είδους η συζήτηση. Δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον πέρα από μία μικρή ομάδα ανθρώπων που κινείται γύρω από το Κολωνάκι. Ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο να είναι οι ίδιοι στην εξουσία, ανεξάρτητα από την κατάσταση της χώρας. Το κακό είναι ότι αυτή η «συζήτηση» θα είναι κυρίαρχη στο επόμενο χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, τα χειρότερα είναι μπροστά μας…
Θανάσης Μαυρίδης
