Του Σάκη Μουμτζή
Στις 25 Νοεμβρίου 1942 συνεργαζόμενες δυνάμεις του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ, υπό την καθοδήγηση Βρετανών κομάντος, ανατίναξαν την γέφυρα του Γοργοποτάμου, ώστε να σταματήσουν να φθάνουν γερμανικές ενισχύσεις στο μέτωπο της Β. Αφρικής.
Ήταν η πρώτη και μοναδική κοινή δράση αυτών των δύο αντιστασιακών οργανώσεων. Λίγους μήνες αργότερα ( Μάρτιος 1943) ο ΕΛΑΣ μαζί με τους Υπερασπιστές Βορείου Ελλάδος –που μετεξελίχθηκε στην ΠΑΟ—στην μάχη του Φαρδύκαμπου, στην Σιάτιστα, κατατρόπωσαν ολόκληρο ιταλικό τάγμα.
Μετά, για τους γνωστούς λόγους άρχισαν οι εμφύλιες συγκρούσεις.
Έκτοτε η συντηρητική- φιλελεύθερη παράταξη αντιμετώπιζε συμπλεγματικά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, αφήνοντας την μονοπώληση της στην Αριστερά. Ακατανόητο το σύμπλεγμα, ακόμα πιο ακατανόητη η απουσία από τις εκδηλώσεις μνήμης του γεγονότος.
Άραγε, πού οφειλόταν αυτή η συμπεριφορά; Η συντηρητική –φιλελεύθερη παράταξη για ποιον λόγο έφερε ενοχές; Γιατί δεν θέλησε να τιμήσει, με την ύψιστη εκπροσώπηση αυτήν την πράξη, όπως θα κάνει μεθαύριο; Γιατί αντιδρούν αμήχανα κάθε φορά που μιλούμε για την Εθνική Αντίσταση; Είναι ανιστόρητοι οι πολιτικοί ηγέτες αυτού του χώρου;
Φαίνεται πως αγνοούν τις δεκάδες αστικές, αντιστασιακές οργανώσεις που προσέφεραν με την δράση τους ανεκτίμητες υπηρεσίες στους συμμάχους. Δεν έχουν ακούσει τίποτα για την Λέλα Καραγιάννη, τον Περρίκο και την ΠΕΑΝ, για τον Τσαούς—Αντών, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Βούλγαρων κατακτητών.
Έτσι, άφησαν την Αριστερά να μονοπωλήσει τον αντιστασιακό αγώνα εδώ και δεκαετίες, ενώ δεν θα έπρεπε. Σήμερα τι κάνει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας; Αφήνει κατά μέρος τα συμπλέγματα και τις ενοχές και διεκδικεί το μερίδιο του ιδεολογικού και πολιτικού χώρου που ηγείται, στην ιστορία της Εθνικής Αντίστασης. Μάλιστα τιμά με την παρουσία του μια πράξη που έστω για λίγο, ένωσε τις αντιστασιακές οργανώσεις στον κοινό τους αγώνα.
Σίγουρα με αυτήν του την ενέργεια θα φέρει σε αμηχανία όλους αυτούς που αγωνίζονται να ανακαλύψουν μιαν ακροδεξιά φυσιογνωμία στην Νέα Δημοκρατία. Θα τους ακυρώσει τον πολιτικό τους λόγο. Η εικόνα του Κ.Μητσοτάκη στην γέφυρα του Γοργοποτάμου θα μετατραπεί σε ένα πανίσχυρο όπλο για την περίοδο που έρχεται. Πάντα ο συμβολισμός μιας εικόνας διαμορφώνει νέες καταστάσεις και συμπεριφορές.
Τα γεγονότα που συνέβησαν στην δεκαετία του '40 ανήκουν στην σφαίρα της ιστορικής επιστήμης. Ο κάθε ιδεολογικός χώρος έχει τις δικές του ερμηνείες για τα όσα έγιναν τότε. Και έτσι πρέπει. Αυτή η περίοδος όμως δεν νοείται να διχάζει σήμερα, στο πολιτικό επίπεδο, τους πολίτες. Ο Εθνικός Διχασμός, ένα ιστορικό φαινόμενο με πολύ μεγαλύτερη έκταση και πάθος, καθώς είχε ως συλλογικά υποκείμενα δύο ισοδύναμα στρατόπεδα, με επικεφαλής δύο καταλυτικές προσωπικότητες, μέσα σε σαράντα περίπου χρόνια έπαψε να επηρεάζει τις πολιτικές καταστάσεις.
Είναι επιβεβλημένο και η δεκαετία του΄40 να πάψει να διχάζει, με τους συμβολισμούς της και τα υποδηλούμενα της, τους Έλληνες.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης κάνει την ενωτική χειρονομία του. Θα βρει ανταπόκριση;
