Να βγάλει τη χώρα από την κρίση, όχι από τα μνημόνια είναι το διακύβευμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, εφόσον βγει Πρωθυπουργός, δηλώνει στο liberal.gr η Άννα Διαμαντοπούλου τονίζοντας πως να λειτουργήσει αντισυμβατικά και έξω από την πεπατημένη της μεταπολίτευσης. Ταυτόχρονα ασκεί σκληρή κριτική στην τετραετία ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζοντας πως ο απολογισμός είναι «πίσω και τίποτα» μέσα από έναν πειραματισμό στην πλάτη της χώρας με τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
«Τα εγκαταστημένα εμπόδια σε θεσμούς και λειτουργίες αποτελούν ένα μόνιμο ναρκοπέδιο» σημειώνει χαρακτηριστικά προσθέτοντας πως δυστυχώς την τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε στασιμότητα σε όλους τους δείκτες και αδυναμία να ξεφύγει η χώρα από τα οικονομικά δεσμά. Παράλληλα επανήλθε στην πολιτική και στην κοινωνία «μια νοοτροπία επιδοματική μετριοκρατίας , θεσιθηρίας με το κράτος κεντρικό λάφυρο των κυβερνώντων και των φίλων τους».
Η κ. Διαμαντοπούλου σημειώνει ακόμη ότι για να επιτευχθεί η αλλαγή σελίδα και να επιχειρηθεί το δύσκολο εγχείρημα της ανάκαμψη απαραίτητη και βασική προυπόθεση είναι να φύγει από την Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ αφού ούτως ή άλλως «ο νέος άφθαρτος με το φωτοστέφανο της αριστεράς Αλέξης Τσίπρας έριξε στα σκουπίδια το 2015 την τεράστια ιστορική ευκαιρία να στρίψει το τιμόνι της χώρας»
Τέλος χαρακτηρίσει την νέα πρόταση Γαβρόγλου ως «ένα αναμάσημα παλαιότερων συστημάτων μπολιασμένη με τη φιλοσοφία του κυβερνώντος κόμματος για ελάσσονα προσπάθεια».
Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα
- Κυρία Διαμαντοπούλου, οι θυμωμένοι από τα μνημόνια Έλληνες επέλεξαν να φέρουν στην εξουσία μία κυβέρνηση αριστερών λαϊκιστών. Τώρα που κλείνει ο κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ πώς αποτιμάτε αυτό που συνέβη στη χώρα τα τέσσερα τελευταία χρόνια;
Η τετραετία είναι ικανός χρόνος για έναν απολογισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πειραματίστηκε στη πλάτη της χώρας με τεράστιο κόστος οικονομικό και κοινωνικό. Προσωπικά δεν δέχομαι τα περί αυταπάτης και ήττας γιατί όλα τα δεδομένα της Ευρώπης ήταν διάφανα και καθαρά και η ισορροπία δυνάμεων κατανοητή από ένα μέσο πολιτικό νου. Παρουσιάστηκε λοιπόν ένα σκηνικό μάχης προς τέρψιν των ψηφοφόρων που κατέληξε με θύμα την ανάπτυξη της χώρας και τη νέα γενιά.
Το δεύτερο λοιπόν στοιχείο της τετραετίας μετά το οικονομικό κόστος είναι η στασιμότητα σε όλους τους δείκτες και η αδυναμία να ξεφύγουμε από τα οικονομικά δεσμά. Το τρίτο στοιχείο είναι ότι επανέφερε στην πολιτική και στην κοινωνία μια νοοτροπία επιδοματική μετριοκρατίας , θεσιθηρίας με το κράτος κεντρικό λάφυρο των κυβερνώντων και των φίλων τους.
Όσα λοιπόν υπήρξαν τα βαθύτερα στοιχεία της κρίσης και μας οδήγησαν στο παρασιτικό μοντέλο της οικονομίας και στην ανταλλακτική σχέση ατόμου – κόμματος ξαναστήθηκαν στο κέντρο του πολιτικού συστήματος. Ο νέος άφθαρτος με το φωτοστέφανο της αριστεράς Αλέξης Τσίπρας έριξε στα σκουπίδια το 2015 την τεράστια ιστορική ευκαιρία να στρίψει το τιμόνι της χώρας. Τέλος νομίζω ότι υπήρξε μια αποκάλυψη της κυβερνώσας αριστεράς.
Η αριστερά δεν είναι θρησκευτική αίρεση που υπόσχεται τον παράδεισο, κρίνεται από το έργο της , το ήθος της και την συμπεριφορά της.
Θα έλεγα λοιπόν με λίγα λόγια ο απολογισμός είναι «πίσω και τίποτα». Πίσω στη νοοτροπία και το τίποτα αποτυπώνει την αντιμεταρρυθμιστική πολιτική με κορυφαίο παράδειγμα το πισωγύρισμα στη Παιδεία.
- Σας παρακολουθώ πολλές φορές να αγανακτείτε, όταν περιγράφετε την ανεπάρκεια της Ελλάδας ως προς τις οικονομικές και πολιτισμικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στον υπόλοιπο κόσμο (πχ 4η Βιομ. Επανάσταση). Φταίει το πολιτικό σύστημα, η ακαδημαϊκή μας κοινότητα ή ο ιδιότυπος "φονταμενταλισμός" μας;
Μέσα από την εμπειρία μου και στην πολιτική αλλά και στη σημερινή διαδρομή μου με το ΔΙΚΤΥΟ με συνεργασία με διεθνή ινστιτούτα και πανεπιστήμια πιστεύω ότι το αίτημα διασύνδεσης εκπαίδευσης τεχνολογίας, πολιτισμού και εν τέλει ανάπτυξης έχει σταθερά το ίδιο κλειδί.
Το σημείο κλειδί παραμένει η πολιτική βούληση, δηλαδή η γνώση και η κατανόηση της πραγματικότητας, διορατικότητα για το που πρέπει να πάει η χώρα και η σιδερένια πυγμή να στρίψεις το «πλοίο» να το περάσεις από καταιγίδες και κύματα και να το φτάσεις σε λιμάνι.
Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση στην οποία αναφέρεστε απαιτεί τον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και είναι ένα τεράστιο εγχείρημα που απαιτεί ηγεσία πολύ υψηλών προδιαγραφών και συναίνεση σε έναν τέτοιο εθνικό στόχο.
- Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει την διαφορά, σε μια δημοκρατία που παραμένει εγκλωβισμένη σε φθαρμένους θεσμούς και πελατειακά δίκτυα; Δικαιολογείται η αισιοδοξία κάποιων που ταυτίζουν έναν πιθανό πολιτικό του θρίαμβο μόνο με την αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ;
Η αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προϋπόθεση για να υπάρξει αλλαγή. Φυσικά και από μόνη της δεν σηματοδοτεί θρίαμβο…Το διακύβευμα του Κυριάκου Μητσοτάκη εφόσον βγει Πρωθυπουργός είναι να βγάλει τη χώρα από την κρίση, όχι από τα μνημόνια και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργήσει άμεσα τις προϋποθέσεις για μια επενδυτική έκρηξη. Μόνο ένα τέτοιο ξεκίνημα θα αλλάξει την παρακμή και την καθήλωση που ζούμε.
Θα δώσει δυνατότητες επιτυχούς διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Θα δημιουργήσει πραγματικές θέσεις εργασίας που απαιτούν προσόντα και έχουν προοπτική και μπορούν να φέρουν πίσω τη γενιά που η Ελλάδα έδιωξε.
Αυτό φυσικά σημαίνει: Πολιτική σταθερότητα την επόμενη των εκλογών, σχέδιο από την πρώτη ημέρα και συναινέσεις επ΄αυτού με όσο γίνεται ευρύτερο φάσμα των πολιτικών δυνάμεων και Κοινοβουλευτική Ομάδα δεμένη και αποφασισμένη να αλλάξει τη χώρα.
Θα έλεγα με απλά λόγια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να λειτουργήσει αντισυμβατικά και έξω από την πεπατημένη της μεταπολίτευσης, γιατί όπως σωστά επισημαίνετε τα εγκαταστημένα εμπόδια σε θεσμούς και λειτουργίες αποτελούν ένα μόνιμο ναρκοπέδιο.
- Δεν θα μπορούσα να μην σας ρωτήσω για την πρόταση που παρουσίασε ο υπουργός κ. Γαβρόγλου για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμια.
Είναι η 5η φορά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων. Όπως και στο παρελθόν η προσπάθεια αφορά περισσότερα ή λιγότερα μαθήματα, ανακατεύουν τις δέσμες, προσθέτουν η αφαιρούν ποσοστά βαρύτητας στα μαθήματα και επιχειρούν να εντάξουν τις αποδόσεις του Λυκείου στο όλο σύστημα.
Η πρόταση Γαβρόγλου είναι ένα αναμάσημα παλαιότερων συστημάτων μπολιασμένη με τη φιλοσοφία του κυβερνώντος κόμματος για ελάσσονα προσπάθεια. Πιστεύω ότι δεν θα αλλάξει ποτέ πραγματικά και ουσιαστικά το σύστημα εξετάσεων στα Πανεπιστήμια αν δεν προηγηθούν και εφαρμοστούν μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο.
Η ουσία αυτών των αλλαγών θα πρέπει να έχει ως βάση δύο στοιχεία:
Tην ουσιαστική και με ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια αξιολόγηση προγραμμάτων και εκπαιδευτικών στο λύκειο, άρα αποδεκτό στο εσωτερικό και στο εξωτερικό εθνικό απολυτήριο με ειδικό βάρος στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας.
Την υποστήριξη και ανάπτυξη των πανεπιστημίων με βάση την ουσιαστική αξιολόγηση του έργου τους αλλά και των αποτελεσμάτων επί των φοιτητών τους (δυνατότητας συνέχισης, εύρεση θέσεων στην αγορά εργασίας, χρόνος αποπεράτωσης σπουδών, σχέση με την τοπική κοινωνία, συμμετοχή στο αναπτυξιακό και κοινωνικό σχέδιο της χώρας).
Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα οι αποδόσεις του μαθητή στο λύκειο να έχουν αντίκρισμα όποιο και αν είναι το σχολείο του και τα πανεπιστήμια να έχουν λόγο στην επιλογή και στον αριθμό των φοιτητών τους.
Η αλλαγή στο σύστημα εξετάσεων δεν θα αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα, η αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος θα οδηγήσει σε πραγματικά νέο σύστημα εξετάσεων.
* Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη,
πρ. Επίτροπος Ε.Ε. και πρ. Υπουργός
