Όταν ένας μεγάλος ταραξίας, όπως είναι η Τουρκία, μεταβάλλεται σε … «αρνάκι», αυτό θα πρέπει να είναι πηγή ανησυχίας και όχι εφησυχασμού. Είτε έχουμε ερμηνεύσει λάθος την στάση του, είτε πρόκειται για έναν αλλοπρόσαλλο που αλλάζει άποψη κάθε δέκα λεπτά. Αποκλείοντας το δεύτερο, μας μένει η προσπάθεια να ερμηνεύσουμε σωστά τα δρώμενα, μην ξεχνώντας ότι οι αυτοκρατορίες, όπως αυτή του Ερντογάν, δεν κτίζονται σε μία ημέρα και απαιτούν στην πορεία πολλές αλλαγές τακτικής…
Η Τουρκία είναι ένας εν δυνάμει σύμμαχος του Αφγανιστάν και όχι ένας εχθρός. Η Τουρκία του Ερντογάν δεν εκπροσωπεί τις δυτικές αξίες στον κόσμο της Ανατολής, αλλά μεταφέρει τις αξίες του ιερού πολέμου του Ισλάμ στην καρδιά της Δύσης. Τα πράγματα εξελίσσονται, δυστυχώς, πολύ διαφορετικά απ’ όσο θα θέλαμε. Οι φανατικοί ισλαμιστές κερδίζουν διαρκώς έδαφος δίπλα μας αγνοώντας τις αρχές του διαφωτισμού. Δεν είναι ότι δεν τις γνωρίζουν, απλά τις αγνοούν και τις εχθρεύονται. Αυτό το Ισλάμ δεν θέλει απλά να επιβιώσει μέσα στα όρια των συνόρων του. Θέλει να εξαπλωθεί και να αλλάξει τον δικό μας τρόπο ζωής.
Οι Ταλιμπάν χρειάζονται χρόνο. Την δεύτερη φορά εμφανίζονται να έχουν μάθει από τα λάθη της πρώτης περιόδου. Είναι πιο διπλωματικοί, πιο ανοικτοί σε «διαπραγματεύσεις». Μην σας ξεγελούν. Δεν έχουν αλλάξει. Αναπροσαρμόζονται και ετοιμάζονται για τα επόμενα βήματά τους. Την ίδια ώρα έχουν στην διάθεσή τους έναν εν δυνάμει σύμμαχο που δεν είχαν στο παρελθόν: Την Τουρκία του Ερντογάν. Ενός ανθρώπου που ονειρεύεται να γίνει ο ηγέτης των σουνιτών σε όλο τον κόσμο. Αν εξετάσει κανείς τα γεγονότα μέσα απ’ αυτό το πρίσμα, την φιλοδοξία του πιστού στο Ισλάμ Ταγίπ, τότε μπορεί και να ερμηνεύσει την στάση της Τουρκίας σε όλα τα μέτωπα.
Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θα ήθελε μία νέα προσφυγική κρίση στην Τουρκία, όπως εκείνη της Συρίας. Από την άλλη, αν πρόσφερε καταφύγιο στους κατατρεγμένους του Αφγανιστάν θα πρόσφερε κακές υπηρεσίες στους Ταλιμπάν! Εκείνοι έχουν διαφορετικά σχέδια για τους «προδότες» που συνεργάστηκαν με την φιλελεύθερη Δύση. Και επιτέλους, έχουν να βάλουν στον σωστό δρόμο μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. Αν αυτοί αρχίσουν να δραπετεύουν στο εξωτερικό, μειώνεται αυτόματα η … πελατεία.
Η Δύση θα «βολευτεί» με την στάση του Ερντογάν. Δεν αντέχει κι αυτή μία νέα προσφυγική κρίση. Κι εμείς βολευόμαστε σε αυτή την φάση. Ποιος έχει διάθεση τώρα για μία νέα κρίση μετά απ’ όσες μας έχουν βρει; Βολευόμαστε μέχρι την επόμενη «πρόκληση» του «Σουλτάνου». Ωστόσο, το αντικειμενικό πρόβλημα παραμένει: Το κτίσιμο μιας ισλαμικής «δημοκρατίας» στα ανατολικά μας σύνορα είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχουμε αντιμετωπίσει τα τελευταία 200 χρόνια.
Θανάσης Μαυρίδης
