Την εκστρατεία «ενημέρωσης» της αντιπολίτευσης θα τη ζήλευαν οι υπηρεσίες παραπληροφόρησης των πρώην «σοσιαλιστικών» χωρών. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτήν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να εδραιώσει ένα καθεστώς, ελέγχοντας τον Τύπο και χρησιμοποιώντας το κράτος. Πες – πες στο τέλος κάτι μένει, θα σκέφτηκαν οι εμπνευστές του δήθεν ευφυούς αυτού «σχεδίου». Θέλουν να μιλήσουμε για πολιτικά δικαιώματα; Είναι σίγουρα έτοιμοι γι αυτό ή ο καυγάς είναι μόνο για το πάπλωμα;
Η μέθοδος που χρησιμοποιούν οι σύντροφοι είναι γνωστή, δοκιμασμένη και σε έναν βαθμό πετυχημένη. Δεκάδες άνθρωποι ξεκινούν ταυτόχρονα και μεταδίσουν μία «πληροφορία», προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να την κάνουν πιστευτή. Δεν έχει σημασία η σχέση της με την πραγματικότητα, αλλά το να επιτελεστεί ο στόχος. Αν θέλουν, για παράδειγμα, να απαξιώσουν το liberal.gr, επιχειρηματολογούν για το γεγονός ότι το Μέσο, όπως και δεκάδες άλλα, πήρε χρήματα από τη διαφημιστική εκστρατεία του κορονοϊού. Άρα; Άρα το liberal.gr είναι στη λίστα Πέτσα. Άρα είναι αναξιόπιστο. Το γεγονός ότι το liberal επιβίωσε από το 2015 και με σχεδόν μηδενική κρατική διαφήμιση περνάει σε … δεύτερη μοίρα. Δεν λέει κάτι για τους Γκαιμπελίσκους της «ενημέρωσης».
Πρόκειται για απομεινάρια μιας εποχής που η ριζοσπαστική αριστερά ήταν στο 3%. Μπορεί να βρίσκονται σήμερα στο 20%, μπορεί να έχουν γίνει κυβέρνηση, αλλά οι μέθοδοι του παρελθόντος δεν εγκαταλείπονται. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Να μην ξεχνάμε ότι από το 3% βρέθηκαν να είναι πρώτο κόμμα. Έτσι πιστεύουν ότι θα το ξανακάνουν.
Πες – πες στο τέλος κάτι μένει. Αυτή είναι μία πρακτική που χρησιμοποίησαν στο παρελθόν όλα τα καθεστώτα, από τα ακροδεξιά μέχρι και τα ακροαριστερά. Είναι μερικά σημεία που τα δύο άκρα συμπίπτουν. Ένα απ’ αυτά είναι εκείνο της μαύρης προπαγάνδας.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Αλλά μέχρι να έχουμε θεσμούς, ο κάθε ένας θα χρησιμοποιεί την έλλειψη αυτών των θεσμών για να εδραιώσει την κυριαρχία του. Εκτός κι αν οι σύντροφοι ξέχασαν τόσο γρήγορα τη διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες. Διότι ο βασικός τρόπος ελέγχου της πληροφόρησης είναι η τηλεόραση. Αλλά δεν συζητείται το πως θα διασφαλιστεί η ανεξαρτησία των μέσων, αλλά το ποιος προσπαθεί να γείρει τη ζυγαριά με το μέρος του! Λένε, δηλαδή, όλοι αυτονόητα πράγματα. Σήμερα διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι τα Μέσα «παίζουν» την κυβέρνηση με 90 -10 και χτες διαμαρτυρότανε για τον ίδιο λόγο η ΝΔ. Να σας κάνουμε μία πρόβλεψη; Αν ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει και πάλι κυβέρνηση, πολλά από τα Μέσα που σήμερα «σφάζονται» για να αποδείξουν πόσο υποστηρίζουν την κυβέρνηση, θα κάνουν αύριο το ίδιο ακριβώς πράγμα και με την επόμενη κυβέρνηση.
Και ποιοι θεσμοί μπορούν να υποστηρίξουν, για παράδειγμα, την ανεξαρτησία της ενημέρωσης; Αυτή είναι μία καλή ερώτηση. Διότι πολλές φορές ξεκινάει κανείς να λύσει όλα τα προβλήματα με νέες δομές και στο τέλος καταλήγουμε σε απόλυτα γραφειοκρατικούς οργανισμούς που δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από εκείνα που ήρθαν για να λύσουν. Αλλά θα μπορούσαν να υπάρχουν ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες της Βουλής που να συντάσσουν κάθε χρόνο μία έκθεση για την ελευθερία του Τύπου.
Το βασικό πρόβλημα που υπάρχει και το οποίο προκαλεί πολλές από τις παθογένειες της δημοκρατίας μας, επηρεάζοντας στο τέλος καταλυτικά την ποιότητά της, είναι η απουσία ελέγχου στην εξουσία. Έχουμε ένα πρωθυπουργικοκεντρικό σύστημα εξουσίας. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός αισθάνεται παντοδύναμος και πιστεύει ότι έχει να δώσει λόγο μόνο στους ψηφοφόρους του στις επόμενες εκλογές. Και το χειρότερο όλων είναι ότι στο τέλος έχει δίκιο! Βρείτε που είναι το λάθος!
Και για την ΕΥΠ συμβαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Δύσκολα ένας πρωθυπουργός θα αφήσει τον έλεγχο μιας τόσο σημαντικής υπηρεσίας για να αναθέσει ένα έργο ελέγχου σε κάποια ανεξάρτητη αρχή.
Αλλά ποιος είναι αυτός που θα μιλήσει για τον έλεγχο της εξουσίας από ανεξάρτητες αρχές; Εκείνος που όταν ήταν κυβέρνηση τις πολέμησε με κάθε μέσο; Δύσκολο, αν όχι απίθανο.
Προφανώς και ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα! Για τη νομή της εξουσίας. Και η «εκστρατεία ενημέρωσης» που έχει ξεκινήσει μας προδιαθέτει για τα όσα ακολουθήσουν! Έχουμε εισέλθει στην περίοδο του σκληρού ροκ. Θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά. Εκείνο που δεν θα συναντήσουμε είναι μια ειλικρινής διάθεση για μία συζήτηση ουσίας, έτσι ώστε να υπάρχει και ένα κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.
Θανάσης Μαυρίδης
