Του Γιάννη Παντελάκη
Το υπουργείο Παιδείας έχει δώσει εντολή να μην επισκέπτονται τα σχολεία ιερείς κάθε βαθμίδας για να διδάσκουν ή να παρακολουθούν τον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών. Αυτό αποτελεί μια αυτονόητη πρόβλεψη για κάθε κοσμικό κράτος. Η εκπαίδευση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και πρέπει να γίνεται από τους εκπαιδευτικούς. Ένας Μητροπολίτης (Άνθιμος), χαρακτήρισε «διωγμό» την εφαρμογή της υπουργικής απόφασης, επειδή σ'' έναν συνάδελφό του απαγορεύτηκε η είσοδος σε σχολεία. Οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους και οι ιεράρχες έχουν ξεχάσει τον ρόλο τους.
Η άρνηση και απροθυμία όλων των κυβερνήσεων να προχωρήσουν στον διαχωρισμό εκκλησίας - κράτους (για ευνόητους λόγους που εξυπηρετούν και την εκκλησία και το πολιτικό προσωπικό) έχει οδηγήσει τους εκπροσώπους της ιεραρχίας να απολαμβάνουν ιδιαίτερα προνόμια. Δεν αρκούνται ωστόσο σε αυτά. Προσπαθούν να επιβληθούν ακόμα περισσότερο, απαιτώντας να έχουν λόγο ακόμα και στον τρόπο που παρέχεται η εκπαίδευση. Στο πλαίσιο αυτό, ένας Μητροπολίτης (Μεσογαίας) πήρε άδεια (!) από άλλον Μητροπολίτη (Θεσσαλονίκης), για να μιλήσει σε σχολεία της περιφέρειας του δεύτερου. Στα σχολεία, επικαλέστηκαν το αυτονόητο, την υπουργική εντολή.
Και ο περίφημος Άνθιμος άστραψε και βρόντηξε. Η πιο χαρακτηριστική φράση της αντίδρασής του ήταν αυτή:« Είναι δυνατόν στην Ελλάδα των τόσων Μητροπολιτών, πατέρων, κληρικών που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, είναι δυνατόν να λέμε σε εκπροσώπους της εκκλησίας δεν μπορείς να μιλήσεις στα παιδιά; Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα»! Σε αυτό το τελευταίο έχει δίκιο. Τα πράγματα δεν είναι καλά. Η ιεραρχία αναζητεί ρόλο εκεί που δεν έχει. Για την ακρίβεια, αναζητεί μεγαλύτερο ρόλο από αυτόν που έχει. Παραδόξως για μια κοσμική χώρα, συνδέεται με το κράτος (από το οποίο χρηματοδοτείται) και προσπαθεί να επηρεάσει χώρους όπως η παιδεία, η εξωτερική πολιτική κοκ.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης υποσχέθηκε ότι την ερχόμενη εβδομάδα θα φέρει το θέμα στην ιερά σύνοδο για να συζητηθεί. Θα ήταν μια καλή αφορμή να συζητήσουν όλο το πλέγμα των σχέσεων των δυο φορέων και ν'' αποφασίσουν ότι ο κάθε ένας από αυτούς πρέπει να περιορίζεται στον ρόλο του. Η υπόθεση της παιδείας και του τρόπου που αυτή θα παρέχεται στα παιδιά δεν περιλαμβάνεται στον ρόλο της εκκλησίας. Είναι υπόθεση του κράτους, το αναφέρει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται το ίδιο το Σύνταγμα…
