Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Οι επιδόσεις του κ. Τσίπρα στα ελληνικά και στα αγγλικά, το βάθος της σκέψης του και το εύρος της αντίληψής του έγιναν και πάλι θέμα εκτενούς σχολιασμού στα social media. Υπό κάποια έννοια, ευτυχώς που υπάρχει και ο φύσει καφενειακός χώρος του facebook και η εκτόνωση που αυτός επιτρέπει κι έτσι, όσοι αρθρογραφούμε έχουμε την πολυτέλεια να επικεντρωνόμαστε κάθε φορά στην ουσία κάθε θέματος, χωρίς να χρειάζεται να αναφερθούμε σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί και μάλιστα με την πρέπουσα γλαφυρότητα.
Και η ουσία του θέματος είναι ότι για ακόμα μια φορά αναδείχθηκε πόσο ανεπαρκές πολιτικό προϊόν είναι ο Αλέξης Τσίπρας και πόσο αρνητικό είναι το πολιτικό κεφάλαιο που κομίζει στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ο κ.Τσίπρας είναι βαρίδι για την αριστερά και τον ευρύτερο τον προοδευτικό χώρο.
Η παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας καθιστά αδύνατη την εκκίνηση συζήτησης για την ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου σε μια χρονική συγκυρία που ο φιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης και το σύστημα εξουσίας του έχουν οδηγήσει την παραγωγή πολιτικής, κυριολεκτικά, σε άλλες σφαίρες.Ο κ.Τσίπρας είναι ανεπαρκέστατος σε κάθε επίπεδο. Πρόεδρος στο κόμμα του έγινε επειδή ο προκάτοχός του του έδωσε το δαχτυλίδι και όλα τα υπόλοιπα τα κατάφερε χάρις στη συγκυρία.
Δεδομένου ότι θεωρούμε ότι ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς χωρίς ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ δεν νοείται, είναι αστείο και να συζητάμε ακόμα ότι είναι ο Αλέξης Τσίπρας που θα ηγηθεί του προοδευτικού χώρου και θα καταφέρει να συσπειρώσει αριστερούς ριζοσπάστες αλλά ευρωπαϊστές, σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς φιλελεύθερους και μετριοπαθείς κεντροαριστερούς που δεν καταδέχονται να ψηφίσουν τη Δεξιά. Πολλώ μάλλον δε όταν των δυνάμεων που στοιχίζονται απέναντι ηγείται ο πολιτικά πανίσχυρος Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος ως φιλελεύθερος ο ίδιος, λειτουργεί ως εγγυητής του σεβασμού των προοδευτικών “ευαισθησιών” εντός της συντηρητικής, με τρόπο αρχαϊκό, κοινοβουλευτικής του ομάδας ενώ για την επάρκειά του δεν χρειάζεται να πούμε κάτι, εκτός του να επισημάνουμε ότι επιχειρεί, με πονηριά, να μας πείσει ότι αυτή συνιστά και πολιτική θέση από μόνη της. Αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης.
Μπορεί ο κ.Τσίπρας να φαινόταν επαρκής για να τον χειροκροτούν η κ. Δούρου, η κ. Ρεπούση, ο κ. Λιάκος, ο κ. Τσουκαλάς, ο κ. Σκουρλέτης, ο κ. Κουίκ, η κ. Κουντουρά, αλλά έχουμε μια δυσκολία να φανταστούμε τον κοσμοπολίτη Γιώργο Α.Παπανδρέου, τον Γ. Καμίνη, τον Π. Γερουλάνο, την Α. Διαμαντοπούλου, τη Μ.Αποστολάκη,τον Χ. Καστανίδη και πλήθος άλλων φίλων και γνωστών μας που τους εκτιμούμε ιδιαίτερα και που ανήκουν στην αριστερά και στην κεντροαριστερα να κάθονται να ακούνε και να χειροκροτούν κιόλας τον κ. Τσίπρα, ως αρχηγό αυτής της Κεντροαριστεράς.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν βλέπουν άραγε πόσο γυμνός είναι ο βασιλιάς; Κι ακόμα κι αν αφήσουμε τα οφθαλμοφανή υπάρχουν και τα πολιτικά ζητήματα που είναι τερατώδους φύσεως. Ο κ. Τσίπρας είναι ο πολιτικός που για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας έβαλε τη μειοψηφική ακροδεξιά να κυβερνήσει τους Έλληνες. Ποιος προοδευτικός και δη αριστερός Έλληνας μπορεί να του το συγχωρέσει αυτό;
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνειδητοποιεί ότι ο κ.Τσίπρας είναι ένα βαρίδι δεν θα καταφέρει να ξεκολλήσει από αυτό που οι πολίτες απέρριψαν. Την ίδια στιγμή κρατά εγκλωβισμένες στο ΚΙΝΑΛ τις δυνάμεις εκείνες που είναι σε θέση να αρθρώσουν πολιτικό λόγο που να εκφράζει τους προοδευτικούς πολίτες της χώρας αντιστικτικά προς τον “μητσοτακισμό”.
Τα ψέματα έχουν τελειώσει. Ήρθε η ώρα ο καθένας στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε κάποια πρόσωπα εντός του ΚΙΝΑΛ να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να κάνουν ό,τι πρέπει. Όσο δυσάρεστο και να τους είναι.
