Του Νίκου Ρίζου
Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι ιστορικά η πιο δυσάρεστη συγκυρία… Και μάλιστα στη πιο κρίσιμη καμπή των οξύτατων προβλημάτων της… Μας εξουσιάζει μία κυβέρνηση τυπικά νομιμοποιημένη, αφού εκλέχτηκε με ένα ποσοστό γύρω στο 36%... Ουσιαστικά όμως έχουμε τώρα μία κυβέρνηση χωρίς… οπαδούς…
Μπορεί να μεσολάβησαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις πολύ κοντά η μία από την άλλη… Μπορεί να μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα που παρ όλη την απατεωνιά του μπήκε στο παλμαρέ των εκλογικών νικών της…
Αυτό που συνέβη στον ελληνικό λαό όμως δεν έχει ιστορικό προηγούμενο… Έπαιξε στη λοταρία του μέλλοντος του και έχασε πανηγυρικά… Και τώρα, οργισμένος με τα όσα του συνέβησαν, απογοητευμένος και μετανιωμένος βρίσκεται να παρακολουθεί την κυβέρνηση που ο ίδιος έφερε στην εξουσία, να βολοδέρνει χωρίς πια να μπορεί να κάνει κάτι για να σταματήσει τον κατήφορο της…
Είναι άραγε η διαπίστωση αυτή βασισμένη μόνο στη δημοσκοπική κατάρρευση του κυβερνητικού κόμματος; Φυσικά όχι μόνο σ΄αυτή … Είναι τόσο φανερή η εκλογική μετάνοια…Τόσο ξεκάθαρη… Στους δρόμους, στα καφενεία, στα κοινωνικά δίκτυα… Τέσσερις στους δέκα έλληνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ…Και τώρα δεν μπορείς να συναντήσεις ούτε έναν από αυτούς… Να σου πει , έστω, τον πόνο του η το παράπονο του… Τίποτα…Μια ένοχη βουβαμάρα…Να λέμε όμως τα πράγματα με το όνομα τους…Ο λαός πράγματι, έξω από την σαγήνη και τις ψεύτικες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ανάγκη να δει δομικές αλλαγές στη χώρα του… Δεν επιθυμούσε μόνο πολιτική διαχείριση του προβλήματος του… Γι αυτό και τσίμπησε εύκολα το δόλωμα του καινούργιου και αδιάφθορου Τσίπρα…Το κρίσιμο ιστορικό ερώτημα λοιπόν που τίθεται τώρα είναι γιατί αυτό το δήθεν τόσο καινούργιο και τόσο αδιάφθορο καθεστώς κατέρρευσε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα… Και μάλιστα χωρίς να το απειλήσει καμία αντιπολίτευση, κανένα εξωγενές γεγονός, κανένας εξωτερικός παράγοντας συνθηκών και καταστάσεων… Κατέρρευσαν μόνοι τους… Γιατί άραγε;
Προσέγγιση πρώτη: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα μόλις 180.000 οπαδών που «δρούσε» σε ονειρικά, επαναστατικά και πάντα θεωρητικά επίπεδα… Ξεδίπλωναν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις τους όχι γιατί είχαν στο μυαλό τους ότι κάποτε θα κυβερνούσαν την χώρα
αλλά για να δώσουν ένα άλλοθι στα όνειρα τους τα επαναστατικά… Μέσα σ΄ αυτά τα όνειρα «έπαιζαν» όλα τα επαναστατικά κινήματα του κόσμου… Από τους αντάρτες της Νικαράγουα μέχρι τον Τσε Γκεβάρα…Η τραγική μοίρα των άτυχων ελλήνων τους έφερε στην κυβερνητική εξουσία χωρίς καλά καλά να καταλάβουν και οι ίδιοι πως έγινε κάτι τέτοιο… Το 3% διογκώθηκε στο 36%... Πολιτικό μιράκολο… Φυσικό είναι να χάσουν οι άνθρωποι τον μπούσουλα… Μοίρασαν την εξουσία- με φανατική αυστηρότητα- στα στελέχη του 3% αδιαφορώντας για το υπόλοιπο 36% στο οποίο ενδεχομένως να εμφιλοχωρούσαν στελέχη που θα μπορούσαν να προσφέρουν σοβαρότερες υπηρεσίες από αυτές που είχαν στο επαναστατικό μυαλό τους οι σκληροπυρηνικοί του ΣΥΡΙΖΑ… Επί πλέον χώρεσαν στο κυβερνητικό σώμα κάτι τελειωμένοι από το πρώην ΠΑΣΟΚ και φυσικά οι ψεκασμένοι του Πάνου Καμένου που προέκυψαν από την εκλογική απελπισία ενός κομματιού του εκλογικού σώματος…Πώς να πάει μπροστά μια τέτοια κυβέρνηση όπου ο ερασιτεχνισμός, η ιδεοληψία και η ανομοιογένεια κυριαρχούσε σε κάθε της βήμα… Ήταν δυνατόν;
Προσέγγιση δεύτερη: Ο ωραίος και νέος ηγέτης της χώρας Αλέξης Τσίπρας βαφτισμένος και αυτός μέσα στις ονειρικές ιδεοληψίες – που απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα – είχε μοιραία τον ερασιτεχνισμό της πολιτικής του εφηβείας… Βάλθηκε να αλλάξει τα πάντα και μάλιστα γρήγορα… Θεμελιακές αλλαγές πού έπρεπε να πραγματοποιηθούν χωρίς στρατηγική και κυρίως χωρίς σχεδιασμό… Όχι μόνο στη χώρα που κυβερνούσε αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη…Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουν… Το θυμόσαστε όλοι… Είναι αυτό που λέμε «ο αρχηγός τρελάθηκε»… Πως μπορούσε να γίνει αυτό σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι; Γίνεται;
Νάτο το αποτέλεσμα… Ο πράγματι ελπιδοφόρος αυτός ηγέτης – για όλους αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν – έγινε χωρίς καλά καλά να το καταλάβει ο γραφικός πολιτικός στα ευρωπαϊκά φόρα… Ο καρπαζοεισπράκτορας στα πολιτικά τραπέζια των χωρών της Ευρώπης…Ο κ. «περάστε παρακαλώ» στα τρομακτικά συμφέροντα που ήθελαν να εξουσιάσουν την χώρα μας… Και τι χώρα… Το γωνιακό μαγαζί του κόσμου… Είναι λοιπόν η δεν είναι τραγικά συγκυριακό αυτό που μας συνέβη… Είμαστε η δεν είμαστε στο τέλειο αδιέξοδο όσο μας κυβερνούν όλοι αυτοί οι απίστευτοι τύποι…
