Ο κύριος Γουάτσα επένδυσε στην Eurobank κι αυτό δίνει, λέει, πόντους στην κυβέρνηση. Μια χαρά! Επενδύουμε στην ευμάρεια και όχι στην καταστροφή. Μακάρι να βλέπαμε να καταφτάνουν τα καραβάνια των επενδυτών. Όταν ο κ. Τσίπρας καταλάβει ότι ο ίδιος δημιούργησε το «αντισύριζα» μέτωπο, η ανθρωπότητα θα έχει κάνει ένα μικρό βήμα μπροστά και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πολύ μεγάλο προς την κατάκτηση της αλήθειας.
Προσπαθώ να καταλάβω ποιες απ'' όλες τις θέσεις που πήραμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια δεν ακολούθησαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ. Ψάχνω και δεν βρίσκω μία! Το αντίθετο! Μας τα πήραν όλα, όπως οι χωρατατζήδες τα ρούχα από τα νεαρά αγόρια που στο κατακαλόκαιρο τα εμπιστεύτηκαν στην όχθη για να δροσιστούν στα κρύα νερά του ποταμού. Μόνο που εδώ έπαψε πια να είναι χωρατό εδώ και καιρό. Πήραν τις θέσεις μας. εμάς του μετώπου του «ναι», τις οικειοποιήθηκαν πλήρως και τις εξέλιξαν. Σε λίγο θα μας εγκαλούν για ανορθόδοξη δράση στην προσπάθεια της ανάπτυξης τους υγιούς καπιταλισμού. Ποιοι νεοφιλελεύθεροι και αηδίες. Αυτοί είναι εκφραστές ενός νέου ιστορικού ρεύματος, του σουρεαλιστικού ρεαλισμού της μετατσιπραϊκής αριστεράς.
Εντάξει, εμείς δεν είχαμε πει για αυξημένους φόρους, για λεηλασία της μεσαίας τάξης. Κλέψανε την κεντρική ιδέα. Από εκεί και πέρα τα έφεραν στα μέτρα τους. Η δική μας, η φιλελεύθερη θέση για την Οικονομία δεν έχει σχέση με το δικό τους κρατικοδίαιτο μοντέλο. Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση. Αυτό που αποδείχτηκε, πάντως, είναι ότι στην πραγματικότητα δεν είχαν δικές τους θέσεις. Ούτε πραγματικές προτάσεις.
Ας μας πουν κάτι στο οποίο δεν μας αντέγραψαν. Αν και τώρα που το σκέφτηκα, θυμήθηκα ένα! Εμείς οι μενουμευρωπαίοι, οι εμμονικοί, πιστέψαμε στην δύναμη της Ευρώπης, στην καλή της αύρα και στην ευγενική της προσήλωση στα ιδανικά της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού. Τέλος πάντων, αυτά είναι μαθήματα για το μέλλον. Σκληρά μαθήματα...
Η ουσία είναι ότι οι κάτοικοι αυτής της χώρας θέλουν να βελτιώσουν την καθημερινή τους ζωή. Δεν θα υπήρχε αντισύριζα μέτωπο αν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν είχε κηρύξει τον πόλεμο στην μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, λέγοντας «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Η Αριστερά πήρε τη σχετική πλειοψηφία στις εκλογές για να κυβερνήσει για μία τετραετία. Δεν πήρε εντολή από τον ελληνικό λαό να πάρει την ρεβάνς για τον χαμένο γι'' αυτήν εμφύλιο.
Στη δημοκρατία υπάρχει σεβασμός στη βούληση της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας, υπάρχει ελευθερία έκφρασης, υπάρχουν κανόνες. Αν ο κ. Τσίπρας δεν ήταν ο κ. Τσίπρας, ο οπαδός του Μαδούρο, η Ελλάδα θα ήταν μία άλλη χώρα. Ο Γουάτσα θα είχε ήδη κερδίσει από τις πρώτες του τοποθετήσεις των χρημάτων του στην Eurobank και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ένα κανονικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σε μία κανονική χώρα δυτικού τύπου.
Και γιατί να μην συμβούν αύριο αυτά που ατυχώς δεν συνέβησαν χτες; Γιατί αποκλείουμε το ενδεχόμενο να αλλάξει κάτι και να ζήσουμε στην γη της επαγγελίας; Δεν υπάρχει κάτι που να με πείθει γι αυτό. Πήγε η κυβέρνηση στο «Μακεδονικό» και στην αναθεώρηση του Συντάγματος και αντί να προσπαθήσει να βρει λύσεις σε ένα κλίμα συναίνεσης, επιχείρησε να βγάλει το μάτι των πολιτικών της αντιπάλων. Με λογικές τύπου Πολάκη, «να κλείσουμε μερικούς φυλακή για να πάρουμε την πραγματική εξουσία», δεν μπορεί να είναι κάποιος αισιόδοξος. Κι όμως! Υπάρχουν περιθώρια για κάτι διαφορετικό. Αυτό κατάλαβα από την κίνηση Γουάτσα στην Eurobank. Πόσες χαμένες ευκαιρίες είχαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια και πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η ζωή μας! Αλλά δεν παραπονιέμαι! Η Ελλάδα έχει οικοδομηθεί πάνω σε έναν ατελείωτο πήγαινε έλα ανάμεσα σε μεγάλες ελπίδες και χαμένες ευκαιρίες. Με κάποιον τρόπο είμαστε μέσα στο πλαίσιο που ορίζει το εκκρεμές της ιστορικής μας συνέχειας. Κάτι είναι κι αυτό...
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
